ฟังที่เซียวซย่าพูดแล้ว ใบหน้าของเซียวจวิ้นพลันฉายความไม่พอใจ เขาพูดเสียงเย็น “กระจ่างชัดแจ้ง?! ประวัติของสะใภ้รองซับซ้อนมากหรือไร”
“คุณชายรองกล่าวไม่ผิดขอรับ สะใภ้รองหาใช่บุตรสาวสายตรงสกุลหลี่ แต่ถือกำเนิดจากอนุห้าของนายท่านหลี่จ้าวอี๋เหนียง เป็นบุตรสาวที่เกิดจากอนุ นายท่านหลี่มีบุตรสาวสายตรงเพียงคนเดียว นามว่าหลี่เมิ่งเฟย ปีนี้อายุสิบห้า แก่กว่าสะใภ้รองสองปี รูปโฉมไม่ได้หนึ่งในสิบของสะใภ้รองเลย ทั้งคนผู้นี้ยังหยิ่งยโสเอาแต่ใจ ไม่รักษาจรรยาของสตรี ได้ยินว่าหมั้นหมายกับเฉียนจวินหาว คุณชายน้อยของบ้านเฉียนเหมยผู้รวมฎีกา ปีหน้าเดือนสองจะแต่งเข้าสกุลอยู่แล้ว แต่ก็ยังไปมาหาสู่กับคุณชายผู้มั่งคั่งหลายคนอยู่บ่อยครั้ง ความสัมพันธ์ตัดไม่ขาด คุณชายรอง เนื่องจากตอนเหล่าไท่เหยียหมั้นหมายให้ท่าน สัญญาถูกระบุแค่ว่าต้องเป็นบุตรสาวสายตรงสกุลหลี่ มิได้เขียนวันเดือนปีเกิดเอาไว้ ทำให้สกุลหลี่สบช่องส่งสะใภ้รองเข้ามา ตามหลักแล้วด้วยความเฉลียวฉลาดของเหล่าไท่จวินกับนายท่านใหญ่ไม่น่าจะเกิดข้อผิดพลาดเช่นนี้ได้ แต่เพราะตอนนั้นคุณชายรองป่วยหนัก เหล่าไท่จวินกับนายท่านใหญ่ต่างก็ร้อนใจกันมาก สกุลหลี่สามารถส่งบุตรสาวมาแต่งงานเสริมมงคลได้นับเป็นเรื่องน่ายินดีครั้งใหญ่ จึงมิได้ตั้งใจตรวจสอบให้แน่ชัด คุณชายรอง คุณชายรอง ท่านเป็นอะไรไปขอรับ”
เซียวซย่ากำลังรายงาน พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเซียวจวิ้นมีสีหน้าซีดเผือด ถ้วยชาในมือถูกบีบจนแตกละเอียด น้ำชากระเซ็นไปทั่วร่าง เลือดไหลลงมาตามฝ่ามือ
เซียวซย่าเป็นคนเดียวในคฤหาสน์ที่รู้ความในใจของเซียวจวิ้น เมื่อครู่พอได้ยินเซียวเหิงรายงาน เขาก็มาเรียนผู้เป็นนายทันที แม้จะเตรียมใจไว้ก่อนแล้ว แต่ไม่คิดว่าเซียวจวิ้นจะตื่นตกใจเช่นนี้ เขาตะลึงงัน ก้าวเข้าไปจะตรวจดูมือเซียวจวิ้น แต่กลับถูกผลักออก “พูดต่อไป ยังมีอะไรอีก”
“คุณชายรอง!”
“พูดต่อ!”
สบสายตาคมกริบเหมือนดาบของเซียวจวิ้นแล้ว เซียวซย่าพลันหนาวเยือก แม้จะเห็นว่ามือของผู้เป็นนายมีเลือดไหล แต่เขาก็ไม่กล้าก้าวเข้าไปอีก ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วพูดต่อ “ได้ยินเซียวเหิงบอกว่าสะใภ้รองผู้นี้เนื่องจากรูปโฉมงดงามกว่าพี่สาว ตอนอยู่บ้านเดิมจึงมักถูกพี่สาวรังแก แม้จะเป็นคุณหนูเหมือนกัน แต่ว่ากันว่านางถูกหลี่ฮูหยินกับหลี่เมิ่งเฟยจิกใช้ไม่ต่างจากบ่าว หาไม่แล้วสะใภ้รองจะทำอาหารอร่อยได้อย่างไร คิดว่าตอนอยู่บ้านเดิมคงถูกบังคับให้เข้าครัวทุกวัน บ่าวยังได้ยินเซียวเหิงบอกว่าก่อนสะใภ้รองจะแต่งเข้ามา พอรู้ว่าต้องออกเรือนแทนพี่สาว นางเคยแขวนคอฆ่าตัวตายด้วยขอรับ ภายหลังถูกช่วยเอาไว้ได้ก่อนจะถูกกักบริเวณ นายท่านหลี่ส่งคนมาเฝ้านางทุกวัน บังคับให้เรียนรู้ธรรมเนียมมารยาท จนกระทั่งวันแต่งงานจึงถูกปล่อยตัวออกมา ได้ยินว่าลำบากไม่น้อย คิดว่าสุขภาพที่อ่อนแอของสะใภ้รองน่าจะเป็นเพราะโรคที่บ่มเพาะขึ้นตอนอยู่บ้านเดิมขอรับ”
“เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ เวลาผ่านมานานขนาดนี้ ไฉนสกุลเซียวจึงไม่มีใครรู้เลย”
“คุณชายรอง สกุลเซียวใช่ว่าไม่มีคนรู้ แต่คนที่รู้ล้วนถูกสั่งให้ปิดปากเงียบต่างหาก!”
“อะไรนะ! ถูกสั่งให้ปิดปากเงียบ?! ยังมีใครในสกุลเซียวที่รู้เรื่องนี้อีก”
“บ่าวไม่ทราบขอรับ เซียวเหิงบอกว่าครั้งหนึ่งเคยได้ยินคุณชายคนหนึ่งที่มีสัมพันธ์กับหลี่เมิ่งเฟยเมาแล้วพูดว่า คฤหาสน์สกุลเซียวมีคนจ่ายเงินและข่มขู่เขาว่าหากกล้าพูดเรื่องนี้ออกไป ระวังชีวิตของคนในครอบครัวเขาให้ดี ดังนั้นเซียวเหิงจึงต้องใช้เวลาและความพยายามเนิ่นนานกว่าจะสืบเรื่องนี้ได้ขอรับ”
“เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้กลับเป็นคนสกุลเซียวที่สั่งให้ผู้อื่นปิดปากเงียบ ใครกันที่มีความกล้าเช่นนี้ แล้วมีจุดประสงค์อะไร คนพวกนั้นไม่แพร่งพรายอะไรออกมาเลยหรือ”
พอได้ยินว่าฐานะลูกอนุของหลี่เมิ่งซีถูกคนสกุลเซียวสั่งเก็บเป็นความลับ เซียวจวิ้นนอกจากตกตะลึงแล้วยังเกิดความรู้สึกไม่สบายใจ จนถึงขั้นรู้สึกเหมือนตนเองเป็นแค่หมากที่ถูกคนอื่นบังคับควบคุม