ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 1 ตอนที่ 2

เหมือนผ่านไปนานนับร้อยปี หลี่เมิ่งซีทำลายความเงียบลงด้วยความอึดอัด นางคิดว่าถึงอย่างไรเซียวจวิ้นก็เป็นสามีของตน ดูท่าทางตอนนี้เขายังดูสดชื่นดี หากเขาไปพบอี๋เหนียงกับตน ตนย่อมพอมีที่พึ่งพาอยู่บ้าง ภรรยาเอกเข้าบ้าน ยามที่อี๋เหนียงยกน้ำชาคารวะหากมีสามีอยู่เป็นเพื่อน จะได้เป็นการเพิ่มความน่าเกรงขามให้กับภรรยาเอกด้วย วันหน้าจะได้ไม่ถูกอี๋เหนียงรังแก เซียวจวิ้นร่างกายไม่แข็งแรง เหล่าไท่จวินสั่งแล้วว่าไม่ต้องไปเป็นเพื่อนนาง แต่หลี่เมิ่งซีอยากให้เขาไปด้วย นางอยากหาที่พึ่งสักเล็กน้อย…แค่เล็กน้อยเท่านั้น นางถึงได้พูดเช่นนี้

“ข้ารู้แล้ว สั่งให้อี๋เหนียงกับแม่นางจากเรือนต่างๆ มาแล้ว เจ้าก็ไปเองเถอะ!” เซียวจวิ้นอ่านหนังสือพลางตอบ

หลี่เมิ่งซีอยากเห็นเหลือเกินว่าเขาอ่านหนังสืออันใดอยู่ น่าดึงดูดถึงเพียงนี้เชียวหรือ ดึงดูดจนเขาเอาแต่จ้องหนังสือ จ้องแล้วจ้องอีกโดยไม่แม้แต่จะพลิกหน้าด้วยซ้ำ

“เอ่อ คือ…ของขวัญที่จะมอบให้อี๋เหนียงทั้งสี่กับแม่นางน้อยทั้งหลายเตรียมไว้หรือยังเจ้าคะ” หลี่เมิ่งซีถามอีก

เซียวจวิ้นเงยหน้าขึ้นมาในที่สุด มองนางเหมือนจะพูดว่า นี่มิใช่เรื่องที่เจ้าควรจัดเตรียมหรือ

“คือว่า…ข้าภรรยาเพิ่งเข้ามา ไม่ทราบความชื่นชอบของอี๋เหนียงและแม่นางน้อยทั้งหลาย” หลี่เมิ่งซีก้มหน้ามองมือตนเองขณะพูด

“เจ้าไปถามหงจู หงอวี้เถอะ” เซียวจวิ้นพูดจบก็ก้มหน้าจ้องหนังสือหน้านั้นอีกครั้ง

หลี่เมิ่งซีเงยหน้าจับจ้องเซียวจวิ้นที่เอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือ เห็นทีหนังสือหน้านั้นจะปักดอกไม้ไว้จริงๆ ทั้งเป็นไปได้ว่าอาจเป็นสาวงาม ไม่แน่อาจเป็นภาพวังวสันต์ ก็ได้ หาไม่แล้วเหตุใดคุณชายรองถึงจ้องเท่าไรก็ไม่รู้สึกพอเล่า หลี่เมิ่งซีบ่นอยู่ในใจอย่างร้ายกาจ

นางต้องการไหล่เขาเป็นที่พึ่งพิง แต่กลับพบว่าเขาไม่ใช่อ่าวที่นางจะหยุดเรือได้ เมื่อตระหนักในความจริงข้อนี้แล้ว ในที่สุดนางก็ลุกขึ้นยืน “เช่นนั้นข้าภรรยาขอตัวก่อน”

“อืม”

หลี่เมิ่งซียืดตัวขึ้น นางยืดอกและก้าวเดินออกไปช้าๆ

เซียวจวิ้นเงยหน้าขึ้นในที่สุด ดวงตาแฝงแววขบคิดขณะจ้องมองแผ่นหลังของนางเงียบๆ

หลี่เมิ่งซีมาถึงห้องโถงหลักแล้วก็สั่งให้คนตามหงจู หงอวี้เข้ามา “พวกเจ้าได้เตรียมของขวัญสำหรับอี๋เหนียงและแม่นางน้อยทั้งหลายไว้หรือไม่”

“เรียนสะใภ้รอง นายหญิงสั่งไว้ก่อนหน้านี้แล้วเจ้าค่ะ” หงจูโบกมือให้สาวใช้ออกไปพลางตอบ ทั้งยังแนะนำอี๋เหนียงแต่ละคนของเซียวจวิ้นให้หลี่เมิ่งซีฟัง

“ก่อนสะใภ้รองจะแต่งเข้ามา คุณชายรองรับอี๋เหนียงมาทั้งหมดสี่คน อี๋เหนียงใหญ่ชื่อหวังลี่จวิน ปีนี้อายุยี่สิบสอง แต่งเข้ามาตอนคุณชายรองอายุสิบสี่ ให้กำเนิดบุตรสาวสองคน คุณหนูใหญ่เซียวชุนปีนี้อายุห้าขวบ คุณหนูสามเซียวเฟิ่งปีนี้อายุสามขวบ”

“อี๋เหนียงรองแซ่เฉิน ชื่อเฉินฟาง ปีนี้อายุสิบเก้า สามปีก่อนมีบุตรชายคนหนึ่ง เหล่าไท่จวินดีใจจนยิ้มไม่หุบ คฤหาสน์สกุลเซียวจัดงานฉลอง เฉินอี๋เหนียงเป็นที่โปรดปรานอยู่ช่วงหนึ่ง คุณชายรองกลับคฤหาสน์ทีไรก็จะตรงไปที่เรือนของเฉินอี๋เหนียง แต่เรื่องดีคงอยู่ได้ไม่นาน เด็กเสียชีวิตไปเมื่อตอนสองขวบ เฉินอี๋เหนียงคงได้รับความสะเทือนใจเกินไปจึงคลุ้มคลั่งอยู่ช่วงหนึ่ง เห็นเด็กที่ไหนก็บอกว่าเป็นลูกชายของตน นับแต่นั้นมา นางก็ไม่เป็นที่ชื่นชอบอีก สองปีมานี้คุณชายรองแทบไม่เคยย่างกรายเข้าไปในเรือนของนางเลย”

“อี๋เหนียงสามชื่อจางเยี่ยน ปีนี้อายุสิบแปด เป็นมารดาบังเกิดเกล้าของคุณหนูรอง คุณหนูรองชื่อเซียวผิง ปีนี้อายุสี่ขวบ”

“อี๋เหนียงสี่ชื่อหลี่ชุนซิ่ว ปีนี้อายุสิบห้า เพิ่งแต่งเข้ามาได้ปีกว่า หลี่อี๋เหนียงช่างออดอ้อนเป็นที่สุด ทั้งยังมีเสน่ห์เย้ายวน ตอนนี้เป็นคนโปรดของคุณชายรอง…”

หลี่เมิ่งซีกำลังฟังหงจูเล่า สาวใช้ก็เข้ามารายงานว่าอี๋เหนียงทั้งหลายมารออยู่ข้างนอกแล้ว หลี่เมิ่งซีสั่งให้เข้ามา เพียงครู่เดียวอี๋เหนียงทั้งสี่ก็เดินนวยนาดเข้ามา แต่ละคนมีสาวใช้สองคนคอยประคอง

(ตอนต่อไปพบกันวันที่ 16 มีนาคม)