ทดลองอ่าน ภรรยาเปรียบดังของหวาน บทที่ 5

บทที่ห้า

ภายใต้แสงจันทร์พราวระยับ สถานที่จัดงานเลี้ยงของสวีซั่นอยู่ที่ข้างนอก ข้างหน้ามีสะพานข้ามร่องน้ำอยู่กลางสวนดอกไม้ ด้านหลังมีภูเขาจำลองธารน้ำไหล ตรงกลางมีศาลาขนาดใหญ่สลักลวดลายประณีต สวนรอบด้านจุดโคมสว่างไสว ทั้งยังผูกแถบผ้าที่พลิ้วไหวไปตามลม

บ่าวรับใช้ภายในจวนยืนอยู่ด้านหลังสวีซั่น และต้อนรับการมาถึงของเว่ยหลันโจวอย่างนอบน้อม

รอจนเว่ยหลันโจวนั่งลงเรียบร้อย เด็กรับใช้ทั้งสามกับฉู่ซินเถียนก็ไปยืนอยู่ด้านหลังเขา พวกเขาเห็นสวีซั่นยิ้มแย้มก่อนจะนั่งลง บ่าวรับใช้ด้านหลังรีบเดินมารินสุราใส่จอกให้กับเว่ยหลันโจวกับสวีซั่นทันที ก่อนถอยกลับไปยืนนิ่งอีกครั้ง

สวีซั่นถึงกับใช้ของที่ดีสุดมารับรองท่านอ๋องเจ้าสำราญผู้รู้จักกินดื่มผู้นี้ ไม่ว่าจะเป็นอาหารเลิศรสที่มีควันร้อนกรุ่นบนโต๊ะตรงหน้า จานกระเบื้องเคลือบที่ใส่อาหาร หรือชามถ้วยตะเกียบต่างก็วิจิตรล้ำค่า

เพื่อรอให้แขกสูงศักดิ์ผู้นี้มานั่งโต๊ะ สวีซั่นก็รอจนหิวโหยไปนานแล้ว ทว่าแขกสูงศักดิ์กลับไม่ลงมือยกตะเกียบเสียที เริ่มแรกชื่นชมทิวทัศน์ยามราตรีซึ่งประดับประดาไปด้วยโคมไฟอันงดงามของสวนแห่งนี้ก่อน จากนั้นจึงมองดูนักดนตรีและนักระบำที่รอรับคำสั่งอยู่ด้านข้างอีกที เขายิ้มแย้มต้องการให้พวกเขาบรรเลงบทเพลงหนึ่งก่อนแล้วค่อยเต้นระบำอีกหนึ่งบทเพลง

“ท่านอ๋อง ชมไปกินไปเถอะพ่ะย่ะค่ะ” สวีซั่นยิ้มแย้มพลางยกตะเกียบขึ้น

“ใต้เท้าสวี ข้าครุ่นคิดอย่างจริงจังแล้วก็เห็นว่าโจรสลัดที่ซุ่มโจมตีข้านั้น จะต้องได้รับข่าวมาก่อนแน่นอน อีกทั้งเป้าหมายก็เพื่อสังหารข้า…”

สวีซั่นสีหน้าเปลี่ยนไป “เหตุใดท่านอ๋องจึงคิดเช่นนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ใต้เท้าสวีคงไม่ทราบ ลูกน้องของข้าที่รอดชีวิตได้ยินโจรสลัดพูดออกมาหนึ่งประโยคว่า ‘ห้ามปล่อยให้ฝูอ๋องรอดไปได้’ แต่ข้ามีสวรรค์คอยคุ้มครอง ถึงได้มีชีวิตรอดปลอดภัย” เขาตบๆ หน้าอกตนเอง ทั้งยังผายมือไปทางท้องฟ้า ก่อนจะมองสวีซั่นอีกครั้ง “แต่หลายสิบชีวิตบนเรือลำนี้ก็ต้องตายไป ใต้เท้าสวีจะต้องคิดหาวิธีตามหาโจรสลัดกลุ่มนั้นออกมาให้ได้ ทำลายรังโจรของพวกมันเสีย เช่นนี้จึงจะรับรองได้ว่าราษฎรของพวกเราจะปลอดภัยในการสัญจรผ่านแม่น้ำนี้”

“พ่ะย่ะค่ะๆ ท่านอ๋องกล่าวได้ถูกต้องแล้ว” สวีซั่นได้แต่ผงกศีรษะอย่างกระอักกระอ่วนใจ

ดวงตาดอกท้อมีเสน่ห์ของเว่ยหลันโจวคู่นี้กวาดมองไปทั่วศาลาที่ประดับตกแต่งอย่างหรูหรา ก่อนจะเปิดเผยประกายละโมบออกมา นิ้วที่ยกจอกสุราเคาะเบาๆ ลงบนตัวจอก

“พูดไปแล้วของที่อยู่บนเรือข้าล้วนถูกโจรสลัดรื้อค้นไปหมดสิ้นแล้ว ตั๋วเงินหนึ่งกล่องกับทองคำอันตรธานไปสิ้น ทว่าการออกเดินทางไปแคว้นอื่นครั้งนี้ยังมีเรื่องราวมากมายให้ต้องจัดการ” เว่ยหลันโจวยิ้มแย้มพลางมองดูสวีซั่นที่หน้าเปลี่ยนสีไปอีกครั้ง “พูดไปแล้วนี่ก็เป็นการทำเพื่อฝ่าบาท ถือเป็นการทุ่มเทแรงใจให้กับราชสำนัก เป็นเกียรติยศอย่างหนึ่ง รอข้ากลับมาจากการเดินทางเมื่อไรจะต้องทูลฝ่าบาทอย่างชัดแจ้งแน่นอนว่าผู้ใดเป็นคนช่วยแบ่งเบาความกังวลของฝ่าบาท”