ทดลองอ่าน มาลีรติกานต์ ตอนที่ 5

จริงอยู่ว่าชายหนุ่มอาจเป็นเพลย์บอยและประวัติเสียเรื่องผู้หญิง แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเหมือนไหมไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยในเรื่องชู้สาว แล้วทำไมถึงนินทาใส่สีตีไข่และเม้าท์กันอย่างสนุกปากโดยไม่นึกถึงศักดิ์ศรีผู้หญิงด้วยกัน นี่ยังดีที่พวกนี้ไม่ได้สนิทกับเหมือนไหม ไม่อย่างนั้นเขาคงมองพวกเธอเปลี่ยนไปมาก ต่อหน้าทำตัวแสนดีแต่ลับหลังเอามานินทาเป็นว่าเล่น…นี่กิน ‘สะตอ’ หมดไปกี่ต้นแล้ว

“บางทียายไหมอาจจะเก็บกดก็ได้นะ เพราะได้ข่าวว่าแม่ของยายไหมเจ้าระเบียบและเข้มงวดกับยายไหมมาก พอห่างจากอกแม่ก็เลยแรดได้แบบเต็มที่ แล้วคุณพีคก็แซ่บยั่วปากขนาดนั้น”

“เฮ้ย! พูดแรงเกินไปหรือเปล่า”

โตโต้กับกนกพลเดินผ่านมาได้ยินก็รีบขัดทันที ปฏิภาณจึงรีบซ่อนตัวเพราะกลัวสองคนนั้นจะเห็นเข้า แต่สองสาวก็หันไปหัวเราะอย่างลอยหน้าลอยตาจนสองหนุ่มทำหน้าเข้มอย่างไม่พอใจ

“ยังไงน้องไหมก็เป็นผู้หญิงเหมือนพวกเธอ พูดถึงน้องมันดีๆ หน่อย”

กนกพลออกตัวปกป้องเหมือนไหมเต็มที่ แม้ปกติเขาจะปากหมาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยว่าร้ายผู้หญิงลับหลัง เกิดเรื่องขึ้นเหมือนไหมก็รู้สึกแย่พอแล้ว นี่ผู้หญิงด้วยกันยังจะมาซ้ำเติมอีก

มันจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยหรือ!

“องครักษ์พิทักษ์น้องไหมมาแล้ว” ฝ่ายหญิงเหยียดยิ้มด้วยความหมั่นไส้ “เกิดเป็นผู้หญิงลุคใสๆ ดูไร้เดียงสานี่มันดีจริงๆ ต่อให้แรดแค่ไหน แค่ตีหน้าซื่อตาใสผู้ชายก็สงสารและพากันปกป้องแล้ว”

“ไปว่าน้องเขาเฉย อะไรวะ!” โตโต้ของขึ้นอีกคน

“ทำไม ก็ฉันเป็นคนพูดตรงๆ แรงๆ”

“ใช่! และถึงพวกเราจะปากร้าย แต่เราก็จริงใจไม่ใช่พวกแอ๊บใสซื่อก็แล้วกัน”

“โห! กล้าเนอะ” กนกพลแค่นหัวเราะ “นี่กล้าเคลมตัวเองว่าจริงใจได้ไง นินทาคนอื่นลับหลังนี่นะเรียกว่าจริงใจ อีกอย่าง…ปากอย่างพวกเธอไม่เรียกว่าคนตรงๆ หรอกนะ เขาเรียกว่าไม่มีมารยาท”

“เออ! มันเป็นอะไรกันไปหมด สมัยนี้คนบางคนถึงได้คิดว่าการที่ตัวเองพูดจาหยาบคาย ไร้มารยาท แล้วว่าร้ายคนอื่นเป็นคนตรงๆ” กนกพลผสมโรงทันควัน “ถ้าเป็นคนตรงจริงๆ เขาต้องพูดต่อหน้าและตักเตือนอย่างตรงประเด็นโว้ย ไม่ใช่จับกลุ่มนินทากันอย่างสนุกปาก ตัวเองปากหมาจนไม่มีคนจะคบแล้วยังมีหน้าไปว่าคนอื่นเขาอีก ดีนะที่ทำงานมานานและพอจะมีผลงานอยู่บ้าง ไม่งั้นคุณพีคไล่ออกไปนานแล้ว!”

“แกหุบปากไปเลยไอ้พล! คิดเหรอว่าแกออกตัวปกป้องยายไหมแล้วน้องมันจะเอาแก มันเล็งคุณพีคโน่น ยายไหมทุ่มทุนนอนกับคุณพีคขนาดนั้นแล้วมันไม่ยอมปล่อยง่ายๆ หรอก”

“นินทากันสนุกปากพอหรือยัง!”

ปฏิภาณโผล่หน้าออกไปแล้วถามเสียงดังเพราะทนฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ ทั้งโตโต้ทั้งกนกพลเตือนสติขนาดนั้น แต่พวกขาเม้าท์กลับยังไม่รู้สำนึกอีก ถ้าเขาไม่เตือนบ้างก็คงจะไม่ได้แล้ว

“ว่างมากนักเหรอถึงได้มาจับกลุ่มนินทาชาวบ้าน!”

น้ำเสียงเอาเรื่องของปฏิภาณทำให้ขาเม้าท์สองคนนั้นถึงกับหน้าซีดเผือดในทันที พวกเธอมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างทำตัวไม่ถูก และไม่มีใครกล้าสู้หน้าหรือสบตาชายหนุ่มเลย