ส่องความปากหวาน สไตล์ผู้ชายไทยโบราณของ ‘คุณใหญ่’ ใน หอมกลิ่นความรัก

‘หอมกลิ่นความรัก’ ผลงานการเขียนของ VIOLET RAIN เป็นนิยายวายจากแบรนด์ everY ซึ่งว่าด้วยเรื่องราวของ ‘จอม’ สถาปนิกผู้รับผิดชอบการรีโนเวทเรือนไม้โบราณริมแม่น้ำปิง ที่นั่นเขาพบหีบโบราณบรรจุภาพวาดเก่าๆ ซึ่งทำให้ใจวูบไหวอย่างประหลาดเมื่อดูภาพเหล่านั้น จอมยังได้ยินเสียงเรียกที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกลั่นทม ด้วยความกลัวชายหนุ่มจึงพยายามไม่สนใจและตั้งหน้าทำงานต่อไป แต่แล้ววันหนึ่งจอมก็ได้รู้ว่าคนรักที่คบกันมานานกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน เขาเสียใจมากจนขาดสติและเกิดอุบัติเหตุ ขับรถตกลงไปในแม่น้ำ...วินาทีที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จอมก็พบว่าสภาพโดยรอบนั้นราวกับย้อนไปในช่วงร้อยปีก่อนเสียแล้ว!

และเนื่องจาก ‘หอมกลิ่นความรัก’ เป็นนิยายแนวพีเรียด ที่มีการย้อนเวลาไปในอดีตของนายเอก จนทำให้ได้ไปเจอกับพระเอกซึ่งเป็นผู้ชายไทยโบราณ ที่ปากหวานสุดๆ วันนี้เราจึงขอพาทุกคนไปส่องความปากหวานแสนละมุน สไตล์ผู้ชายไทยโบราณ ของ ‘คุณใหญ่’ ที่ใช้ถ้อยคำหยอด ‘พ่อจอม’ นายเอกในนิยายเรื่องนี้ จนเกิดเป็นโมเมนต์หวานๆ ที่จะทำให้นักอ่านเขินจนจิกหมอนขาด ใครพร้อมแล้วตามมาส่องกันได้เลย

โมเมนต์น้อยใจนะ... ไม่รู้เหรอว่าคนมันรักอ่ะ!

“พ่อจอมไม่รู้หรือว่าฉันคิดยังไงกับพ่อจอม”

ผมเบิกตากว้าง คำพูดหลั่งไหลออกไปโดยอัตโนมัติ “ผม...ผมไม่รู้ครับ”

“ไม่รู้ หรือปิดตาปิดใจไม่ยอมรับรู้”  คุณใหญ่เน้นเสียงหนักแน่นทุกคำ แววตาดูขึ้งโกรธและคล้ายจะเจือด้วยความน้อยใจ “ฉันเชื่อว่าการกระทำจากใจนั้นบ่งบอกได้ดียิ่งกว่าคำพูด  แต่ถ้าการกระทำของฉันมันสื่อไปถึงใจของพ่อจอมไม่ได้”

คุณใหญ่จ้องตาผม ดวงตาที่เคยหวานฉ่ำอยู่เป็นนิจ เวลานี้คมปลาบวาววับ “หรือต้องให้ฉันเขียนเพลงยาวถึงพ่อจอม”

แล้วเขาก็ปึงปังก้าวขึ้นเรือน ปล่อยให้ผมยืนจังงังอยู่ตามลำพังกับคำพูดของเขาที่พร่างพรูอยู่รอบตัวผม

......

...เพลงยาว

ที่หมายถึงจดหมายรักน่ะเหรอ...!?

