ทดลองอ่าน ภรรยาเปรียบดังของหวาน บทที่ 2

พอเห็นนางร้อง เขาก็ขมวดคิ้วมุ่น พลางยื่นมือออกไปช่วยนางนวดหน้าผาก “ใครใช้ให้เจ้าพูดจาไม่รู้จักคิดเช่นนี้ หากยังไม่แก้พิษเหมันต์อีก เจ้าอดทนต่อไปอีกไม่กี่ปี ตัวเจ้าก็ได้แต่นอนอยู่บนเตียงแล้ว ยังจะทำเรื่องที่เจ้าคิดอยากทำได้อีกหรือ”

ฉู่ซินเถียนพลันไร้คำโต้แย้ง กระนั้นความห่วงใยในคำพูดของเขานางก็ฟังออกแล้วเช่นกัน แม้หน้าผากจะยังเจ็บอยู่บ้าง แต่นางไม่อาจไม่ยอมรับว่ามือที่นวดอยู่ของเขาอบอุ่นอย่างยิ่ง ไม่ทำให้คนรู้สึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังให้ความอบอุ่นไปถึงหัวใจอย่างที่หาคำมาอธิบายไม่ได้

“อย่างไรก็ตาม ยาเหล่านี้จะไม่คิดเงินชั่วคราว ขอแค่เจ้าเตรียมอาหารมื้อดึกเพิ่มให้ข้าหนึ่งส่วนก็พอ ส่วนเรื่องในภายหลัง…ค่อยว่ากันอีกที” เมื่อเห็นว่ารอยแดงบนหน้าผากนางจางลงไปบ้างแล้ว เขาก็ยิ้มแย้มพลางปล่อยมือในที่สุด

ฉู่ซินเถียนเอ่ยถามเขา “เจ้าเป็นหมอที่ติดตามมาบนเรือหรือ”

เขายิ้มออกมา “ไม่ใช่ ข้าเป็นแค่บ่าวรับใช้ข้างกายท่านหมอ เรียนไปได้ครึ่งทางก็ขี้เกียจแล้ว” เห็นนางเบิกตากว้างขึ้นมากะทันหัน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งกว้างขึ้น “สบายใจได้ วิชาแพทย์ของข้ารักษาโรคนี้ให้เจ้าได้ไม่มีปัญหาอะไรแน่ แล้วก็ไม่มีทางจ่ายยาผิดให้เจ้าด้วย”

นางได้แต่ผงกศีรษะอีกครั้ง

เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนกล่าวต่อ “เจ้าจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อยแล้วรีบกลับห้องไป อ้อ จริงด้วย ลืมบอกเจ้า ตอนที่เจ้ามายังห้องครัว มีคนผู้หนึ่งแอบตามเจ้ามาด้วย แต่เขาถูกข้าใช้ไม้กระบองฟาดท้ายทอยเขาไปหนหนึ่ง หมดสติไปแล้ว หากเจ้าคิดอยากขอบคุณข้าก็ง่ายดายมาก แค่เพิ่มอาหารคืนพรุ่งนี้เป็นเท่าตัว”

เขาส่งรอยยิ้มที่มากเพียงพอจะหว่านเสน่ห์สตรีทุกคนให้กับฉู่ซินเถียน มองดูนางจับจ้องอย่างนิ่งอึ้งแล้วเขาก็กลับตัวจากไปอย่างพึงพอใจ

พอเขากลับตัวจากไปฉู่ซินเถียนถึงได้สติกลับมาจริงๆ ใบหน้านางแดงก่ำ มือกุมหัวใจที่เต้นระรัว คนผู้นี้เป็นมารร้าย เป็นปีศาจร้ายตัวโตๆ โดยแท้ อยู่ดีๆ จะมาโปรยเสน่ห์ใส่นางทำไมกัน!

นางสบถด่าในใจไม่กี่ประโยค ก่อนรีบจัดการเก็บกวาดที่นี่จนเสร็จ แล้วถือตะเกียงน้ำมันเดินออกจากห้องครัวไป

ยามดึก บนเรือมีทางเดินเหลืออยู่เพียงไม่กี่แห่งที่บนเพดานแขวนโคมไฟเอาไว้ มีบางแห่งที่มืดมิดอย่างมาก เฉกเช่นทางเดินยาวที่จะพาฉู่ซินเถียนกลับไปยังห้องพักสายนี้ เมื่อนางเดินไปได้สักพักก็มองเห็นเงาร่างหนึ่งนอนฟุบอยู่กับพื้น…แน่นิ่งไม่ไหวติง

ทันทีที่นางนั่งยองลงไปก็ได้กลิ่นสุราเหม็นหึ่งโชยออกมาจากร่างที่สลบไสล หลังลดตะเกียงน้ำมันลงต่ำกว่าเดิม นางก็มองเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจน…รองหัวหน้าพ่อครัว!

ฉู่ซินเถียนสังเกตอย่างละเอียด เห็นบริเวณหลังศีรษะมีก้อนบวมเป่งอยู่ก้อนหนึ่งดังคาด ทว่านางกลับไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด นางเพียงลุกขึ้นยืนแล้วเดินข้ามตัวเขาจากไป