โมเมนต์ใจสั่นของ ‘พี่ชาย’ ที่เป็นมากกว่าพี่ชาย กับนิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน!

พี่ชายยย เอ๊ะ! ประโยคนี้คุ้นๆ ว่ามาจากนิยายเรื่องไหนนะ… อ๋อ ‘นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน!’ นิยายย้อนเวลาสุดฟินของมากกว่ารัก เชื่อว่าหลายๆ คนต้องรู้จักเขาเป็นอย่างดีแน่นอนกับ ‘หลี่เหวยหยวน’ หรือที่หลายๆ คนเรียกเขาว่า ‘พี่ชาย’ ผู้ที่คว้าหัวใจนักอ่านได้อย่างท่วมท้น ไม่ว่าจะเป็นความน่ารักหรือความหึงหวงของเขา ขอบอกเลยว่าถ้าได้หยิบพี่ชายคนนี้ขึ้นมาอ่านละก็ แทบไม่อยากจะวางหนังสือเลยก็ว่าได้

ถ้าอยากรู้ว่า ‘หลี่เหวยหยวน’ หรือ ‘พี่ชาย’ ของเราจะดีงามชวนฟิน สมคำร่ำลือมากน้อยแค่ไหน วันนี้เลยขอหยิบโมเมนต์น่ารักๆ ชวนให้ใจสั่นของเขามาคว้าหัวใจนักอ่านทุกคนกัน!

‘หลี่เหวยหยวน’ หรือ ‘พี่ชาย’

จาก นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน!

เขียน ฉางโกวลั่วเยวี่ย แปล ลู่เผิ่งฮวา

หลานชายคนโตสกุลหลี่ เป็นคนเก็บตัว ไม่สุงสิง ชอบอ่านตำรา สอบขุนนางได้เป็นที่หนึ่งเสมอ หลี่หลิงหว่านคือคนที่มีค่าที่สุดในชีวิต

“หว่านวาน” เขาเรียกหลี่หลิงหว่านเสียงเบา

หลี่หลิงหว่านตอบรับเสียงใสยิ่ง บนใบหน้ายังมีรอยยิ้มกว้าง

ไม่มีใครเรียกนางว่าหว่านวานแล้วทำให้นางมีความสุขได้เหมือนกับหลี่เหวยหยวนเป็นคนเรียกอีกแล้ว

แต่รออยู่นานก็ยังไม่ได้ยินคำพูดต่อมาจากหลี่เหวยหยวน หลี่หลิงหว่านทนไม่ไหวจำต้องเอ่ยถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง “พี่ชาย พี่อยากจะพูดอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ”

หลี่เหวยหยวนราวกับเปิดปากเอ่ยได้ลำบากอยู่บ้าง ทว่าต่อจากนั้นบนใบหน้าเขาก็ปรากฏสีหน้าหนักแน่นเอ่ยว่า

“หว่านวาน ภายภาคหน้าข้าจะปกป้องเจ้าให้ดี ไม่มีทางให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อีก” พูดจบเขาก็หมุนตัวจากไป

ปล่อยให้หลี่หลิงหว่านยืนอึ้งอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าตกตะลึง ทว่ารอจนมีอาการตอบสนองขึ้นมาแล้วในใจนางก็มีความยินดีอย่างบ้าคลั่งปะทุขึ้นมา

“พี่ชาย เป็นอะไรไปเจ้าคะ”

หลี่เหวยหยวนไม่ได้ตอบ กลับกันยังเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างลนลานอยู่บ้าง ริมฝีปากเองก็เม้มแน่น

แม้ตอนนี้จะเป็นเดือนแปดแล้ว แต่ปรากฏการณ์ชิวเหลาฮู่ ก็ทำให้หลายวันมานี้อากาศร้อนยิ่งกว่าในฤดูร้อนเล็กน้อย หลี่หลิงหว่านชอบความเย็นสบาย ชุดที่สวมจึงเป็นชุดกระโปรงบางๆ เสื้อแขนสั้นชายแขนสอบสีแดงสดปักลายดอกอวี้หลัน กระโปรงสีหยกขาว ทำให้ตัวนางเป็นเช่นดอกพุดตานที่งดงามหาใดเปรียบ

แต่เด็กสาวอายุสิบสี่ก็เริ่มมีการเจริญเติบโตอย่างช้าๆ แล้ว ยามนี้นางยังโน้มตัวส่วนบนลงมาบนโต๊ะ ทำให้ก่อนหน้านี้ที่หลี่เหวยหยวนก้มศีรษะลงต่ำจึงไปเห็น ‘ความเป็นสาวน้อย’ ของนางเข้าแล้ว

ความจริงตอนนี้ส่วนนั้นก็ยังนับไม่ได้ว่าใหญ่ แค่เทียบได้กับผลโหยวเถาเล็กๆ สองผลเท่านั้น กระนั้นหลี่เหวยหยวนก็ยังรู้สึกเหมือนในสมองมีเสียงอึงอล พริบตานั้นถึงกับรู้สึกว่าริมฝีปากแห้งผากขึ้นมาอยู่บ้าง