โมเมนต์ปากหวานขนาดนี้ ใจจะละลายหมดแล้วนะ >///<

“คุณใหญ่...” ผมกลั้นใจพูดออกไปจนได้ “ชอบผู้ชายเหรอครับ”

คุณใหญ่นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ถ้าพ่อจอมเป็นผู้หญิง ฉันจะตอบว่าไม่ใช่ แต่ในเมื่อพ่อจอมเป็นผู้ชาย ฉันก็ต้องตอบว่าใช่”

“แล้วทำไมมันกลายเป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับผมแบบนี้ล่ะครับ”

“จะขึ้นอยู่กับใครได้ ในเมื่อฉันไม่เคยนึกรักชอบผู้ชายคนไหนมาก่อนทั้งสิ้น จนกระทั่งได้พบพ่อจอม”

โอย...  ละลายหมดแล้วใจผม

“หากพ่อจอมยังนิ่งอยู่แบบนี้ ฉันจะว่าถือว่าพ่อจอมรับไมตรีจากฉัน”

โมเมนต์แค่นี้ก็รักจะแย่แล้วเนี่ย ><

“ฉันรักพ่อจอม ก็ย่อมต้องอยากให้คนที่รักอยู่กับฉัน”

“คุณใหญ่นึกรักผมขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ทั้งที่ประหม่า แต่ผมก็ถามออกไปด้วยความอยากรู้

“ตั้งแต่แรกเห็นหน้า ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าพ่อจอมคือคนของฉัน และฉันรอที่จะพบ”

ผมอมยิ้ม นึกถึงวันที่ผมนั่งเรือผ่านศาลาริมน้ำ คุณใหญ่มองผมเหมือนตะลึง “มันเป็นรักแรกพบเหรอครับ”

คุณใหญ่นิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ไม่ใช่ทีเดียวนัก มันคล้ายกับว่าฉันนั้นรักพ่อจอมมาเนิ่นนานแล้ว รู้ว่ารัก ก่อนที่จะเห็นหน้าพ่อจอมในวันนั้นเสียอีก”

...หวานจัง  ผมไม่เคยฟังคำบอกรักที่ชวนใจอ่อนขนาดนี้มาก่อนเลย

“พ่อจอมไม่รู้สึกเหมือนฉันหรอกหรือ”

โมเมนต์ชวนให้ชิมแบบนี้ สงสัยต้องลองสักหน่อยดีไหม >o<

“ว่าอย่างไร พ่อจอมไม่ห่วงหาอาวรณ์  เช้าก็คิดถึง เย็นก็อยากเห็นหน้าเหมือนอย่างฉันบ้างหรือ”

เขากระซิบบนผิวแก้มของผม ปัดป่ายเฉียดไปเฉียดมาใกล้ริมฝีปากแต่ก็ไม่ยอมเลื่อนมาประกบสักที เหมือนจะยั่วกันให้ขาดใจ

ทั้งที่อยากจะหันไปจูบให้สมอยาก ผมก็ยังพูดออกไป

“คุณใหญ่นี่ปากหวานนะครับ”

“พ่อจอมรู้ได้อย่างไร เคยชิม เคยลิ้มรสแล้วหรือ” 

ถึงจะไม่ได้หันไปมอง แต่ผมรู้ดีเลยละว่าเวลานี้เขาต้องกำลังยิ้มนัยน์ตาพราวอยู่แน่ๆ  ฝ่ามือของคุณใหญ่เลื่อนขึ้นมายังต้นแขนผม สัมผัสนั้นบ่งบอกถึงเจตนาที่จะยั่วยุอารมณ์   สมกับที่เป็นคนช่างยั่ว

ผมรู้ว่าคนในยุคนี้สมัยนี้ต้องรู้จักสงวนกายใจ ไม่ให้ใครว่าเอาได้ว่าใจง่าย แต่พอมาคิดดู จากช่วงเวลาทั้งหมดที่ผ่านมา ผมน่าจะสงวนกายใจมามากพอแล้ว ผมก็เลยพูดออกไป

“ก็กำลังจะชิมอยู่นี่ไงล่ะครับ”

แล้วผมก็เอี้ยวหน้าไปหาเขา  ริมฝีปากเราแตะโดนกัน  ผมเผยอริมฝีปากและจูบลงที่ปากเขา ลิ้มชิมรสชาติของเขาเป็นครั้งแรก

นี่เป็นแค่โมเมนต์บางส่วนที่ ‘คุณใหญ่’ หยอดคำหวานใส่ ‘พ่อจอม’ แต่ถ้าอยากได้ความหวานละมุนชวนฟินมากกว่านี้ ก็ต้องไปอ่านต่อใน ‘หอมกลิ่นความรัก’ โดย VIOLET RAIN ได้แล้ววันนี้ที่ ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ, Jamclub หรือสั่งซื้อออนไลน์ได้ที่ Jamsai Store