ทดลองอ่าน เสน่ห์ร้าย ตอนที่ 4

“ก็เพราะว่าพวกแกหัวงูแบบนี้ไง ฉันถึงไม่เคยคิดมีลูกจ้างเป็นผู้หญิง”

เสียงที่ดังขึ้นไม่ไกลทำให้ชาวแก๊งต้องผงะออกจากกัน เธอเห็นว่าแม็คกับอลันถอยไปยืนเรียงหน้ากระดาน ยืดอกยืนตรงทำหน้าตาขึงขังอย่างเป็นงานเป็นการ แต่ถึงจะทำสีหน้าขนาดนั้น พิชญ์ก็ยังดูขึงขังกว่าร้อยเท่า

“สวัสดีค่ะท่านรองฯ” พัฒน์นรียกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม งามยิ่งกว่าประกวดมารยาทไทย เธอเลี่ยงการมองหน้าเขาด้วยการมองกระดุมเสื้อเม็ดที่สองของเขาแทน นั่นทำให้เห็นว่าเจ้าของเม็ดกระดุมนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอแล้วตอนนี้

ใจเธอเต้นรัวจนกลัวเหลือเกินว่าพิชญ์จะได้ยินเสียงของมัน

“คุณเลขาฯ เดี๋ยวเชิญเข้าไปพบผมหน่อยนะ พร้อมอาหารเช้า”

พัฒน์นรีเป่าลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อพิชญ์ผละเข้าห้องไปแล้ว เธอได้ยินเสียงหัวเราะของสองหนุ่มจึงหันไปมอง สีหน้าและแววตาของทั้งคู่ทำให้หญิงสาวเผลอหัวเราะออกมา เพราะแม้ว่าจะเพิ่งได้คุยกันจริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมีเคมีตรงกับคนทั้งสองและน่าจะเข้ากันได้ดี

“คุณสองคนเป็นไหมคะ เผลอกลั้นใจทุกทีเวลาที่ท่านรองฯ เดินเข้ามา”

“ใช่แล้วครับ พวกเราเป็นแบบนั้น” แม็คตอบ

“งั้นแสดงว่าฉันก็ปกติสินะคะ” หญิงสาวยิ้มอย่างโล่งอก นำมาซึ่งความขบขันของแม็คและอลันอีกระลอก

พัฒน์นรีย่นจมูก แก๊งใหม่ของเธอนี่ดูอบอุ่นดีแฮะ อย่างน้อยก็ทำให้เธออุ่นใจมากกว่าที่หวั่นเกรงในตอนแรก

“ว่าแต่ว่า มื้อเช้าของท่านรองฯ อยู่ไหนเหรอคะ”

‘กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล ขนมปังกรอบสามแผ่น’

พัฒน์นรีท่องข้อมูลสั้นๆ ที่ได้รับจากลูกน้องคนสนิทของพิชญ์ คนไม่น้อยที่ดื่มกาแฟดำรสชาติขมปี๋แบบนี้ แต่หญิงสาวก็ไม่เข้าใจว่ามันอร่อยตรงไหน อีกอย่างคนที่ทำงานใช้สมองอย่างพิชญ์ อาหารเช้าแค่นี้จะเพียงพอต่อการทำงานได้หรือ ขนาดเธอตัวเล็กกว่าเขาตั้งมาก มื้อเช้ายังต้องทานอาหารหนักๆ ให้สมองแล่น

อย่างไรก็ตามนี่เป็นข้อมูลที่เธอต้องจดจำใส่สมองเอาไว้ระหว่างที่ได้รับหน้าที่เป็นเลขานุการของเขา

เธอประคองถาดกาแฟไว้ด้วยมือเดียวแล้วใช้มืออีกข้างเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปทันที ทั้งๆ ที่คิดว่าจะไม่ประหม่า แต่พอเปิดประตูเข้าไปภาพที่เห็นก็ทำเอาเธอหายใจสะดุด

พิชญ์สง่างามอย่างที่พัฒน์นรีไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนเป็นมาก่อน สาบานได้ว่าเธอไม่ได้พูดเว่อร์ไปแม้แต่นิดเดียว ร่างหนาสมส่วมในชุดสูทแบบพอดีตัว ใบหน้าหล่อเหลากับท่าทางจริงจังยามเมื่อจับจ้องข้อมูลบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ทำให้หัวใจของพัฒน์นรีแทบจะหยุดเต้นไปเลย

แต่เดี๋ยวนะ! หัวใจจะหยุดเต้นตอนนี้ไม่ได้ เพราะเมื่อคืนเธอเพิ่งปลอบขวัญตัวเองว่าการได้เป็นเลขาฯ ของรองประธานบริษัทคือโอกาสในการก้าวหน้า เพราะนอกจากจะได้ทำงานที่ท้าทายมากขึ้น เงินเดือนก็เยอะพอจะผ่อนคอนโดฯ ได้สบายๆ แถมยังเหลือเอาไว้ช็อปแหลกแบบไม่ต้องห่วงว่าจะใช้เดือนชนเดือน

จะมาตายเพราะหัวใจล้มเหลวตั้งแต่ทำงานวันแรกไม่ได้

สติมา สติต้องมา ที่เห็นนั่นเป็นเพียงแค่กายหยาบ สังขารร่วงโรยตามกาลเวลา แค่กายหยาบ แค่กายหยาบ…