บทที่ 5
เพื่อมาร์กี้กับลีโอ
หลังจาก ‘อัมพิกา’ แม่ของมาร์กี้และลีโอเสียชีวิตลง เด็กทั้งสองก็อาศัยอยู่กับ ‘อัมรา’ ผู้เป็นยาย และ ‘อินทิรา’ ผู้เป็นน้ามาตลอด ซึ่งเจสก็ไปเจอหน้าลูกและหาโอกาสใช้เวลาร่วมกับพวกเขาให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ เขาค่อยๆ สนิทสนมกับลูกมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้เด็กๆ เปิดใจให้และยอมรับเขาเป็นอย่างดี ส่วนหนึ่งนั้นมาจากความช่วยเหลือของคนรอบข้าง โดยเฉพาะแซค…ลูกพี่ลูกน้องของเจสเอง และภรรยาของแซค รวมถึงเพื่อนๆ ของหล่อนด้วย โดยเฉพาะณชา…
แต่เนื่องจากตอนนี้อินทิรากำลังจะแต่งงาน แล้วหลังจากงานแต่งหล่อนมีความจำเป็นต้องย้ายไปอยู่บ้านสามี โดยจะพาผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังล้มป่วยด้วยอาการโรคหัวใจกำเริบไปอยู่ด้วย ทำให้อินทิราจำใจต้องมาเจรจากับเจสเรื่องที่จะให้หลานๆ ย้ายไปอยู่กับเขาแทน ซึ่งที่ผ่านมาเธอคอยแต่จะปฏิเสธข้อเสนอดังกล่าวของเขาเสมอ และพยายามหาทางออกอื่นมาโดยตลอด จนในที่สุดก็หมดทางเลือก
เนื่องจากเจสต้องเดินทางอยู่ตลอด ทำให้อินทิรามีความกังวลอย่างหนักว่าเขาจะดูแลเด็กๆ ได้ไม่ดีเท่าที่ควร เธอจึงเสนอให้เจสลองคุยกับเจมี่ดูว่าจะให้หล่อนย้ายไปอยู่ที่บ้านเขาพร้อมกับน้องๆ ด้วย เพื่อที่มาร์กี้กับลีโอจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวมากนักหากเจสไม่มีเวลาให้
“แต่พูดตามตรงนะคะ ว่าจริงๆ แล้วเจมี่ก็คงแทบจะช่วยคุณดูแลเด็กๆ ไม่ได้เลย” อินทิรากล่าวอย่างหนักใจ “บางที…ฉันน่าจะไปคุยเรื่องนี้กับแซคและภรรยาเขามากกว่า”
“ไม่ครับ ผมจะดูแลลูกเอง”
“แต่ว่า…”
“ผมทราบครับว่าคุณเป็นห่วง แต่ลองให้โอกาสผมดูสักครั้ง ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด และจะลองพูดกับเจมี่ให้แกยอมย้ายมาอยู่ด้วยให้ได้”
โดยรวมแล้วบุคลิกลักษณะของเจสจะดูจริงจัง เป็นคนค่อนข้างน่าเชื่อถือ และดูมีความน่าไว้ใจเป็นอย่างดีแทบทุกอณู แม้เมื่อคิดถึงคุณสมบัติโดยรวมของเขาบวกกับเหตุผลและปัจจัยแวดล้อมต่างๆ แล้ว อินทิรารู้สึกว่ามันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เจสจะสามารถดูแลมาร์กี้และลีโอได้ดีเท่าที่เธอหวัง ทว่าท่าทีของเขาตอนนี้มันทำให้เธออยากจะลองเชื่อใจเขาดู เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีทางเลือกอะไรมากนัก…
“ตอนนี้เจมี่กับน้องๆ เข้ากันได้ดีขึ้นแล้วจริงๆ ใช่ไหมคะ แกจะรำคาญเด็กๆ บ้างไหมคะถ้าต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน อินกลัวว่า…ถ้าเด็กๆ ทำให้รำคาญจนแกทนไม่ได้ แกอาจจะเผลอทำอะไรให้น้องๆ เสียใจ อินไม่อยากให้มาร์กี้กับลีโอมีปมอะไรมากไปกว่านี้” อินทิราถามอย่างเป็นห่วง เพราะครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเจมี่อยู่กับเด็กๆ หล่อนก็ยังไม่ได้มีท่าทีรักใคร่ผูกพันกับน้องๆ เท่าไหร่นัก แม้จะไม่ใช่คนที่ดูเลวร้ายอะไรเลย แต่เจมี่ก็หาใช่คนอ่อนหวานนุ่มนวล หรือมีท่าทีอ่อนโยนต่อเด็กๆ มากนัก แม้เธอจะพยายามมองอย่างไม่มีอคติแล้วก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี
“คุณอินอย่าห่วงเลยครับ พักหลังผมให้ลูกได้เจอกันค่อนข้างบ่อย ตอนนี้เจมี่เลยปรับตัวเข้ากับน้องๆ ได้ดีพอสมควร” เจสพยายามยิ้มอย่างให้ความมั่นใจกับอีกฝ่าย
“แล้วคุณ…ยังไม่มีแผนจะแต่งงานกับใครสักคนเร็วๆ นี้เลยหรือคะ”
เจสเลิกคิ้ว ก่อนจะหัวเราะเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้าด้วยท่าทางราวกับรู้สึกผิดและเสียใจอย่างสุดซึ้ง “ไม่ครับ ไม่มีเลย ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ”
อินทิราได้แต่ยิ้มแหยๆ ตอบเขาไป หญิงสาวรู้ดีว่าเจสคบกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาพอสมควร แต่พอใคร่ครวญดูอย่างดีแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่มีใครที่น่าจะเป็นแม่เลี้ยงที่ดีของมาร์กี้กับลีโอได้เลย ยิ่งเมื่อคิดถึงบางเวลาที่เด็กๆ จะทั้งดื้อหรือซนจนน่าปวดหัว…หากไม่ใช่ผู้ที่มีพื้นฐานเป็นคนใจเย็นและรักเด็กโดยธรรมชาติ หรือไม่ได้มีความผูกพันอะไรกับเด็กทั้งคู่เป็นพิเศษแล้วล่ะก็ คงไม่มีใครอดทนและใจดีได้นานนัก…
“แล้วไม่มีใครที่พอจะมาช่วยดูแลเด็กๆ ได้เลยหรือคะ นอกจากเจมี่แล้ว…”
“คุณอินครับ คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด” เจสยืนยันให้ความมั่นใจกับเธอด้วยท่าทีและน้ำเสียงที่มุ่งมั่นอย่างหนักแน่น อย่างน้อยก็เพื่อให้อีกฝ่ายเกิดความสบายใจมากขึ้นอีกระดับหนึ่ง ทั้งที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ยังนึกไม่ออกว่าควรทำอย่างไรจึงจะเป็นผลดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย
แต่อย่างน้อยเจสก็มั่นใจว่า เขาจะสามารถเกลี้ยกล่อมเจมี่ได้ และจะหาพี่เลี้ยงที่ดีที่สุดมาช่วยดูแลลูกๆ ได้โดยเร็วเช่นกัน…
