“แม้แต่กระดาษชิ้นเดียวก็ห้ามส่งออกไปอย่างนั้นหรือ นายหญิงใหญ่กลัวอะไรกันแน่”
“บ่าวก็ไม่ทราบว่านายหญิงใหญ่กลัวอะไร ตามหลักแล้วสะใภ้รองเป็นหญิงอ่อนแอคนหนึ่ง บ้านเดิมไม่ได้มีอำนาจอะไร ยังจะส่งข่าวอะไรออกไปทำร้ายสกุลเซียวได้ ไหนเลยจะต้องใช้กำลังมากมายควบคุมเช่นนี้ ถึงอย่างไรก็อยู่ที่นี่แค่ไม่กี่วันเท่านั้น เดิมทีบ่าวก็ไม่กลัว แต่คิดอีกทีส่งข่าวออกไปข้างนอกไม่ได้เช่นนี้ หากสะใภ้รองอยู่ในนี้กินของไม่สะอาดเข้าไปแล้วเกิดล้มป่วย คิดจะหาคนส่งข่าวไปเชิญหมอมาตรวจรักษาก็ยังทำไม่ได้เลย สะใภ้รองร่างกายอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าหาก ถ้าหาก…ว่าไม่มีใครรู้ ดังนั้นบ่าวจึงบังอาจขอร้องคุณชายสาม ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหาหนทางขอร้องเหล่าไท่จวิน ละเว้นสะใภ้รองด้วยเถอะเจ้าค่ะ!” จือซย่าพูดจบก็โขกศีรษะให้เซียวอวิ้นอีกครั้ง
“นายหญิงใหญ่ทำเช่นนี้ได้อย่างไร แบบนี้ แบบนี้…” หงจูฟังจือซย่าเล่าแล้วก็ตกใจจนหน้าซีดขาว คำพูดที่เอ่ยออกมาติดขัดเล็กน้อย
เซียวอวิ้นยิ่งตกใจจนเหงื่อเย็นซึมทั่วร่าง โชคดีที่เขาเชื่อหงจูและตามมา หาไม่แล้วเกรงว่าพี่สะใภ้รองคงได้ตายอยู่ที่นี่จริงๆ ไม่พูดถึงว่านายหญิงใหญ่จะลอบวางยาพิษหรือไม่เลย แค่พี่สะใภ้รองเจ็บไข้ได้ป่วยเล็กๆ น้อยๆ อยู่ที่นี่ เช่นกินของไม่สะอาดและท้องเสีย หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ใช้เวลาไม่กี่วันก็อาจตายได้
พอคิดว่าพี่สะใภ้รองที่ตนเคารพนับถือมาตลอดจะถูกนายหญิงใหญ่ทรมานจนตายอยู่ที่นี่ ในใจก็บังเกิดโทสะอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาตบโต๊ะทันใด ลุกขึ้นพูดว่า “พี่สะใภ้รองรออยู่ที่นี่ ข้าจะไปเรียนเหล่าไท่จวินเดี๋ยวนี้ ดูว่าเหล่าไท่จวินจะว่าอย่างไร!”
เซียวอวิ้นพูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกไป หงจู จือซย่า จือตงเห็นท่าทีโกรธเกรี้ยวของคุณชายสามแล้วก็ตกใจ พวกนางมองคุณชายสามอย่างตะลึงงันจนลืมห้ามเขาไว้ พวกนางไม่เคยเห็นคุณชายสามที่อารมณ์ดีมาตลอดโมโหถึงเพียงนี้เลยจริงๆ
หลี่เมิ่งซีเห็นเซียวอวิ้นจะจากไปจึงรีบร้องเรียกเขา “ช้าก่อนคุณชายสาม!”
ได้ยินพี่สะใภ้รองเรียกตน เซียวอวิ้นชะงักเท้าแล้วหันกลับมามองนาง ได้ยินหลี่เมิ่งซีพูดว่า “คุณชายสามอย่าวู่วามเช่นนี้ ท่านไม่คิดถึงตนเองก็ต้องคิดถึงจางอี๋ไท่บ้าง หากล่วงเกินนายหญิงใหญ่เข้าจริงๆ เกรงว่าคุณชายสามกับจางอี๋ไท่จะต้องลำบากแน่ อีกทั้งเหตุใดนายหญิงใหญ่จึงทำเช่นนี้ก็ยังไม่รู้ อาศัยคำพูดเพียงไม่กี่คำของสาวใช้จะปักใจเชื่อว่าเป็นเจตนาร้ายได้อย่างไร เรื่องนี้ยังคงต้องวางแผนระยะยาว”
แม้หลี่เมิ่งซีจะยังไม่แน่ใจว่าเหตุการณ์ปองร้ายเซียวจวิ้นเมื่อสองปีก่อน เซียวอวิ้นมีส่วนร่วมด้วยหรือไม่ แต่นางเชื่อว่าด้วยนิสัยเปิดเผยของเซียวอวิ้นแล้ว ยามนี้เขาต้องการปกป้องนางจริงๆ ทว่าการเชื่อใจเซียวอวิ้นไม่ได้หมายความว่านางจะเชื่อไปด้วยว่าจางอี๋ไท่จะปกป้องนางและไม่อยากให้นางตาย ด้วยเรื่องหงซินเจียว ในคฤหาสน์หลังนี้คนที่ปรารถนาให้นางตายมากที่สุด นอกจากนายหญิงใหญ่แล้วก็คือจางอี๋ไท่กระมัง
วันนี้หากเซียวอวิ้นออกไป สามารถไปถึงเรือนโซ่วสี่อย่างราบรื่นได้ย่อมดี แต่หากระหว่างทางถูกนายหญิงใหญ่กับจางอี๋ไท่ขวางทางเอสไว้ สถานการณ์ย่อมเปลี่ยนไป พวกนางสองคนไม่ว่าใครก็ไม่ยอมให้เซียวอวิ้นไปหาเหล่าไท่จวินทั้งนั้น ถึงอย่างไรจางอี๋ไท่ก็เป็นมารดาบังเกิดเกล้าของเซียวอวิ้น นี่เป็นจุดอ่อนของเขา หากเป็นเช่นนั้น นางก็ยังคงถูกขังไว้ที่นี่อยู่ดี
เมื่อครู่นี้ที่เซียวอวิ้นบุกเข้ามา เกรงว่าเรื่องนี้คงถูกรายงานไปที่เรือนหยั่งซินแล้ว เซียวอวิ้นออกจากประตูนี้ไปแล้วยังจะไปถึงเรือนโซ่วสี่ได้อย่างราบรื่นหรือ
คนปัญญาอ่อนยังรู้ว่าเป็นไปไม่ได้!