ทดลองอ่าน ยอดหญิงเทพสมุนไพร เล่ม 5 บทที่ 6

กิจการของบรรพบุรุษถูกทำลายลงในมือข้า! ฟังเสียงไอที่ดังมาจากห้องขังฝั่งตรงข้ามเป็นระยะแล้ว เหล่าไท่จวินในชุดนักโทษและถูกตีตรวนก็ใบหน้าซีดเผือด หัวใจหดเกร็งเป็นระยะ นางแก่แล้วจะตายก็ช่างเถอะ แต่สกุลเซียวมีหลานชายสายตรงอยู่เพียงคนเดียว เห็นทีสวรรค์คงต้องการให้สกุลเซียวของนางไร้ทายาทสืบสกุลจริงๆ

เรื่องที่เยียนอ๋องจะโจมตีสกุลเซียวนั้นเหล่าไท่จวินก็เตรียมพร้อมรับมืออย่างเต็มที่แล้ว แต่นางไม่คิดไม่ฝันว่าสกุลเซียวจะถูกยึดทรัพย์และถอดยศตำแหน่งเช่นนี้!

วันนั้นตอนที่เซียวจวิ้นและเซียวอวิ้นบอกตนกับนายท่านใหญ่เรื่องหลี่เมิ่งซีเป็นเซียนปรุงยา นอกจากความตื่นตระหนกตกใจแล้ว เหล่าไท่จวินยังเสียใจภายหลังอย่างยิ่ง เสียใจที่สองปีมานี้เพราะคำสอนของบรรพบุรุษทำให้ตนคิดจะหย่าซีเอ๋อร์ครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงขั้นนิ่งเฉยและปล่อยให้นายหญิงใหญ่รังแกซีเอ๋อร์ ทำให้นางหมดใจกับสกุลเซียว…

แม้ซีเอ๋อร์จะมีความผิดฐานหลอกลวงเบื้องสูง แต่ขอเพียงนางคลี่คลายโรคระบาดทางใต้ได้ ย่อมถือเป็นความดีความชอบครั้งใหญ่ ไม่เพียงความผิดฐานหลอกลวงเบื้องสูง เกรงว่ากระทั่งความผิดของนายท่านรองยังถูกยกเว้นได้ด้วยซ้ำ เดิมทียังคิดจะหาที่พึ่งทางการเมือง บัดนี้จึงพบว่าซีเอ๋อร์ไม่เพียงเป็นยันต์คุ้มภัยของสกุลเซียวเท่านั้น ทั้งยังเป็นที่พึ่งของสกุลเซียวด้วย เป็นยันต์ป้องกันอันตรายของสกุลเซียวอย่างแท้จริง

หากตามตัวซีเอ๋อร์กลับมาได้ ร้านยาอี๋ชุนย่อมเป็นกำลังของสกุลเซียว ถึงเวลานั้นสกุลเซียวยังจะกลัวอะไรอีก

ตามการประเมินสถานการณ์ของเหล่าไท่จวิน ต่อให้ฐานะของนางเปิดเผย ฮ่องเต้จิ่นตี้ก็ไม่มีทางเอาผิดเซียนปรุงยาในช่วงเวลาที่บ้านเมืองกำลังประสบภัยเช่นนี้แน่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าคนที่แอบได้ยินคำพูดนี้เป็นเพียงสาวใช้ที่นำโจ๊กไปส่งเท่านั้น นางจะใจกล้าบ้าบิ่นถึงขั้นเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปได้อย่างไร ต่อให้คิดไปในทางที่เลวร้ายที่สุด เรื่องราวถูกเปิดเผยออกไปจริง แต่ตราบใดที่ยังจับตัวซีเอ๋อร์ไม่ได้ ขอเพียงเวลาขึ้นศาลสกุลเซียวทุกคนยังคงยืนกรานปฏิเสธ มีรัชทายาทคอยช่วยเหลืออยู่ ทั้งยังมีโรคระบาดทางใต้คอยกดดัน เยียนอ๋องย่อมทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

