ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 1 ตอนที่ 8

หงจูยื่นมือไปเลิกม่านห้องนอน หลี่เมิ่งซีก้าวเท้าเข้าไป เท้าหนึ่งอยู่ใน เท้าหนึ่งอยู่นอกห้อง เงยหน้ามองเห็นเซียวจวิ้นกับหงอวี้กอดกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ใบหน้านางพลันแดงก่ำ ชะงักอยู่ที่เดิมอย่างกระอักกระอ่วนใจ

หลี่เมิ่งซีหมุนตัวคิดจะออกไป แต่คิดอีกทีก็รู้สึกไม่เหมาะสม ถึงอย่างไรหงอวี้ก็เป็นเพียงสาวใช้ นางต่างหากที่เป็นภรรยาเอก เข้ามาแล้วกลับหลบออกไปเงียบๆ เช่นนี้ วันหน้าจะกำราบสตรีในเรือนหลังที่ร้ายกาจเหมือนฝูงเสือฝูงหมาป่าได้อย่างไร แต่หากไม่ออกไป นางก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับเรื่องสกปรกพรรค์นี้เลยจริงๆ ชั่วขณะหนึ่งที่ตัดสินใจลำบาก

ลังเลครู่หนึ่งหลี่เมิ่งซีก็กัดฟัน ฮึ! แพ้ได้แต่อย่าเสียหน้า ข้าหลี่เมิ่งซีเป็นใคร ชาติก่อนดูหนังโป๊มาตั้งมาก กล้าจริงเจ้าเซียวจวิ้นก็เล่นหนังสดให้ข้าดูเสียเลยสิ คิดว่าข้าจะกลัวหรือไร

หงจูตระหนักถึงความผิดปกติแล้วเช่นกัน นางรีบดึงสะใภ้รองออกมา ตามความคิดนาง บุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติมาก แอบหาเศษหาเลยบ้างจะเป็นไรไป หากชอบก็สามารถรับเข้ามาในเรือน เจอเรื่องแบบนี้ดีที่สุดคือหลบไปให้ไกล หาไม่แล้วจะขึ้นตุ่มที่ตาเสียเปล่า

หลี่เมิ่งซีลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะสะบัดมือหงจูออก ยืดร่างเล็กแบบบางและก้าวเข้าไปด้านใน

หงอวี้กับเซียวจวิ้นที่อยู่บนเตียงตระหนักว่าหลี่เมิ่งซีกลับมาแล้วเช่นกัน หงอวี้ลนลานจะลงจากเตียง แต่ถูกเซียวจวิ้นกอดไว้ไม่ให้นางขยับ หงอวี้จึงถือโอกาสนี้ซบอยู่กับอกเซียวจวิ้น แอบชำเลืองมองหลี่เมิ่งซีที่ยืนอยู่หน้าประตู เห็นนางชะงักครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเดินเข้ามาอีกสี่ก้าวด้วยท่าทางที่สุขุม

หลี่เมิ่งซีนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะ หยิบดอกไม้ลูกปัดที่ร้อยไปได้ครึ่งหนึ่งขึ้นมาและเริ่มร้อยต่อ นิ้วมือขาวเนียนประหนึ่งหยกหยิบลูกปัดเม็ดหนึ่งขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียด ชื่นชมอยู่นาน สุดท้ายจึงร้อยเชือกเข้าไปอย่างมั่นคง แล้วก็หยิบขึ้นมาอีกเม็ดด้วยท่าทางอ่อนโยน ดูสงบเยือกเย็นถึงเพียงนั้น ราวกับนางนั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่แรก ขณะเดียวกันก็เหมือนรูปแกะสลักที่มีอายุนับพันปี

เซียวจวิ้นที่อยู่บนเตียงหน้าตาถมึงทึงขึ้นทุกที

หลี่เมิ่งซีนั่งร้อยดอกไม้ลูกปัดอยู่ตรงนั้น ดูภายนอกเหมือนสงบนิ่ง แต่หัวใจดวงน้อยกลับเต้นโครมคราม นางกลัวจริงๆ ว่าคุณชายรองสกุลเซียวผู้นี้จะหน้าหนาพอที่จะเล่นหนังสดให้นางดู เช่นนั้นนางย่อมเป็นฝ่ายอับอายขายหน้าแทนแล้ว

การดิ้นรนของหงอวี้และการกอดรัดแน่นของเซียวจวิ้นเมื่อครู่นี้ล้วนอยู่ในสายตาหลี่เมิ่งซี นางเข้าใจทุกอย่าง ภูเขาน้ำแข็งลูกนั้นกำลังประกาศศักดากับนาง นิสัยไม่ยอมแพ้ใครในชาติก่อนจึงถูกกระตุ้นขึ้นมาทันใด นางกำลังเดิมพัน…เดิมพันว่าภูเขาน้ำแข็งลูกนั้นคงไม่หน้าหนาพอถึงขั้นเล่นจ้ำจี้กับหงอวี้ต่อหน้านาง ดังนั้นนางจึงนั่งลงอย่างสุขุมมั่นคง