เขาหันศีรษะไปด้านข้างอย่างร้อนรน ไม่กล้ามองหลี่หลิงหว่านต่ออีก

หลี่หลิงหว่านไม่ทันระวังว่าหลี่เหวยหยวนจะกระทำเช่นนี้ ราวกับฟ้าดินพลันหมุนตลบไปคราหนึ่ง ตัวนางก็อยู่กลางอากาศแล้ว นางตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ปากยังส่งเสียงร้องแผ่วเบาออกมา

หลี่เหวยหยวนก้มหน้ามองนางยิ้มๆ จากนั้นจึงเอ่ยเสียงต่ำ “หว่านวานกลัวอะไรกันเล่า กลัวว่าพี่ชายจะทำเจ้าหล่นหรือไร” ทั้งยังเอ่ยเสียงทุ้มต่ำกว่าเดิมว่า “หว่านวาน เด็กดี ยื่นมือมาโอบรอบคอพี่ชายสิ”

ตอนนี้ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนใกล้ถึงเพียงนี้ ยามที่เขาเอ่ยวาจาลมหายใจก็จะเป่ากระทบบนแก้มและใบหูของนาง หลี่หลิงหว่านรู้สึกว่าปลายจมูกได้แต่กลิ่นของเขา สีหน้านางจึงยิ่งร้อนผ่าว

“หว่านวาน” สายตาที่เขาใช้มองนางอบอุ่นอ่อนโยนยิ่ง และกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าบอกว่าพี่ชายหน้าตาดี เช่นนั้นเจ้าชอบพี่ชายหรือไม่”

“ชอบสิเจ้าคะ” กระต่ายขาวตัวน้อยอย่างหลี่หลิงหว่านยังไม่รู้ตัวว่าหมาป่าหลี่เหวยหยวนได้เริ่มขุดหลุมแล้ว นางยังคงยิ้มแย้มผงกศีรษะอย่างโง่งมต่อไป

เมื่อหลี่เหวยหยวนได้ยิน สายตาก็ยิ่งลุ่มลึกขึ้น “เช่นนั้นหว่านวานอยากให้พี่ชายจุมพิตหรือไม่”

หลี่หลิงหว่านได้ยินประโยคนี้ นางก็เอียงศีรษะน้อยๆ มองเขา

ภายใต้การจับจ้องอย่างไร้เดียงสาของนางเช่นนี้ หลี่เหวยหยวนรู้สึกเพียงว่าหัวใจตนเองพลันบีบรัดแน่น ทั้งฝ่ามือยังชื้นแฉะ

หลังหลี่หลิงหว่านมองหลี่เหวยหยวนอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของนางก็จรดนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากของเขา

เขามีริมฝีปากบางรูปทรงงดงาม แต่สีออกจะซีดจางไปบ้าง ที่หาได้ยากคือเขากลับมีริมฝีปากบนรูปมุก เวลาที่เขาเผยอปากน้อยๆ เช่นนี้ ริมฝีปากบนรูปมุกจะชัดเจนยิ่ง ทั้งยังขับความมีเสน่ห์ของริมฝีปากได้เป็นอย่างดี

“หว่านวาน” เขาส่งเสียงเรียกนางอย่างแผ่วเบาถึงที่สุด “ข้ารักเจ้า รับปากข้า อย่าได้จากข้าไปตลอดกาล ดีหรือไม่”

หลี่หลิงหว่านซุกอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง หลับตาลงโดยไม่ได้ตอบกลับ

หลี่เหวยหยวนรออยู่สักพักก็ยังไม่ได้รับคำตอบของหลี่หลิงหว่าน ในใจย่อมรู้สึกผิดหวังยิ่ง แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมาสักนิด ทั้งไม่กล้าจุมพิตนางอีก ด้วยกลัวว่าจะทำให้นางบันดาลโทสะอีกครั้ง

เขาเอาแต่คุกเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้นเช่นนี้ โอบนางอยู่ในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยนและจริงใจ ราวกับกำลังโอบกอดสมบัติล้ำค่าที่สุดในโลกอย่างไรอย่างนั้น

ไม่! บนโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดเทียบกับหว่านวานได้ หลี่เหวยหยวนคิดในใจ หว่านวานเป็นชีวิตของข้า หากไม่มีนาง ข้าก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองจะเปลี่ยนไปเช่นไร

‘พี่ชาย’ ของเราทำให้ใครใจสั่นบ้าง แต่ถ้าอยากหัวใจสั่นไหวระรัวยิ่งกว่านี้ ตามไปอ่านนิยายมากกว่ารักย้อนเวลาสุดฟินอย่างเรื่อง ‘นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน!’ ได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ, Jamclub หรือสั่งซื้อออนไลน์ได้ที่ JamShop