ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 1 ตอนที่ 4

“ตอนเช้าคุณชายรองกินโจ๊กไปหรือยัง” หลี่เมิ่งซีกลับเข้าไปในห้องนอน เห็นหงจู หงอวี้เฝ้าอยู่ข้างเตียง จึงเอ่ยถาม

“ยกโจ๊กเข้ามาแล้วเจ้าค่ะ แต่คุณชายรองบอกว่าไม่อยากกิน อาหารเย็นหมดแล้วจึงให้ยกออกไป” หงจูตอบ

หลี่เมิ่งซีคิดแล้วก็สั่งว่า “หงอวี้อยู่ดูแลคุณชายรองที่นี่ หงจูไปห้องครัวกับข้า ทำน้ำแกงเผ็ดร้อน สักชามมาให้คุณชายรองดื่มเพื่อกระตุ้นความอยากอาหาร”

หงจูลังเลครู่หนึ่ง อยากพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ประคองสะใภ้รองเดินไปที่ห้องครัว

หงอวี้ก็คิดเหมือนหงจู เหตุใดสะใภ้รองผู้นี้จึงเลอะเลือนเช่นนี้ เห็นอยู่แล้วว่าคุณชายรองกินอะไรไม่ลง ยังไม่คิดหาวิธีรักษาโรคให้คุณชายรองอีก ยังจะวิ่งไปห้องครัวเพื่อทำอาหาร ราวกับว่าคุณชายรองไม่ได้เป็นอะไรเสียอย่างนั้น ยามนี้ต้องให้คุณชายรองกินยาต่างหาก! ในความคิดหงอวี้ สะใภ้รองผู้นี้นอกจากทำอาหารแล้ว อย่างอื่นล้วนทำไม่เป็น แต่นางเห็นหงจูไม่พูดอะไรจึงหุบปากเสีย

เมิ่งซีให้หงจูประคองมาที่ห้องครัวเล็ก ใช้หูหลัวปัว หั่นฝอย หน่อไม้หั่นฝอย เห็ดหูหนูดำหั่นฝอย และใบไห่ถังทำน้ำแกงเผ็ดร้อนชามหนึ่ง ใช้น้ำส้มเก่า ขิงสด พริกป่น และเครื่องเทศอื่นๆ ปรุงรส ทั้งยังเพิ่มไข่ไก่เข้าไปหนึ่งฟอง ชิมดูแล้วพบว่ารสชาติดีมาก มองอย่างไรก็เป็นแค่น้ำแกงเผ็ดร้อนธรรมดาชามหนึ่ง ไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นยาถอนพิษชั้นดี

หลี่เมิ่งซีใช้พริกไทยแทนพริกแห้ง หนึ่งเพราะกลัวพริกแห้งจะกัดลำไส้เกินไป ตอนนี้กระเพาะของเซียวจวิ้นอ่อนแอเกินไป ไม่เหมาะที่จะกินพริกแห้ง สองเพราะพริกไทยสามารถกระตุ้นต่อมรับรสได้อย่างเต็มที่ เพิ่มความอยากอาหารให้เซียวจวิ้นได้ ตอนนี้ยังบอกเซียวจวิ้นไม่ได้ว่านี่เป็นยาถอนพิษชั้นดี แต่ต้องทำให้เขาดื่มเสียก่อน ด้วยเกรงว่าเซียวจวิ้นไม่อยากอาหารและจะไม่ยอมกิน น้ำแกงชามนี้หลี่เมิ่งซีจึงทุ่มเทอย่างเต็มที่ นางสั่งให้สาวใช้ตักขึ้นมา วางช้อนลงไป และให้หงจูประคองกลับห้องนอน

เซียวจวิ้นยังคงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง หงอวี้นั่งอยู่ข้างเตียงอย่างกลัดกลุ้ม ในห้องเงียบสนิท

สั่งหงจูให้ตักน้ำแกงออกมาใส่ถ้วยเล็กแล้ว หลี่เมิ่งซีก็นั่งลงข้างเตียง ใช้มือเขย่าปลุกเซียวจวิ้นและร้องเรียกเสียงเบา “คุณชายรอง ข้าภรรยาได้ยินว่าตอนเช้าคุณชายรองยังไม่ได้กินอาหารจึงเข้าครัวทำน้ำแกงเผ็ดร้อนด้วยตนเอง ช่วยเพิ่มความอยากอาหารได้ คุณชายรองรีบลุกขึ้นมากินตอนร้อนๆ เถอะเจ้าค่ะ”

“ข้าไม่หิว ตอนนี้ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ยกออกไปเถอะ!” เขย่าอยู่นานเซียวจวิ้นก็ตื่น แต่เขายังไม่ลืมตา เพียงพูดอย่างสะลึมสะลือ

หงจูหมุนตัวจะยกน้ำแกงออกไป แต่หลี่เมิ่งซีกลับใช้สายตาห้ามอีกฝ่ายไว้ นางหันกลับไปสั่งหงอวี้ที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ประคองคุณชายรองขึ้นมา”

