ทดลองอ่านนิยาย โฉมสะคราญล่มเมือง เล่ม 1 บทที่ 3-บทที่ 4

กุยหวั่นฉีกยิ้ม ยิ้มอย่างอ่อนหวาน ยิ้มอย่างหยิ่งทะนง ยิ้มอย่างเลื่อนลอย นางไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ นางได้ทุกอย่างแต่กลับเหมือนไม่ได้อะไรเลย สิ่งที่นางต้องการคืออะไรกันแน่ แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่รู้

นางรู้สึกว่านิ้วมือเย็นเฉียบจึงยกมือขึ้น จ้องไปยังสิบนิ้วเรียวของตนเอง จึงได้สังเกตเห็นว่าบนข้อมือสวมกำไลหยกเอาไว้ มันมีลักษณะกระจ่างใสเหมือนผิวของนาง เนื้อหยกขาวมีลายแดงราวเส้นเลือดอยู่ เมื่อยกมือขึ้นก็จะไหลเลื่อนเบาๆ เหมือนมีชีวิต กำไลวงนี้ทำจากหยกขาวมันแพะ* ที่เลื่องชื่อด้วยความประณีต เป็นเครื่องบรรณาการจากแคว้นต้าฉยง กำไลหยกขาวมันแพะริ้วแดงที่มีหนึ่งเดียวใต้หล้า บัดนี้สวมอยู่บนข้อมือของนาง

มูลค่าของมันเพียงพอจะให้คนทั้งเมืองหลวงกินอยู่อย่างบริบูรณ์ได้สามเดือน ของล้ำค่าเช่นนี้ หรูหราเช่นนี้ เสียดแทงใจเช่นนี้…

นางมักจะคิดถึงเหยาอิ๋งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ หญิงสาวที่เข้าไปอยู่ในตำหนักใน

นั่นเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ กุยหวั่นถอนหายใจออกมาเบาๆ ครึ่งเดือนมานี้นางเข้าใจเหตุต้นผลปลายของเรื่องราวนี้อยู่บ้าง สำหรับหญิงสาวที่คุ้นเคยแต่ก็แปลกหน้าผู้นั้น นางก็แยกไม่ชัดว่าตนเองแค้นหรือโมโห หรือว่าจนใจ

ลือกันว่าหลังจากเหยาอิ๋งเข้าวังก็ได้รับความโปรดปรานอย่างมาก เวลาไม่ถึงครึ่งปีก็ขึ้นเป็นกุ้ยเฟย** ได้แล้ว นางจะคิดอย่างไรกัน หรือว่าเพราะรู้สึกละอายใจจึงหาภรรยาที่มีรูปโฉมไม่ด้อยไปกว่าตนเองมาให้คนรักอย่างนั้นหรือ ตอนแรกที่กุยหวั่นได้รับราชโองการสมรสพระราชทานรู้สึกแค่เพียงไม่น่าเชื่อ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะมีสาเหตุเช่นนี้

แล้วสามีผู้อ่อนโยนนุ่มนวลของนางเล่าคิดอย่างไร รักหญิงคนเดียวกับฮ่องเต้ ดังนั้นจึงไม่อาจไม่ปล่อยมือ แต่กลับยินดีจะเล่นกับอำนาจเพื่อหญิงผู้นั้น นี่ถือว่าสำเร็จก็มีแผน ล้มเหลวก็มีแผนได้หรือไม่

ทุกอย่างล้วนวุ่นวาย ไม่เข้าใจก็วุ่นวาย เข้าใจก็วุ่นวาย ไม่จัดการก็วุ่นวาย จัดการแล้วก็ยังวุ่นวาย และอาจจะวุ่นวายซ้ำซ้อนยิ่งขึ้นก็เป็นได้

ไม่คิดแล้ว รำคาญใจแล้ว

กุยหวั่นตัดใจจากความคิดทั้งหมดนั้น ก่อนจะนวดคลึงต้นขาที่เริ่มปวดเบาๆ แล้วส่องหน้ากับผิวน้ำที่กระจ่างใส ปัดผมที่สยายลงมาขึ้นและจัดแต่งใบหน้าของตนเอง

โหลวเช่อเดินมาถึงสวนดอกไม้หลังเรือนของตนเอง สิ่งที่เห็นก็คือภาพความงามนี้

น้ำใสเคียงคู่กับบันไดหยก กุยหวั่นนั่งอยู่บนบันไดหยก กำลังส่องน้ำที่ใสดั่งกระจกสางจัดแต่งผม กิริยางดงามเป็นธรรมชาติ รูปโฉมงดงามจับใจ ช่างเป็นคนที่มีใบหน้าราวดอกไม้งาม ทรวดทรงอรชรดั่งกิ่งหลิวเสียจริงๆ ความงามที่บรรยายไม่รู้จบ ความสวยที่มองเท่าใดก็ไม่เบื่อ

ภรรยาของตนเองงดงามเพียงใด เขาเองก็รู้ดี นอกจากความงามแล้ว นางยังมีสิ่งที่ลึกล้ำไปกว่านั้น นางเรียบง่าย สูงศักดิ์ และยังมีท่าทางที่เป็นธรรมชาติ

เขาติดค้างความสุขแก่นาง จึงพยายามสุดความสามารถที่จะชดเชยให้นางจากสิ่งอื่น เขาสัญญากับนางว่าจะทำให้นางทุกอย่างตามที่ต้องการ เมื่อใดที่นางต้องการความสุข เขาก็ยินดีจะเป็นพี่ชาย ให้อิสระแก่นาง ปล่อยให้นางบินไปยังที่สูง

เขาเดินไปถึงด้านหลังของกุยหวั่นแล้วเอ่ยเรียกนางอย่างอ่อนหวาน “กุยหวั่น”

กุยหวั่นหันหน้ามาทันที ตอนที่เห็นว่าเป็นเขา นางก็ฉีกยิ้มงดงามออกมา “ใต้เท้าสามี”

* หยกขาวมันแพะ เป็นหยกสีขาวขุ่นเหมือนไขมันของแพะ เนื้อละเอียดไร้รอยตำหนิ เกลี้ยงเกลาและวาวแสง

** กุ้ยเฟย คือตำแหน่งพระอัครชายา มีศักดิ์รองจากหวงโฮ่วหรือฮองเฮา (พระอัครมเหสี) แต่สูงกว่าเฟย (พระชายา)