LOVE
ทดลองอ่าน ฝันดีว่ามีเธอ ตอนที่ 2
“พอดีผมมีนัดมาคุยธุระที่นี่ อาจจะไม่มีเวลาดูแลเด็กๆ มากนัก ถ้าคุณไม่รังเกียจที่จะอยู่ต่อเป็นเพื่อนเด็กสองคนนี้…”
“ถ้าแด๊ดดี้ไม่มีเวลาพาเราไปว่ายน้ำ ณชาจะได้พาไปแทนใช่ไหมครับ” มาร์กี้สอบถามผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางจริงจังอย่างมีความหวัง พอเจสพยักหน้ารับ เด็กชายจึงหันไปบอกณชา “ณชาจะพามาร์กี้กับลีโอไปว่ายน้ำได้ไหมครับ”
“เอ่อ…”
“อยากอยู่ต่อก็อยู่สิ เธอก็ไม่ได้รีบกลับไปทำงานไม่ใช่เหรอ” พสินช่วยยุ
“งั้น…”
“เย้!” มาร์กี้กับลีโอพากันส่งเสียงร้องดีอกดีใจทั้งที่ณชายังไม่ทันได้พูดอะไร
ตอนเดินไปเอากระเป๋าสัมภาระที่รถกับพสิน เธอเลยโดนเขาแขวะตลอดทาง แต่หญิงสาวก็หาได้นำพาไม่…
“ก็พี่พีทเห็นไหมล่ะ ถ้าเขาไม่มีใจสักนิด…เขาคงไม่ชวนณชาอยู่ต่อด้วยหรอก เขาต้องคิดอะไรกับณชาอยู่บ้างแน่ๆ”
“น้องครับ พี่ก็เห็นว่าเขาแค่ชวนตามมารยาทเท่านั้นนะ อย่าคิดเข้าข้างตัวเอง”
“แต่การที่เขารู้ว่าณชาคิดยังไง… ถ้าเขาไม่ได้ชอบณชาเลย เขาต้องไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยสิ แต่นี่เขากลับอยากให้ณชาใกล้ชิดกับลูกๆ เขา”
พสินกลอกตาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“แล้วเธอคิดได้ยังไงกัน จะอยู่เป็นเพื่อนลูกเขาทั้งที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาด้วย มีหวังได้เป็นข่าวน่าอายให้ต้นสังกัดเวียนหัวอีกรอบแน่ ดูไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย”
“ถ้าจะพูดขนาดนี้แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่เบรกกันเลยล่ะ ดันมายุส่งให้ณชาอยู่ต่อกับเขาซะอีก!”
“ก็พี่เห็นตาเธอเป็นประกายเพราะอยากอยู่ต่อจนตัวสั่น เลยไม่อยากห้ามให้เสียอารมณ์”
“เปล่าซะหน่อยนะ ไม่ได้อยากอยู่จนตัวสั่นขนาดนั้น ถ้าปกติอาจจะใช่ เพราะอยากอยู่กับเจส แต่นี่เขามีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วย ณชาก็ไม่ได้เสียสติขนาดจะอยากอยู่ดูเขาสวีตกันให้ช้ำใจเล่นหรอก พี่พีทก็ดันมายุให้อยู่ต่อกับเขาไปอีก ณชาเลยสับสนไปหมดจนตอบตกลงไปแบบงงๆ!”
พสินถอนหายใจเฮือกกับการโดนโยนความผิดให้หน้าตาเฉย แล้วระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาที่มือถือของเขา เป็นสายจากเจมี่ ณชายืนมองเขาคุยสายกับเจมี่อยู่ข้างรถด้วยสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย พอเขาวางสายเธอจึงรีบถามด้วยความหวาดระแวงแกมสงสัยจนลิ้นรัว
“เจมี่โทรมาทำไมคะ”
“คอมฯ เขามีปัญหา เลยวานให้พี่เข้าไปช่วยดูหน่อย”
“เจมี่คอมฯ มีปัญหา?”
“ก็เขาบอกว่างั้น”
“ท่าทางเหมือนเขากับพี่พีทคุ้นเคยกันดีจังนะคะ ไปสนิทกันตอนไหน”
“ก็ตั้งแต่ตอนเธอแนะนำให้พี่รู้จักแล้วไปนั่งกินข้าวด้วยกันไง”
“เคยเจอกันแค่สองสามครั้งเนี่ยนะ…ไม่เห็นรู้เลยว่าแอบติดต่อกันเป็นส่วนตัวแบบนี้ด้วย”
“จะเคยเจอกี่ครั้งก็ถือเป็นเรื่องปกติที่จะติดต่อกันแบบนี้ เพื่อนเธอก็เหมือนเพื่อนพี่นั่นแหละน่า หรือพี่กับเจมี่ต้องรายงานเธอทุกครั้งที่ติดต่อกัน?”
