ทดลองอ่าน ภรรยาเปรียบดังของหวาน บทที่ 2

บทที่สอง

คืนพรุ่งนี้? ไม่เพียงเท่านั้น! ยังมีคืนที่สอง ที่สาม ที่สี่ หลายคืนติดต่อกัน บุรุษที่กินดื่มเปล่าๆ ผู้นี้มักจะปรากฏตัวตรงเวลาในตอนที่นางทำมื้อดึกเสร็จเรียบร้อยเสมอ หากไม่ได้อยู่ในยุคโบราณ นางคงนึกสงสัยว่าภายในห้องครัวได้ติดตั้งกล้องแอบถ่ายเอาไว้หรือไม่

ทุกครั้งที่มาเขามักจะเอาแต่ยิ้มแย้มพูดคุยเพียงไม่กี่ประโยค ส่วนใหญ่คือ “นี่คืออะไร” “พิเศษมาก!” “อร่อยเกินไปแล้ว!” จากนั้นพอกินเสร็จก็จะสะบัดก้นจากไปทันที

เขามาแย่งกินชัดๆ! แม้ค่าวัตถุดิบนางจะไม่ได้เป็นผู้ออก แต่นางก็ต้องเปลืองเวลาและกำลัง นี่ออกจะไม่ยุติธรรมเกินไปแล้ว

คืนนี้ ฉู่ซินเถียนมองดูบุรุษผู้นั้นกำลังกินฮั่นเป่า ซึ่งนางใช้หมั่นโถวขาวนำไปทอดเป็นขนมปัง ตรงกลางใส่เนื้อวัวทอด แตงกวา มะเขือเทศ และไข่ลงไป นางผงกศีรษะภายใต้แสงตะเกียงน้ำมันพร้อมกล่าว “นี่! เจ้ามากินเปล่าๆ ติดกันหลายคืนแล้ว หากข้าคิดเก็บค่าใช้จ่ายจากเจ้า คงไม่เกินเลยไปจริงหรือไม่”

บุรุษผู้นั้นเขมือบของกินที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ ในมือไปคำใหญ่ หลังเคี้ยวแล้วเขาก็กลืนลงไปด้วยความพอใจ จากนั้นจึงดื่มน้ำผลไม้คั้นไปอีกอึกหนึ่ง แล้วถึงได้เงยหน้าขึ้นมองนาง “เจ้าอยากหาเงิน?”

นางผงกศีรษะ “มีเงินถึงจะทำเรื่องที่อยากทำได้”

“เจ้าไม่ได้เป็นแค่บ่าวหรอกหรือ จะอยากทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำได้อย่างไร นอกเสียจากว่า…เจ้าอยากเก็บเงินไปไถ่ตัว?” เขาเลิกคิ้วเข้มมองดูนาง

นางไม่ได้ปฏิเสธ แล้วก็ไม่ได้หลบเลี่ยงแววตาที่แฝงไปด้วยความประหลาดใจของเขา การข้ามมิติมายังยุคโบราณ เรื่องที่ทำให้นางรู้สึกพ่ายแพ้มากที่สุดก็คือการไม่อาจจัดการชีวิตตนเองได้ สัญญาขายตัวบ้าบออะไรกัน!

“ถึงเจ้าจะจริงจัง แต่เจ้าก็เป็นแค่สาวใช้ผู้หนึ่งเท่านั้น ดีไม่ดีกระทั่งตัวหนังสือยังรู้จักแค่ไม่กี่ตัว หลังเจ้าไถ่ตัวแล้วคิดจะไปทำอะไรเล่า” เขาเกิดความรู้สึกสนใจขึ้นมากะทันหัน

“นั่นเป็นเรื่องของข้า ข้าแค่อยากถามเจ้าว่าเจ้ากินของที่ข้าทำ การจ่ายเงินเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลจริงหรือไม่” นางมองเขาอย่างจริงจัง

เขากัดอาหารเลิศรสในมือไปอีกคำใหญ่ ดวงตาดอกท้อน่ามองเหลือบมองดวงตาสว่างไสวใสกระจ่างคู่กลมของนางคู่นั้น นึกไม่ถึงว่าแววตาของนางจะแฝงความหนักแน่นเอาไว้ด้วย

เขากินหมดภายในไม่กี่คำ ก่อนดื่มน้ำผลไม้ตามไปด้วย แล้วชี้ไปที่ส่วนของนางส่วนนั้น

“นี่เป็นของข้า” นางหยิบขึ้นมากินอย่างอารมณ์เสีย ทุกๆ คืนนางต้องทำเพิ่มให้เขาอีกหนึ่งส่วน นึกไม่ถึงว่าเขาจะยังกล้าหมายตาส่วนของนางอีก!

เขาเองก็ไม่กล่าวอะไร แค่มองดูนางกินอาหารส่วนนั้นไปจนหมดอย่างเงียบๆ แล้วถึงได้พูดเข้าประเด็น “ข้าไม่มีเงิน แต่รู้วิชาแพทย์เล็กน้อย สามารถช่วยตรวจให้เจ้าได้” เขาตบหน้าอกตนเองอย่างมั่นใจ ก่อนกะพริบตาวิบวับให้นาง

เอ่อ แม้จะตัดสินคนจากหน้าตาไม่ได้ แต่ว่า…นางพิจารณาดูเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วมองจากปลายเท้าขึ้นไปยังใบหน้าคมคายที่กำลังแสดงสีหน้ากระหยิ่มได้ใจ ปลายคางเขายังเชิดสูงขึ้นเรื่อยๆ “ช่างเถอะ”

เขาเบิกตากว้างทันใด “สาวน้อย เจ้าไม่เชื่อ? มาเถอะๆ ข้าจะจับชีพจรให้เจ้าเอง”

พูดว่าจะทำก็ทำจริงๆ เขาดึงมือของนางไปจับชีพจร ตั้งสมาธิแน่วแน่ ดูจริงจังแตกต่างจากวันอื่นๆ