ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 4 บทที่ 7

คิดไม่ถึงว่าพอสองสาวใช้จากไป นายหญิงใหญ่จะเริ่มพูดจาแฝงนัย บอกให้นางเตือนคุณชายสามว่าอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของสะใภ้รอง ทั้งบอกนางด้วยความหวังดีว่าที่ตนทำเช่นนี้เพราะหวังดีกับคุณชายสาม บุตรชายของนางบุกเข้าไปในอารามชิงซินเดิมทีเป็นเรื่องผิดธรรมเนียมอยู่แล้ว ยังจะไปพบพี่สะใภ้ที่กำลังจะถูกหย่าอีก น้องสามีกับพี่สะใภ้พบกันเป็นการส่วนตัวเช่นนี้ ทั้งยังอยู่ในสถานที่เช่นนั้น หากเรื่องนี้แพร่ออกไปย่อมไม่น่าฟังเป็นแน่

คำพูดของนายหญิงใหญ่หมายความว่า หากคุณชายสามเชื่อฟัง ลูกเจ้าจะทำอย่างไรย่อมได้ทั้งนั้น แต่หากไม่เชื่อฟังอยากยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก เช่นนั้นก็ขอโทษด้วย ข้าจะยัดเยียดข้อหาน้องสามีคบชู้กับพี่สะใภ้ให้ลูกชายเจ้าก่อนเลยแล้วกัน

ฟังคำของนายหญิงใหญ่แล้ว จางอี๋ไท่ตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง ในอารามชิงซินมีแต่คนของนายหญิงใหญ่ จะหาพยานเท็จสักคนย่อมเป็นเรื่องง่ายมาก ส่วนสาวใช้ข้างกายหลี่เมิ่งซีสองคน เกรงว่านายหญิงใหญ่คงไม่ปล่อยให้พวกนางมีชีวิตรอดไปพบเหล่าไท่จวินได้แน่ เพื่อตำแหน่งประมุขสกุลแล้ว สาวใช้ตายไปสองคนจะนับเป็นเรื่องใหญ่อะไร!

คิดถึงตรงนี้ แผ่นหลังของจางอี๋ไท่ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ นางลอบเสียใจที่ส่งชิงเอ๋อร์ไปด้วย ตอนนี้คิดจะแก้ไขก็ไม่ทันแล้ว ครั้นเห็นว่าเลยเที่ยงมาแล้วยังไม่เห็นเงาของอวิ้นเอ๋อร์มาเสียที นางรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้นทุกที กลัวว่าอวิ้นเอ๋อร์จะไปเรือนโซ่วสี่จริงๆ

ขณะเฝ้ารออย่างร้อนใจ สาวใช้ที่หน้าประตูก็มารายงานว่าคุณชายสามมาแล้ว

จางอี๋ไท่ลุกพรวดทันใด นางกลับถูกซวงเอ๋อร์ประคองไว้แล้วร้องเรียก “อี๋ไท่ไท่!”

จางอี๋ไท่ดึงสติกลับมาได้ นางสงบสติอารมณ์และสั่งว่ารีบเชิญ ก่อนจะให้ซวงเอ๋อร์ประคองไปยังห้องข้างทิศตะวันออก

นายหญิงใหญ่เอนกายอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดขาว เรื่องที่เซียวอันถูกเนรเทศและเรื่องที่เซียวจวิ้นจะไม่เป็นประมุขสกุลทรมานนางจนเรี่ยวแรงหายไปหมด หากไม่เพราะบ่าวหญิงที่อารามชิงซินมารายงานว่าเซียวอวิ้นบุกเข้าไปในอารามชิงซิน นางคงไม่มีอารมณ์มาจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้เซียวอวิ้นหรอก

ไม่รู้เป่าจูห้ามเซียวอวิ้นไม่ให้ไปที่เรือนโซ่วสี่และพาเขาตรงมาที่นี่ได้หรือไม่ นายหญิงใหญ่คิดอย่างเป็นกังวลและหนักใจ ครั้นเห็นว่าเลยเที่ยงไปแล้วเซียวอวิ้นยังไม่มา นางก็รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นทุกที สุดท้ายจึงตัดสินใจอย่างเฉียบขาดว่าเพื่อตำแหน่งประมุขสกุลของจวิ้นเอ๋อร์ หลี่เมิ่งซีต้องตายเท่านั้น หากเซียวอวิ้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับความวุ่นวายนี้จริง เช่นนั้นก็อย่าหาว่านางไร้ความปรานี ยัดเยียดความผิดฐานน้องสามีกับพี่สะใภ้คบชู้กัน ถือโอกาสนี้จัดการเซียวอวิ้นไปด้วยเลย ดูซิว่ายังจะมีใครแย่งตำแหน่งประมุขสกุลกับจวิ้นเอ๋อร์อีกหรือไม่

คิดเช่นนี้กำลังจะสั่งให้จื่อเยวี่ยไปอารามชิงซิน จางอี๋ไท่ก็ให้ซวงเอ๋อร์ประคองเดินเข้ามา คารวะแล้วเอ่ยว่า “นายหญิงใหญ่ คุณชายสามมาแล้ว อนุปรนนิบัติท่านออกไปกินอาหารนะเจ้าคะ”

ได้ยินว่าเซียวอวิ้นมาแล้ว นายหญิงใหญ่ลอบโล่งอก ก่อนจะผงกศีรษะรับคำ จื่อเยวี่ยเข้ามาประคองนางลุกขึ้น

จางอี๋ไท่ปรนนิบัตินายหญิงใหญ่สวมเสื้อผ้าพลางพูด “เหล่าไท่จวินบอกแล้ว ท่านร่างกายไม่แข็งแรง อย่าฝืนตนเองเลย คุณชายสามเป็นคนกันเอง หนีออกจากบ้านไปตั้งนานขนาดนั้น ทำให้ท่านกับนายท่านใหญ่ต้องกังวลใจ กลับมาครั้งนี้เดิมทีควรลงโทษถึงจะถูก ท่านยังฝืนตนเองจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาอีก ทำให้อนุ อนุ…” จางอี๋ไท่พูดแล้วตาแดง น้ำเสียงสะอื้นเล็กน้อย

นายหญิงใหญ่ถอนหายใจ “เจ้าอย่าเกรงใจเกินไปนักเลย ล้วนเป็นบุตรชายของข้าทั้งนั้น หน้ามือหลังมือล้วนเป็นเนื้อ ทำร้ายใครเข้าข้าล้วนเจ็บไปถึงในใจ จวิ้นเอ๋อร์ดื้อดึง ทำให้เหล่าไท่จวินและนายท่านใหญ่โมโห ในใจข้าเองก็เป็นทุกข์ กลางคืนนอนไม่หลับ ได้แต่กล้ำกลืนน้ำตาลงไปเท่านั้น อวิ้นเอ๋อร์ยังเล็กนัก ออกจากบ้านครั้งนี้ก็ลำบากมิใช่น้อย กลับมาก็ดีแล้วล่ะ เจ้าช่วยข้าตักเตือนเขาหน่อยเถอะ อย่าเอาอย่างจวิ้นเอ๋อร์ ถูกนางจิ้งจอกทำให้ลุ่มหลงจนทำตัวนอกลู่นอกทาง ไม่เพียงเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษไม่ได้ ยังเสียแรงที่ข้าทุ่มเทให้เขามาครึ่งชีวิตด้วย”