ดังนั้นแม้เซียวจวิ้นจะกลัดกลุ้มกระวนกระวายอย่างมาก ทว่าเหล่าไท่จวินกลับสุขุมมากทีเดียว หลังหารือกับนายท่านใหญ่แล้ว ต่างก็เห็นด้วยกับการจัดการของเซียวจวิ้น ให้เซียวชิงกับเซียวอวิ้นเดินทางลงใต้ภายในคืนนั้นเลย พวกคุณหนูทั้งหลายต่างก็ถูกส่งออกจากคฤหาสน์ไปเงียบๆ ส่วนเซียวจวิ้นก็ให้อยู่ที่นี่ต่อเป็นการชั่วคราว เนื่องจากเหล่าไท่จวินไม่มีทางปล่อยให้รัชทายาทพายันต์คุ้มภัยของสกุลเซียวเดินทางลงใต้ไปตามลำพังแน่ ไม่ว่าอย่างไรเซียวจวิ้นก็ต้องออกเดินทางพร้อมกับรัชทายาท

เซียวจวิ้นถูกร้านยาอี๋ชุนกีดกัน ทั้งยังติดต่อรัชทายาทไม่ได้ แต่เหล่าไท่จวินหาได้ใส่ใจ ขอเพียงรัชทายาทยังไม่ออกเดินทางนางก็ไม่กลัว ทั้งยังปลอบโยนเซียวจวิ้นว่าไม่ต้องร้อนใจ พรุ่งนี้ค่อยไปลองดูใหม่…

ตามหลักแล้วการประเมินสถานการณ์ของเหล่าไท่จวินไม่ควรผิดพลาด แต่นั่นคือในสถานการณ์ทั่วไป ตอนนี้เป็นช่วงเวลาคับขัน ทั้งยังเจอเยียนอ๋องที่เพื่อบรรลุเป้าหมายแล้วก็สามารถลงมือได้โดยไม่เลือกวิธีการ ทั้งโหดเหี้ยมอำมหิตและคลุ้มคลั่ง ครั้งนี้การคาดการณ์ของนางจึงผิดพลาดไป

เวลาเพียงชั่วข้ามคืน สกุลเซียวที่สืบทอดมายาวนานนับร้อยปีก็ถูกขุดรากถอนโคน สกุลสูงศักดิ์ในต้าฉีที่ดำรงอยู่มานับร้อยปีล้มครืนไปกะทันหัน

สะใภ้ใหญ่ยังดี เพียงนั่งยองอยู่มุมห้อง แม้เนื้อตัวยังสั่นระริก แต่ก็ตั้งสติได้แล้ว นางลอบภาวนาขอให้คุณชายใหญ่กับบุตรสาวทั้งหลายปลอดภัย แต่นายหญิงใหญ่กลับคลุ้มคลั่งอยู่บ้าง นางนอนอยู่บนกองฟางในห้องขัง ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ปากพึมพำอยู่ตลอดว่า “ไฉนจึงเป็นเช่นนี้ ไฉนจึงเป็นเช่นนี้…”

เห็นสภาพของนายหญิงใหญ่แล้วเหล่าไท่จวินก็ส่ายหน้า สกุลเซียวถูกทำลายลงด้วยน้ำมือนายหญิงใหญ่จริงๆ หากมิใช่เพราะนางไม่ยอมรับซีเอ๋อร์ รังแกซีเอ๋อร์ เกรงว่าซีเอ๋อร์คงไม่หมดใจกับสกุลเซียว คงไม่ปิดบังฐานะจนเป็นการหลอกลวงเบื้องสูงเช่นนี้ ที่ครอบครัวของนายท่านรองทั้งหมดต้องรับโทษก็ล้วนเป็นฝีมือของพี่สาวนางทั้งสิ้น!