ฝ่ายเซียวจวิ้นกลับแย่เสียเอง เขาเพิ่งรู้วันนี้เองว่าภรรยาของเขาคนนี้ทำให้บิดาบังคับให้เขาต้องอยู่ในเรือนกลางเป็นเวลาครึ่งเดือน วันนั้นเขาไม่ได้สติจึงไม่รู้เรื่องราวต่อจากนั้น หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องนี้กับเขา วันนี้ได้ยินหงอวี้พูดออกมาโดยบังเอิญ ทำให้เขาเดือดจัด เขาเป็นชายชาตรี ถ้าไม่เพราะไม่มีนิสัยทำร้ายสตรี เขาก็อยากจะคว้าตัวหลี่เมิ่งซีมาตีให้หนำใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเกิดความคิดอยากทำร้ายสตรีสักคน

เขาไม่เชื่อเรื่องการแต่งงานเสริมมงคลอะไรนั่นหรอก นี่ต้องเป็นอุบายการแย่งชิงความรักของนางแน่ เรื่องนี้ทำให้เขาคิดถึงผ้าพรหมจารีในวันเข้าหอและเรื่องหงซินเจียวเมื่อวาน ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าอุบายของสตรีผู้นี้ชั่วร้ายเกินไป ไม่คู่ควรกับการเป็นภรรยาเอกของเขาแม้แต่น้อย น่าเสียดายรูปโฉมอันงดงามของนางจริงๆ

ทว่าเขาเซียวจวิ้นหาใช่คนที่ลุ่มหลงในความงามของสตรี ฝืนรั้งตัวเขาไว้ได้ครึ่งเดือนแล้วอย่างไร เขายังคงสามารถอยู่กับสตรีอื่นได้เหมือนเดิมและไม่แตะต้องนางแม้แต่ปลายนิ้ว! ด้วยเหตุนี้จึงเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ขึ้น

แต่งงานวันที่สี่ก็มั่วกับสาวใช้บนเตียง ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นการตบหน้าภรรยา เซียวจวิ้นอยากยั่วโทสะนางเช่นนี้ จงใจให้นางทรมานใจ ทำให้นางอับอายยากจะรับไหว ในความคิดเขา สตรีเจอเรื่องเช่นนี้จะต้องหันหลังจากไปทันทีแน่ หรือไม่ก็อาละวาด หากนางกล้าโวยวายออกมา เขาย่อมใช้เรื่องนี้บอกได้ว่านางฝ่าฝืนกฎเจ็ดออก ข้อสำคัญ…ริษยา จะต้องลงโทษนางให้หนัก เขาคิดถึงอาการตอบสนองมากมายของนางหลังจากเห็นภาพนี้ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาไม่มีความกล้าที่จะทำเรื่องเช่นนี้ต่อหน้านางจริงๆ นั่นแหละ

นางหน้าหนาจนถึงขั้นให้บิดารั้งตัวเขาไว้ในเรือนกลางนานถึงครึ่งเดือน ยังจะมีอะไรที่นางหลี่เมิ่งซีไม่กล้าทำบ้าง เขากลัวจริงๆ ว่าถ้าเขากล้าทำ นางก็กล้าที่จะดู เรื่องเช่นนี้หากจะทำจริงๆ ควรเป็นเรื่องของคนสองคน ปิดประตูทำลับๆ จะดีกว่า มีภรรยาเอกเฝ้าดูอยู่ด้านข้างย่อมไม่ดีแน่ คิดเช่นนี้แล้วเซียวจวิ้นก็ทำอะไรไม่ถูกชั่วขณะ ใบหน้าถมึงทึงมากขึ้นทุกที

ในห้องเงียบสนิทจนได้ยินกระทั่งเสียงเข็มตก ความกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ออกมา ในที่สุดเซียวจวิ้นก็คลายวงแขน หงอวี้ถือโอกาสนี้ลงจากเตียง หมายจะรีบหนีออกไปจากห้องที่ทำให้นางหายใจไม่ออก สะใภ้รองกับคุณชายรองจะทะเลาะกันอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับนาง ดังนั้นจึงเดินย่องไปที่ประตู ทำราวกับว่าสะใภ้รองกำลังหลับ ขอเพียงนางเดินอ้อมไปอย่างแผ่วเบาก็หนีพ้นแล้ว

“คุกเข่า!” น้ำเสียงราบเรียบ แต่กลับรวมความหมายไว้ทุกอย่าง ทั้งแผ่ความน่าเกรงขามเกินใครออกมา หงอวี้ตกใจจนคุกเข่าลงตรงหน้าหลี่เมิ่งซี

เซียวจวิ้นลุกขึ้นทันที

“หงอวี้ เจ้ารู้ความผิดหรือไม่”

“บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ บ่าวสำนึกผิดแล้ว สะใภ้รองโปรดลงโทษด้วย!”

“ใครก็ได้!” หลี่เมิ่งซีร้องเรียกเสียงสูง

หงจูกับซูหมัวมัวเดินเข้ามาพร้อมกัน

ติดตามฉบับเต็มที่…ยอดหญิงเทพสมุนไพร