“เปล่าค่ะ!” ณชากระแทกเสียงใส่อย่างขุ่นเคือง “แล้วที่ว่าคืนนี้เจอกัน…นั่นแปลว่าพี่พีทจะไปดูคอมฯ ให้เขาที่ห้องเหรอคะ”
“อื้อ”
“คิดได้ไงเนี่ย!” ณชาอุทานอย่างตกใจ “ถ้าไปหาเจมี่ดึกๆ ดื่นๆ มีหวังเสร็จเขาแหงๆ”
“คิดไปเรื่อย”
“อย่าบอกนะว่าเคยไปมาบ่อยจนชินแล้ว”
“บ้า ยังไม่เคย…เธอคิดมากอะไรเนี่ย”
“ไม่ได้คิดมากนะคะ พี่พีทไม่รู้จักเจมี่รึไง เขาแอบชอบพี่พีทอยู่ด้วยนะรู้ไหม”
“เจมี่ชอบพี่?”
“ก็เวลาณชาเล่าเรื่องพี่พีทให้ฟัง เขาจะทำท่าสนใจยังไงไม่รู้ แล้วก็ถามนั่นถามนี่ตลอด สงสัยเพราะเห็นพี่พีทดูซื่อๆ แล้วก็ใจดีไม่เหมือนผู้ชายที่เขารู้จักส่วนใหญ่ล่ะมั้ง แต่พี่พีทก็รู้ว่าเจมี่เจ้าชู้มากขนาดไหน เขาก็มักจะปิ๊งแล้วหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายไปทั่วง่ายๆ แบบนี้แหละ”
“นิสัยไม่ดีเลยนะณชา พูดจาว่าร้ายเพื่อนตัวเองลับหลังแบบนี้”
“ณชาก็แค่เป็นห่วงพี่พีท เพราะรู้ว่าตอนนี้เจมี่เขาเห็นว่าพี่พีทเป็นของแปลกใหม่น่าสนใจ เป็นเหมือนของหวานน่าลิ้มลอง ถ้าไม่ระวังตัวล่ะก็…พี่พีทเสร็จเขาแน่ๆ!”
“ทำไม ณชาหึงพี่เหรอ”
“เปล่าค่ะ ก็บอกว่าเป็นห่วง!”
“พี่เป็นผู้ชาย จะต้องมาห่วงอะไร ถ้าไม่ได้หวงก็ไม่ต้องพูดมากหรอก”
ณชาทำหน้าง้ำ “ยังไงก็อย่าไปที่ห้องเจมี่ตอนกลางคืนดีกว่านะคะ มันไม่ปลอดภัย ณชาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนเข้าห้องเจมี่แล้วกลับออกมาได้อย่างบริสุทธิ์ผุดผ่องดังเดิมเลยสักคน”
“แล้วใครบอกว่าตอนนี้พี่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ดูถูกกันชะมัด”
ณชาถลึงตาแยกเขี้ยวใส่ “อย่าบังอาจเอาประสบการณ์พื้นๆ บ้านๆ กระจอกๆ ของพี่พีทมาเทียบกับสิ่งที่จะได้จากสาวฮอตอย่างเจมี่เด็ดขาด มันคนละชั้นกันเลย”
“รู้ได้ไงว่าพี่กระจอก แล้วรู้ได้ไงว่าประสบการณ์เจมี่ไม่ธรรมดา”
“…”
“อย่าบอกว่าเธอกับเจมี่เคย…อย่างที่คนเขาเม้าท์กัน”
“ไม่ใช่ย่ะ ณชากับเจมี่ไม่ใช่เลสเบี้ยน ณชาแค่เคยได้ยินตอน…”
“ได้ยินตอน…?”
“ก็ตอนที่เจมี่…” ณชาอึกอักหน้าแดง “โอ๊ยยย…จะตอนอะไรก็ช่างเถอะอย่าถามเลย สรุปพี่พีทไม่ควรไปที่ห้องเจมี่ตามลำพังตอนดึกๆ ดื่นๆ เข้าใจไหม”
“ยิ่งพูดแบบนี้ก็ยิ่งอยากลอง เห็นแบบนี้พี่เป็นคนชอบความท้าท้ายนะ” พสินจงใจแกล้งยั่วโมโหเธอ “แล้วยิ่งมาดูถูกว่าประสบการณ์ของพี่มันพื้นๆ บ้านๆ กระจอกๆ พี่ยิ่งอยากพิสูจน์ตัวเองเข้าไปใหญ่ จะดูซิว่าระหว่างพี่กับเจมี่ใครจะแน่กว่ากัน”
“เออ! งั้นก็ตามใจเลยค่า! เชิญไปลองให้เต็มที่เลย!” ณชาขึ้นเสียงอย่างโมโห “ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง มีอะไรเกิดขึ้นก็อย่ามาโอดครวญละกัน ถ้าเสร็จเจมี่แล้วหลงรักเขาหัวปักหัวปำจนโงหัวไม่ขึ้น แต่โดนเขาขยี้แล้วเขี่ยทิ้งแทบไม่ทันเหมือนดอกไม้ริมทางล่ะก็ ณชาจะหัวเราะเยาะให้ฟันร่วงคอยดู จะไม่ช่วยแล้วก็จะไม่สงสารสักนิดเลยด้วย!”
พสินมองคนขี้โมโหยิ้มๆ เขารับรู้ได้ว่าภายใต้ความหงุดหงิดนั้นมีความห่วงใยอยู่ด้วยเต็มเปี่ยม
(ตอนต่อไปพบกันวันที่ 17 มีนาคม)
Comments
