ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 5 บทที่ 4

“เมื่อครู่เจ้าเห็นหรือไม่ว่าใครยกโจ๊กมาที่ห้องหนังสือ”

“บ่าวอยู่ในห้องตลอด ไม่เห็นเจ้าค่ะ เดี๋ยวบ่าวจะไปถามดูที่ห้องครัว”

ได้ยินเช่นนี้เซียวจวิ้นก็ขมวดคิ้ว เขาโบกมือเอ่ยว่า “เจ้าไปสืบดูให้ละเอียดว่าเมื่อครู่ใครมาที่ห้องหนังสือ”

“คุณชายรอง แผลของท่าน…”

“ไปเถอะ! ให้เซียวซย่าเฝ้าอยู่ในเรือน ห้ามใครเข้าใกล้ห้องหนังสือทั้งนั้น”

เห็นคุณชายรองมีน้ำเสียงเฉียบขาด หงจูจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก นางรับคำแล้วรีบเดินออกไป

หันหลังกลับเข้าไปในห้องหนังสือ เซียวจวิ้นดึงเซียวอวิ้นที่ยังยืนเหม่ออยู่ที่เดิม “น้องสาม เข้าไปคุยกันในห้องเถอะ”

เข้าไปในห้องหนังสือแล้ว เซียวอวิ้นจึงพูดอย่างประหม่า “พี่รอง ฐานะของพี่สะใภ้รองจะ…”

“ข้าเป็นห่วงเรื่องนี้แหละ เวลากระชั้นเกรงว่าในชั่วเวลาสั้นๆ คงมิอาจสืบได้ว่าเมื่อครู่นี้ใครมา เรื่องตรงหน้าสำคัญกว่า บางทีอาจเป็นแค่สาวใช้คนหนึ่งก็ได้ เรื่องนี้อาจไม่ถูกแพร่งพรายออกไป แต่พวกเราต้องคิดเผื่อไปในทางที่เลวร้ายที่สุดก่อน เจ้ากับพี่ใหญ่ต้องออกเดินทางทันที นำคำสั่งและจดหมายที่ข้าเพิ่งเขียนเสร็จไปหาเซียวจางที่เขาฟู่ลี่ เขาเห็นเอกสารพวกนี้แล้วย่อมฟังคำสั่งของเจ้ากับพี่ใหญ่ โยกย้ายกำลังทั้งหมดของเหมืองแร่ทองแดงเขาฟู่ลี่ จำไว้ว่าถึงที่นั่นแล้วต้องคิดหาหนทางสร้างหลักฐานเท็จให้ดูเหมือนเซียนปรุงยาอยู่ทางใต้ให้ได้”

“พี่รอง จนป่านนี้แล้วท่านยังจะเฝ้าอยู่ทางเหนืออีกหรือ ให้ตายบิดากับท่านย่าก็ไม่มีทางยอมแน่ ท่านอย่าทำให้พวกเขาโมโหอีกเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าการโยกย้ายกำลังทางใต้นั้น ท่านถือเป็นบุคคลที่เหมาะสมที่สุด!”

“น้องสามพูดถูก ข้าเลอะเลือนเสียแล้ว ให้ตายบิดากับท่านย่าก็ไม่ยอมให้ข้าอยู่ที่นี่ต่อ ข้าเพียงแต่ออกเดินทางช้ากว่าสองวันเท่านั้น หนึ่งคือข้าต้องหาตัวรัชทายาทหรือซีเอ๋อร์ให้พบโดยเร็ว บอกพวกเขาว่าฐานะของซีเอ๋อร์อาจถูกเปิดเผย ให้พวกเขารีบเดินทางออกจากผิงหยางโดยเร็วที่สุด สองคือคฤหาสน์แห่งนี้มีเรื่องต้องจัดการ ไม่เพียงต้องส่งบุตรสาวของข้ากับพี่ใหญ่ออกจากคฤหาสน์ไปซ่อนตัวก่อน ข้ายังต้องไปตรวจสอบดูว่าเรือนปีกตะวันออกของซีเอ๋อร์มีสิ่งของที่เปิดเผยฐานะของนางหลงเหลืออยู่บ้างหรือไม่ ป้องกันไว้เผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน”

“พี่รองยังคงตัดสินใจให้รัชทายาทพาพี่สะใภ้รองเดินทางลงใต้ตามลำพัง!”

“น้องสามวางใจเถอะ จัดการเรื่องพวกนี้เสร็จแล้วข้าจะตามพวกเขาลงใต้ เจ้าพูดถูก อย่างน้อยข้าต้องถามซีเอ๋อร์ก่อนว่านางชอบรัชทายาทหรือไม่”

ได้ยินถ้อยคำที่หนักแน่นเป็นพิเศษของเซียวจวิ้นแล้ว ในที่สุดเซียวอวิ้นก็วางใจ แล้วพูดปลอบโยน “พี่สะใภ้รองเป็นเซียนปรุงยา ต้องรักษาท่านให้หายดีได้แน่ พี่รองอย่าได้หมดหวังเป็นอันขาด ท่านต้องตามพี่สะใภ้รองกลับมาให้ได้!”

เซียวจวิ้นลอบถอนหายใจ เขาก้มหน้ามองพื้นที่รกเละเทะนี้แล้วโน้มตัวลงเก็บเอกสารที่หล่นกระจายขึ้นมาพลางพูด “น้องสามไปหาพี่ใหญ่ก่อนเถอะ บอกท่านย่ากับบิดาด้วยว่าข้าจัดการเอกสารที่จะนำไปทางใต้เสร็จแล้วก็จะไปหาเจ้าทันที”

“พี่รอง ท่านบอกฐานะของพี่สะใภ้รองกับท่านย่าและบิดาเถอะ พวกเขาไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปหรอก ท่านไม่รู้อะไร เช้าวันนี้มารดาหารือกับท่านย่าเรื่องการแต่งงานของท่าน หากบอกฐานะของพี่สะใภ้รองออกไป ท่านย่าย่อมมีความลังเลใจในเรื่องนี้แน่ อีกอย่าง…”

“แต่งงาน?!” เซียวจวิ้นฟังแล้วสีหน้าเคร่งเครียด จากนั้นจึงส่ายหน้าอย่างหมดแรง “เดิมทีข้าเกรงว่าบิดารู้เรื่องนี้แล้วจะโกรธและโมโหจนเสียสุขภาพ อีกอย่าง…ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเวลานี้ฐานะของซีเอ๋อร์คนรู้ยิ่งน้อยเท่าไรก็ยิ่งดี ดังนั้นจึงได้ปกปิดเอาไว้ เรื่องมาถึงยามนี้ไม่อาจปิดบังต่อไปได้แล้วจริงๆ พูดออกมาแล้วพวกเขาจะได้เตรียมใจ”

“พี่รองวางใจเถอะ ท่านย่ากับบิดาไม่ใจแคบถึงเพียงนั้นหรอก ยิ่งไปกว่านั้นในเวลาเช่นนี้เกรงว่าท่านย่าดีใจยังแทบไม่ทันด้วยซ้ำ!”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 19 มิ.ย. 62