ทดลองอ่าน ภรรยาเปรียบดังของหวาน บทที่ 5

ประโยคนี้แม้จะกล่าวอย่างเปิดเผย แต่ความหมายนั้นกลับสื่อได้อย่างหนึ่งก็คือหากสวีซั่นไม่ควักเงินออกมา เว่ยหลันโจวก็จะทูลจักรพรรดิว่าเขาไม่ยินยอมช่วยแบ่งเบาความกังวลของพระองค์ ฉู่ซินเถียนรู้สึกว่าคนตรงหน้านี้ชั่วร้ายมากจริงๆ

สวีซั่นยิ้มฝืดฝืนยิ่ง “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะต้องเตรียมไว้ให้อย่างแน่นอน”

เว่ยหลันโจวฟังแล้วถึงได้ยกจอกสุราขึ้นมาดื่มลงไปหมดจอกอย่างสง่าผ่าเผย ยามที่บ่าวรับใช้ด้านหลังสวีซั่นจะขึ้นมาเติมสุราให้นั้น เขาก็โบกมือห้าม พลางใช้หางตาเหลือบมองไปยังฉู่ซินเถียนที่อยู่ด้านหลัง

ฉู่ซินเถียนเดินเข้าไปหาเว่ยหลันโจวอย่างยอมรับชะตากรรม หลังรินสุราลงไปในจอกที่ว่างเปล่าของเขาจนเต็มแล้วถึงได้ถอยกลับมาอยู่ที่เดิม ทั้งยังแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นสายตาประหลาดใจที่มองมาที่นางจากรอบทิศ โดยเฉพาะสายตาของสวีซั่น

“ใต้เท้าสวี สำหรับการออกเดินทางในครั้งนี้ เสนาบดีเฉวียนได้พาอนุร่วมเดินทางมาด้วยไม่น้อย ทว่าข้าที่เห็นถึงความสำคัญของการออกเดินทาง เมื่อรวมกับกลัวว่าจะควบคุมอนุนับร้อยในจวนไม่ได้ ข้าจึงไม่ได้พามาด้วยสักคน” เว่ยหลันโจวโน้มตัวไปข้างหน้า แล้วกะพริบตามองสวีซั่น “ใช่ว่าสตรีที่อยู่ข้างนอกจะมีน้อยเสียเมื่อไหร่ ฮ่าๆๆ”

“ฮ่าๆๆ” สวีซั่นเองก็ได้แต่หัวเราะตาม ทว่าในใจลอบมีโทสะแล้ว

“ข้าก็ไม่ได้ชอบสตรีเรียบร้อยอะไร โฉมงามที่มีประสบการณ์สิถึงจะสนุก ใต้เท้าเป็นบุรุษเหมือนกัน น่าจะเข้าใจกระมัง” เขาเลิกคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์

“พ่ะย่ะค่ะๆ กระหม่อมจะต้องจัดการให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน” แม้เบื้องหน้าสวีซั่นจะแสดงออกอย่างสุภาพ และยิ้มอย่างเป็นมิตรก็จริง ทว่าในใจกลับคิดเพียงอยากฉีกเว่ยหลันโจวออกเป็นชิ้นๆ แล้ว ต้องการทั้งเงินทั้งสตรี ไหนจะต้องเติมบ่าวรับใช้ขึ้นไปบนเรืออีก นี่เจ้าหลงคิดว่าข้าเปิดโรงทานหรือไร

ฉู่ซินเถียนพลันไร้วาจาเอื้อนเอ่ย…ไม่นึกเลยว่าเว่ยหลันโจวจะขอสตรีมาปรนนิบัติจากสวีซั่นอย่างเปิดเผยเพียงนี้ ที่ผ่านมานางมองดูเขาในแง่ดีเกินไปจริงๆ ทั้งยังเห็นเขาเป็นสหายผู้หนึ่ง ถึงขั้นเตรียมอาหารมื้อดึกให้ทุกคืน วันนี้มองดูแล้ว เขาก็คงเป็นคนชั่วที่ทั้งหื่นกามและละโมบมา ทั้งยังสามารถฆ่าคนได้โดยไม่กะพริบตาตั้งแต่แรกแล้ว