เหมือนไหมมีใบหน้านุ่มนวลอ่อนหวาน จมูกโด่งรั้นอย่างคนเอาแต่ใจนิดๆ เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวยของเธอทำให้เธอดูโดดเด่น ดวงตากลมโตหวานซึ้งที่เป็นประกายสดใสคู่นั้นก็ให้ทั้งความรู้สึกน่าเอ็นดูและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากสีแดงระเรื่อโดยธรรมชาติก็อิ่มเต็มน่าสัมผัส
ยิ่งกว่านั้นเธอยังมีรูปร่างที่เย้ายวนใจ ดูออดอ้อนอรชรน่าทะนุถนอม เพราะถึงจะสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร แต่ก็ยังตัวเล็กกว่าเขานับยี่สิบเซนติเมตรเห็นจะได้…ผิวพรรณเธอผุดผ่องใสจนน่าประทับริมฝีปากลงไป แต่…ปฏิภาณต้องหยุดความคิดเอาไว้แค่นั้นก่อนที่เขาจะเคลิ้มไปตามคำยุยง
มีสติหน่อยสิวะ!
ชายหนุ่มเรียกสติตัวเองกลับมา แค่พวกนี้พากันยุยงส่งเสริม เขาจะเคลิ้มจนคิดอกุศลกับน้องสายรหัสเดียวกันไม่ได้เด็ดขาด อีกอย่างเขาก็ไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องของเขากับเหมือนแพรด้วย
เขากับเหมือนไหมเป็นพี่เป็นน้องกันมันก็ดีอยู่แล้ว!
“ไม่ต้องมายุผมเลย พี่ก็รู้ว่าทำไมผมถึงต้องห่างไหมเอาไว้”
“เรื่องแพรเหรอ…พี่ก็ส่วนพี่ น้องก็ส่วนน้องสิ”
ปฏิพรรธณ์แสดงความคิดเห็นได้โดยที่ปฏิภาณไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติม เพราะพวกเขาต่างรับรู้ว่าปฏิภาณกับเหมือนแพรมีอดีตร่วมกันยังไงบ้าง…ยังดีที่ปฏิภาณแยกแยะได้ ไม่ได้แค้นเหมือนแพรจนพาลมาโกรธเหมือนไหมไปด้วย แต่…หากจะให้แยกแยะจนถึงขั้นมาคบกับเหมือนไหมทั้งๆ ที่มีอดีตเลวร้ายกับเหมือนแพรมาก่อน ปฏิภาณก็ยอมรับตรงนี้ว่าเขายังใจไม่กว้างถึงขนาดนั้น
“ที่สำคัญคือแกต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น แกทำให้น้องเขาเสียชื่อเสียงแล้ว ถึงจะไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ แต่เพื่อรักษาเกียรติของผู้หญิงคนหนึ่ง แกต้องทำหน้าที่สุภาพบุรุษหน่อยสิวะ” เพลิงพลวกเข้าประเด็นสำคัญ เขาคิดว่ายังไงปฏิภาณก็ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ตามที่มธุรินต้องการ
“ที่จริงน้องไหมก็คุณสมบัติดีไม่แพ้อดีตแฟนแกเลยนะ ทั้งสวย น่ารัก นิสัยดี ทำงานก็เก่ง อาจจะไม่รวยเท่า แต่ก็ไม่เห็นต้องแคร์ ฉันว่าไหมดูเข้าท่ากว่าภาตั้งเยอะ” พิชญะเห็นด้วย
“ฉะนั้นก็รับผิดชอบน้องเขาซะ อย่าทำให้ชีวิตของผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งต้องแปดเปื้อน” เพลิงพลย้ำ
“โห! คนที่มันทิ้งเมียไปเกือบสามปีมีสิทธิ์มาสั่งคนอื่นให้รับผิดชอบผู้หญิงด้วยเหรอ” ปฏิภาณหมั่นไส้พี่ชายคนโตที่สั่งสอนเขาเป็นวรรคเป็นเวรเหมือนลืมไปว่าตัวเองเคยทำอะไรไว้บ้าง
“ไอ้พีค! ไอ้น้องเวร!” เพลิงพลอยากจะบีบคอน้องชายขึ้นมาดื้อๆ “ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดโว้ย! เรื่องฉันกับหนิงมันซับซ้อน ที่สำคัญฉันกับหนิงก็แต่งงานกันแล้ว และฉันรักลูกรักเมียมาก อย่าไปพูดอย่างนี้ให้หนิงได้ยินนะ ถ้าเมียฉันรำลึกความหลังแล้วโกรธขึ้นมา ฉันบีบคอแกตายคามือแน่ ไอ้น้องเลว!”
“โห! มาเป็นชุดเลยนะ กลัวจะมีเรื่องกับเมียจนถึงขั้นขู่จะฆ่าน้องเลยเหรอ” ปฏิภาณแขวะไม่เลิก “รักษาภาพลักษณ์มาเฟียหน่อย ถ้าคนนอกรู้เข้าว่ามาเฟียกลัวเมียมันจะดูไม่น่าเกรงขาม”
“พ่อบ้านใจกล้าชัดๆ” ปฏิรัฐยิ้มขำ
“จ้าาา ไอ้พวกคนไม่กลัวเมีย ไอ้คนมีอำนาจในการปกครองเมียทุกอย่าง” เพลิงพลประชดทุกคนที่ล้อเลียนเขา เพราะต่างรู้กันดีว่าเสือร้ายทั้งสี่ต่างอยู่ใต้อาณัติของภรรยามากแค่ไหน
ทุกคนต่างรอดูอยู่ว่าหากปฏิภาณแต่งงานไปแล้วจะมาเข้าแก๊งเดียวกันไหม
“สรุปว่าพวกเราสี่คนเห็นว่านายควรจะรับผิดชอบเหมือนไหมนะ” ปฏิรัฐวกเข้าประเด็นก่อนที่ทุกคนจะกัดกันจนเสียเรื่องทำให้ทุกสายตาหันไปมองปฏิภาณและโฟกัสเรื่องสำคัญต่อ
“ผมไม่ได้ปัดความรับผิดชอบนะ แต่…ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของไหม”
ปฏิภาณสรุปความคิดของเขาเช่นกัน หากเหมือนไหมอยากแต่งงานเพื่อปกป้องชื่อเสียงตนเองจริงๆ ไม่ได้แค่ทำตามที่มธุรินสั่ง เขาก็จะยอมแต่งงานกับเธอตามคำเรียกร้อง
คราวนี้พี่ชายทั้งสี่คนถึงกับมองหน้ากันอย่างหนักใจ พวกเขานึกไม่ออกเลยว่าคู่นี้จะลงเอยกันยังไง เพราะต่อให้แต่งงานกันไปแล้วเรื่องก็คงไม่จบอย่างมีความสุขง่ายๆ แน่
พวกเขาได้แต่ภาวนาว่า…ขอให้ปฏิภาณอย่าทำร้ายจิตใจเหมือนไหมนักเลย
(ตอนต่อไปพบกันวันที่ 28 มีนาคม)
