ทดลองอ่าน เสน่ห์ร้าย ตอนที่ 4

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

เสียงทุ้มดังขึ้นทำเอาคนกำลังกำหนดลมหายใจสะดุ้งจนเกือบทำของในมือร่วง โชคดีที่ยังมีสติ พัฒน์นรีจึงสามารถประคองถาดกาแฟเอาไว้ได้ หญิงสาวเดินช้าๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับวางมันลงบนโต๊ะ

“กาแฟดำกับขนมปังกรอบค่ะ”

พิชญ์พยักหน้าแล้วเอื้อมมือมาจับถ้วยกาแฟยกขึ้นดื่ม พัฒน์นรีแอบลุ้นว่ารสชาติจะถูกปากเขาหรือไม่ แม้ว่าจะชงด้วยเครื่องชงกาแฟราคาหลายหมื่น แต่เธอก็ยังอดรู้สึกเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี

ชายหนุ่มยกกาแฟขึ้นจิบโดยไม่พูดอะไร จนเมื่อเห็นว่าเลขาฯ คนใหม่ยังยืนมองอยู่ไม่ไปไหนจึงเหลือบตาขึ้นมอง

พัฒน์นรีฉีกยิ้มกว้าง อาการเกร็งก่อนหน้าลดลงไปกว่าครึ่ง

พิชญ์ย่นคิ้วเมื่อเห็นรอยยิ้มยินดีของเลขาฯ คนใหม่ มันทำให้เขากระตุกยิ้มอย่างไม่เข้าใจ

“ดีใจอะไร”

“ก็ดีใจที่ฉันชงกาแฟถูกปากท่านรองฯ น่ะสิคะ โล่งใจด้วยค่ะ” เพราะความดีใจทำให้พัฒน์นรีเพิ่งมาสังเกตเห็นว่าพิชญ์กำลังยิ้ม

รอยยิ้มเล็กๆ ของเขาทำให้หัวใจเธอแทบหยุดเต้นอีกครั้ง เธอลืมคำปลอบขวัญตัวเองก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น

เอาเถอะ หัวใจจะวายตายก็ยอมแล้ว

“คุณทำดีมากนะ แต่ขอเถอะ อย่าทำหน้าเหมือนถูกแช่แข็งตลอดเวลาได้หรือเปล่า ผมเห็นคุณทำหน้าแบบนั้นทุกทีที่เผชิญหน้ากับผม”

“เอ่อ…”

ตรงเกินไปแล้ว นี่ฉันแสดงออกชัดขนาดที่เขาพูดออกมาแบบนี้เชียวเหรอ

“เอาเป็นว่าผมอยากให้คุณผ่อนคลายกว่านี้นะ ผมเข้าใจว่าคุณอาจจะตื่นเต้น ด้วยอะไรก็แล้วแต่จากตัวผมที่ทำให้คุณรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง”

พัฒน์นรีรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าจนได้สติ เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะฉีกยิ้มกว้างกว่าเมื่อครู่

“ขออภัยนะคะ ฉันจะปรับปรุงตัวค่ะ”

“อืม…ดี วันนี้เป็นการทำงานวันแรกของคุณ ผมคงไม่เร่งอะไรมาก วันนี้ผมทราบตารางงานของตัวเองแล้ว บันทึกเตือนความจำไว้ที่มือถือ แต่รบกวนคุณช่วยจัดการตารางวันพรุ่งนี้ให้ผมทีนะ”

“เรื่องนั้นฉันจัดการเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ วันนี้พร้อมดูแลตารางให้ท่านรองฯ ได้ทันทีเลย”

มือที่กำลังจะยกกาแฟขึ้นดื่มชะงัก ดวงตาเรียวรีมองคนตรงหน้าอย่างทึ่งๆ

“จริงเหรอ”

“ค่ะ เมื่อวานฉันใช้เวลาก่อนเลิกงานอ่านบันทึกตารางนัดหมายของท่านรองฯ จนจำได้ว่าทั้งสัปดาห์นี้ท่านรองฯ มีภารกิจอะไรบ้าง เช้าวันนี้จนถึงเที่ยงไม่มีนัดหมายค่ะ บ่ายโมงครึ่งนัดคุยกับตัวแทนแฟรนไชส์บาร์บีคิวจากญี่ปุ่น จากนั้นบ่ายสามโมงประชุมกับฝ่ายประชาสัมพันธ์เรื่องการจัดคอนเสิร์ตของศิลปินเกาหลีวงไนน์ตี้ไนน์ สี่โมงเย็นหัวหน้าแผนกการเงินขอเข้าพบ ตารางของท่านวันนี้สิ้นสุดแค่นี้ค่ะ” พัฒน์นรียิ้ม แต่แววตาบ่งบอกถึงกระแสความไม่พอใจเรื่องที่พิชญ์พูดอ้อมๆ แต่ตรงเผงว่าเธอตื่นเต้นกับรูปร่างหน้าตาของเขาจนไม่เป็นตัวของตัวเอง

ถ้าเป็นสุภาพบุรุษก็ควรจะรู้ว่าพูดแบบนี้ผู้หญิงเขาจะเสียหน้ามากแค่ไหน

พิชญ์ยังอึ้งกับท่าทางคล่องแคล่วเหมือนคนละคนกับหญิงสาวเมื่อครู่ เมื่อวานเธอก็ทำให้เขาทึ่งไปรอบหนึ่งแล้ว ดูเหมือนว่าเลขาฯ คนใหม่นี้มีอะไรให้เขาต้องแปลกใจอยู่เรื่อยเลย