ทดลองอ่าน ภรรยาเปรียบดังของหวาน บทที่ 5

ยามนี้เว่ยหลันโจวจึงมองไปที่ฉู่ซินเถียนอีกครั้ง นางถึงได้มีอาการตอบสนอง รีบค้อมกายลงเอ่ย “ไม่ทราบว่าห้องครัวอยู่ที่ใดเจ้าคะ”

สวีซั่นเรียกให้หัวหน้าพ่อบ้านเดินมาก่อนเอ่ยสั่งการ หลังจากนั้นนางก็เดินจากไปภายใต้การนำทางของหัวหน้าพ่อบ้าน

ถึงตอนนี้เว่ยหลันโจวก็ลุกขึ้นยืนตาม ก่อนจะเดินไปข้างหลังสวีซั่น “ข้าอยากจะอาบน้ำ แน่นอนว่าหากใต้เท้าสามารถหาโฉมงามจำนวนหนึ่งมาปรนนิบัติได้ อาการไม่ค่อยดีของข้าก็น่าจะดีขึ้นไม่น้อย” เขายิ้มพลางตบบ่าสวีซั่น แล้วเดินไปทางเรือนของตนเอง เด็กรับใช้ทั้งสามหลังคารวะให้สวีซั่นแล้วก็ติดตามผู้เป็นนายไปเช่นกัน

สวีซั่นเม้มปากแน่น มองดูแผ่นหลังที่จากไปของคนทั้งกลุ่มแล้ว สองมือของเขาก็กำเป็นหมัดอยู่ในแขนเสื้อ ฝูอ๋องผู้นี้เจ้าสำราญเสเพลเหมือนในคำเล่าลือจริงๆ แต่ขณะเดียวกันก็ดูไม่คล้ายเสียทีเดียว…เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ เขาเขียนเล่าอย่างละเอียดลงในจดหมายพร้อมกับส่งม้าเร็วกลับไปยังเมืองหลวงตั้งแต่แรกแล้ว ถึงตอนนั้นก็ได้แต่รอให้พระพันปีไม่ก็อัครเสนาบดีเนี่ยมีคำสั่งลงมาแล้ว

สวีซั่นสูดลมหายใจเข้าลึก “ใครก็ได้มานี่ ส่งคนไปหาเด็กสาวจากหอวั่นฮวามาจำนวนหนึ่งซิ”

“ขอรับ”

ฉู่ซินเถียนกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ในห้องครัว หลังเพิ่มหมูรมควันบดลงในหูฉลามแล้ว นางก็นวดแป้งเพื่อทำเป็นซาลาเปาไส้น้ำแกงหูฉลามใส่ลงไปในหม้อนึ่ง ทั้งยังนำผงแป้งกับไข่มานวดเป็นก้อนแป้งแล้วกดทับเป็นแผ่นบางๆ สาดเกลือกับเครื่องเทศลงไป ตัดแบ่งเป็นสามเหลี่ยม แล้วทอดในน้ำมันร้อนๆ เพียงครู่หนึ่งแผ่นแป้งไข่ทอดกรอบสีเหลืองทองก็ค่อยๆ เสร็จตามมาทีละแผ่น ผ่านไปอีกสักพักซาลาเปาไส้น้ำแกงก็นึ่งเสร็จ กลิ่นของมันหอมกระจายไปทั่ว

ภายในห้องครัวเต็มไปด้วยบ่าวรับใช้กับพ่อครัวที่แอบมองดูการกระทำของฉู่ซินเถียน ซึ่งยามนี้นางกำลังนำอาหารทั้งสองอย่างวางลงบนถาดเคลือบเงาสี่เหลี่ยม พร้อมจัดวางชามตะเกียบและผ้าเช็ดมือ ก่อนจะยกออกไป ทุกคนมองไม่วางตา เกิดอาการน้ำลายสอกันถ้วนทั่ว

ทุกคนต่างรู้ว่าสตรีผู้นี้เป็นแม่ครัวทำของว่างของผู้สูงศักดิ์ที่อยู่เบื้องนอก อีกทั้งคนผู้นั้นก็กำลังรอกินอาหารอยู่ ด้วยเหตุนี้ตั้งแต่ต้นจนจบจึงไม่มีใครกล้าพูดคุยกับฉู่ซินเถียนสักประโยคเดียว ได้แต่มองนางส่งยิ้มน้อยๆ ให้พวกเขา ก่อนเดินหายไปจากสายตาพร้อมกับหัวหน้าพ่อบ้าน

ยามที่ทั้งสองคนกลับไปที่ศาลาก็ไม่พบทั้งผู้เป็นนายและแขกเหรื่อคนอื่นๆ แล้ว มีเพียงบ่าวรับใช้ผู้หนึ่งบอกว่าฝูอ๋องกลับเรือนไปแล้ว หัวหน้าพ่อบ้านจึงเดินไปส่งฉู่ซินเถียนที่เรือนของฝูอ๋อง ก่อนขอตัวจากไป