ทดลองอ่าน ฝันดีว่ามีเธอ ตอนที่ 4

ณชาตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเจสเดินมากับเจมี่ เธอส่งยิ้มหวานและดูเป็นปกติให้ พร้อมทั้งยกมือไหว้เขาอย่างอ่อนน้อม แต่ในใจแอบเคืองที่เจมี่พาเจสมาโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า แล้วเธอก็ตั้งใจจะคุยกับหล่อนเรื่องพสินด้วย ดังนั้นการที่หล่อนพาเจสมามันทำให้เธอรู้สึกไม่สะดวกเอาเสียเลย

“พอดีแด๊ดดี้โทรมาชวนไปกินข้าว เจมี่เลยให้แด๊ดดี้มารับแล้วมาด้วยกันเลย ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน ณชาไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”

“ไม่…ไม่เป็นไร” ณชาพยายามยิ้มหวานตอบเพื่อน และยิ้มเผื่อแผ่เลยไปยังผู้ชายคนที่เธอหมายปองด้วย

“แต่ดูณชาไม่ดีใจเลยนะที่เจอแด๊ด ปกติน่าจะดี๊ด๊าร่าเริงกว่านี้”

“ใครบอกไม่ดีใจ ดีใจสิ ดีใจมากเลยด้วย แต่พอดีไม่ทันได้ตั้งตัวไง ฉันก็เลยดีใจแบบงงๆ นิดหน่อย” ณชารีบออกตัวด้วยสีหน้าเบิกบานและยิ้มหวานให้เจสอย่างเต็มที่อีกครั้ง ทว่าแม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึกได้เลยว่า ในรอยยิ้มและคำพูดเหล่านั้นมีความตอแหลอย่างประหลาดอยู่นิดๆ เพราะจริงๆ แล้วเธอไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าที่บอก…

“งั้นก็ดีแล้วล่ะ เจมี่จะได้ไม่รู้สึกผิดอีก เพราะเห็นว่าณชาอยากคุยด้วยเรื่องพี่พีท…คงเรื่องข่าวตอนนี้ละมัง เลยแอบกลัวว่าณชาจะลำบากใจที่เจมี่พาแด๊ดมาด้วย อาจจะทำให้คุยกันไม่สะดวก…”

“ไม่เป็นไรจริงๆ” ณชายืนยันด้วยรอยยิ้มสดใสยิ่งขึ้น แต่แอบนึกด่าเพื่อนอยู่ในใจเงียบๆ พร้อมทั้งสงสัยเหลือเกินว่าหล่อนตั้งใจป่วนเธอหรืออะไรกันแน่ จึงได้ทำแบบนี้

“ไม่ต้องเกรงใจนะครับ อยากคุยอะไรก็คุยกันได้ตามสบาย คิดว่าผมไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วยก็ได้ พอดีว่าพรุ่งนี้ผมต้องบินแต่เช้า กว่าจะกลับมาอีกทีก็คงอีกสักอาทิตย์ ก็เลยอยากมาทานข้าวกับเจมี่ก่อนไป”

“อ้อ…ค่ะ ตามสบายเหมือนกันนะคะ” ณชายิ้มหวานตอบเขา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าแม้แต่คนที่มองอยู่ยังรู้สึกได้ชัดเจนว่ารอยยิ้มของเธอครั้งนี้มันไปไม่ถึงดวงตา…

ณชาคิดว่า บางที…เพชรพริ้งกับใครๆ อาจจะพูดถูกจริงๆ ก็ได้ ที่บอกว่าเธอก็แค่หลงใหลได้ปลื้มไปกับภาพลักษณ์ภายนอกที่แสนน่าทึ่งของเจสจนหน้ามืดไปชั่วคราวเท่านั้น ทั้งที่เอาเข้าจริงหากได้ใกล้ชิด หรือต้องใช้ชีวิตร่วมกันไปนานๆ คนอย่างเขาก็คงไม่สามารถทำให้คนอย่างเธอมีความสุขได้อย่างที่เธอปรารถนา เพราะเจสคงไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเข้าไปถึงข้างในหัวใจได้ ความรู้สึกรุ่มร้อนหรืออาการตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นหน้าเขา…มันอาจจะอยู่กับเธอแค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น พออยู่ด้วยกันไปนานๆ เขาอาจจะทำให้เธอหนาว เบื่อหน่าย หรือเหงาน่าดูเลยก็ได้…

“มีข่าวกับพี่พีทแรงขนาดนี้แล้วณชาจะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย” เจมี่ถามด้วยท่าทางคล้ายห่วงใย

“ก็คงทำอะไรไม่ได้ล่ะมั้ง เพราะคุณโบว์คงตั้งใจให้สถานการณ์มันออกมาในรูปแบบนี้อยู่แล้ว”

“แปลว่าทางวีรากรอยู่เบื้องหลังและเป็นคนปั่นเรื่องนี้?”

ณชาไหวไหล่ “ก็น่าจะอย่างงั้น”

“แย่จัง”

“จริงๆ มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ ฉันแค่…รำคาญ”

“รำคาญที่มีแต่แฟนคลับเชียร์ให้คบกันกับพี่พีทน่ะเหรอ”

ณชาไหวไหล่อีกครั้งโดยไม่ยอมตอบคำถามเพื่อนให้ชัดเจน

“เอางี้ไหม ให้เจมี่ช่วยดีกว่า”

“หือ?” ณชาเลิกคิ้ว มองสบกับดวงตาคู่สวยเป็นประกายระยับของอีกฝ่ายอย่างระแวงนิดๆ

“ก็ถ้าณชาไม่ชอบที่ถูกจับคู่กับพี่พีท เจมี่ก็จะช่วยเสียสละแก้ข่าวเรื่องนี้ให้เอง”

“เสียสละ? ยังไง?” ณชามองเพื่อนสาวตัวแสบอย่างไม่ไว้ใจยิ่งขึ้น

“โธ่ ก็เคยบอกแล้วนี่ว่าเจมี่ชอบพี่พีท…”

เจมี่เอ่ยปากออกมายังไม่ทันขาดคำ เจสก็ขยับตัวพร้อมกับกระแอมกระไอเบาๆ เป็นการขัดคอ จนสองสาวต้องหันไปมองเขาเป็นเชิงถาม

“มีอะไรเหรอคะ หรือแด๊ดดี้ไม่ชอบพี่พีท ไม่อยากได้เขาเป็นลูกเขย”

“เปล่านี่ เพราะเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแด๊ด” เจสปฏิเสธ

“เจสก็แค่รู้สึก…หวงลูกสาวล่ะมั้ง” ณชาคาดเดายิ้มๆ อย่างหยอกเย้าในแบบที่ไม่ปรากฏให้เห็นร่องรอยประชดประชันแต่อย่างใด