พันสารท ตอนพิเศษ #นิยายวาย

ตอนพิเศษ 2

พลบค่ำ ลมหิมะประสาน ท้องฟ้ามืดสนิท

ผู้สัญจรต่างหลบเข้าไปในโรงน้ำชาริมทาง พวกเขาแทบอยากจะถอยไปข้างในอีกสักหน่อย เพื่อมิให้ผิวหนังสัมผัสกับลมหนาวเสียดกระดูก

มีเพียงคนผู้หนึ่งที่ยังคงนั่งอยู่ริมทางด้วยท่าทางสงบเยือกเย็น

เถ้าแก่โรงน้ำชาเดินเข้าไปเตือนเขาด้วยความหวังดี “นายท่านผู้นี้ ลมแรงหิมะตกหนักเช่นนี้ หลบสักหน่อยจะดีกว่า!”

คนผู้นั้นส่ายหน้า ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “ข้ากลัวว่าเขามาแล้วจะมองไม่เห็นข้า”

เถ้าแก่กล่าวด้วยความประหลาดใจ “ผู้ใดกัน”

บุรุษปราดมองดูเขาแวบหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “คนในใจ”

ที่แท้เป็นพวกงมงายในรัก มิน่าเส้นผมใต้หมวกคลุมศีรษะล้วนกลายเป็นสีขาวหมดแล้ว ที่แท้ก็คิดถึงภรรยา

เถ้าแก่พลันบังเกิดความเห็นใจ หางตาของเขาเหลือบมอง พบว่าในถ้วยชาที่ฝ่ายตรงข้ามถืออยู่ท่ามกลางลมหิมะกลับยังมีไอร้อนพวยพุ่งออกมา

เถ้าแก่ตกตะลึงเล็กน้อย กอปรกับแยกไม่ออกชั่วขณะว่าน้ำในถ้วยนั้นเย็นจนจับตัวเป็นน้ำแข็งพ่นควัน หรือว่าอุณหภูมิน้ำยังคงร้อนอยู่

หากเป็นอย่างหลัง…

เขาอดมิได้ที่จะมองดูฝ่ายตรงข้ามอีกแวบหนึ่ง

ใบหน้าด้านข้างใต้หมวกคลุมศีรษะกลับหล่อเหลาเหนือความคาดหมาย หาใช่คนชราอย่างที่คิดไว้ก่อนหน้าไม่

ไม่รอเถ้าแก่ตอบสนองคำใด บนเส้นทางกำลังมีม้าตัวหนึ่งวิ่งทะยานมา จากไกลสู่ใกล้

ม้าหยุดลงด้านข้างโรงน้ำชา ผู้ขี่ถอดหมวกคลุมศีรษะออก ก่อนเดินเข้ามา

เป็นนักพรตผู้หนึ่ง

ซ้ำยังเป็นนักพรตที่สง่างาม งดงามหมดจดถึงขีดสุด

เถ้าแก่คิดในใจว่าดูท่านายท่านผู้นี้คงต้องผิดหวังแล้ว

ใครจะไปรู้ว่าบุรุษผู้นั้นกลับหัวเราะขึ้นมาด้วยท่าทางยินดีอย่างยิ่ง ซ้ำยังหยิบสุราป้านเล็กออกมาจากในอกเสื้อ กวักมือให้นักพรต

“อาเฉียวรีบมา สุรานี้ข้าใช้ร่างกายอุ่นจนพอดี ดื่มขับไล่ความหนาวสักอึกเถิด!”

เถ้าแก่ “…”