หงอวี้ก้าวเข้ามาช่วยสะใภ้รองประคองคุณชายรองขึ้นมา เซียวจวิ้นดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่งด้วยไม่อยากลุกขึ้น แต่จนใจที่ร่างกายอ่อนแอเกินไป ทั้งหลี่เมิ่งซีเองก็ยืนกราน เขาจึงได้แต่ลุกขึ้นนั่ง หลี่เมิ่งซีส่งสายตาให้หงอวี้ประคองคุณชายรองไปที่หัวเตียง หยิบหมอนอิงมาหนุนไว้ข้างหลัง ตัวนางก็นั่งลงที่ข้างเตียง รับน้ำแกงจากมือหงจูแล้วตักขึ้นมาช้อนหนึ่ง เป่าก่อนจึงค่อยยื่นไปที่ปากเขา

เซียวจวิ้นส่ายหน้า เขาเกลียดความเผด็จการของหลี่เมิ่งซี เดิมทีก็ไม่รู้สึกอยากอาหารอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไม่อยากกิน จึงปิดปากยืนกรานไม่กิน หงอวี้เห็นแล้วก็ส่ายหน้าอย่างจนใจ

“คิดว่าเมื่อคืนคุณชายรองคงถูกลมเย็นเข้า ถึงได้รู้สึกง่วงงุน ข้าภรรยาทำน้ำแกงเผ็ดร้อนมาให้ ถึงอย่างไรคุณชายรองก็ควรกินบ้าง เหงื่อออกแล้วย่อมรู้สึกดีขึ้น” พูดพลางใช้ช้อนง้างปากเซียวจวิ้นและกรอกน้ำแกงลงไป

หงอวี้รีบก้าวเข้าไปเช็ดน้ำแกงที่ไหลออกมาจากปากคุณชายรอง ใจคิดว่าสะใภ้รองผู้นี้ดูภายนอกอ่อนแอบอบบาง แต่กลับจัดการเรื่องราวต่างๆ อย่างเผด็จการ กับคุณชายรองยังกล้าใช้ไม้แข็งเช่นนี้ เป็นเจ้านายที่รับมือได้ไม่ง่ายนัก วันหน้าต้องระวังรอบคอบมากกว่าเดิมแล้ว

เซียวจวิ้นในใจรังเกียจยิ่งนัก แต่จนใจที่ร่างกายไร้เรี่ยวแรง แม้แต่จะพูดเสียงดังยังไม่มีแรง ไหนเลยจะต้านทานความเผด็จการของหลี่เมิ่งซีได้ เขาลอบคิดในใจ พยัคฆ์ตกที่ราบถูกสุนัขรังแก* โดยแท้ ในใจก็นึกเกลียดหลี่เมิ่งซีไปแล้ว เห็นนางทำท่าไม่ยอมเลิกราหากไม่บรรลุเป้าหมาย เกรงว่าหากยื้อกันเช่นนี้ต่อไปจะเสียหน้าต่อหน้าสาวใช้ได้ เขาจึงโอนอ่อนตามนางด้วยความจนใจ

คงเพราะดื่มน้ำแกงคำแรกเข้าไปแล้ว ตัวน้ำแกงก็ไปกระตุ้นต่อมรับรส พอหลี่เมิ่งซีป้อนคำที่สอง เซียวจวิ้นจึงดื่มอย่างว่าง่าย เพียงไม่นานก็ป้อนน้ำแกงถ้วยหนึ่งจนหมด หลี่เมิ่งซีส่งถ้วยเปล่าให้หงจูพลางส่งสัญญาณให้นางไปตักเพิ่มมาอีกถ้วย

เซียวจวิ้นส่ายหน้าทำท่าจะเอนกายลง แต่กลับถูกหลี่เมิ่งซีคว้าตัวไว้ “คุณชายรองดื่มน้ำแกงตอนร้อนๆ เถอะเจ้าค่ะ ดื่มอีกสักถ้วย เหงื่อออกแล้ว ตัวจะได้เบาขึ้น”

เซียวจวิ้นจนปัญญา เขาฝืนใจดื่มอีกถ้วย หลังจากนั้นไม่ว่าพูดอย่างไรก็ไม่ยอมดื่มอีก

หลี่เมิ่งซีเห็นเขาดื่มไปสองถ้วยก็คิดว่าน่าจะพอแล้ว นางจึงไม่ได้โน้มน้าวอีก เพียงสั่งให้ยกน้ำแกงออกไป แล้วช่วยหงอวี้ประคองเซียวจวิ้นนอนลง ทั้งยังสั่งให้หงจูเพิ่มผ้าห่มให้คุณชายรองอีกผืน ช่วยเหน็บชายผ้าห่มให้ดี ครั้นเห็นเซียวจวิ้นปิดตาหลับไปแล้ว นางจึงหมุนตัวเดินออกจากห้อง เข้ามาในห้องโถง