อิงเสวี่ยหรงค้อมตัวเล็กน้อย ท่วงท่าละมุนละไมสง่างามเหนือผู้ใด ยามยกแขนเยื้องย่างล้วนมีท่าทีแห่งคุณหนูสกุลใหญ่ คล้อยหลังการเคลื่อนไหวของนาง สายตาตื่นตะลึงแกมหลงใหลก็ลอยตามเงาร่างหอมกรุ่นของอิงเสวี่ยหรงขึ้นไปชั้นบน ทุกคนต่างซุบซิบไต่ถามว่าสาวงามดั่งนางเซียนนี้เป็นผู้ใดกันแน่
เนื่องจากการปรากฏตัวของอิงเสวี่ยหรง ความสนใจของผู้คนจึงเบนไปจากตัวอวี๋เสี่ยวเถาและเจียงเซ่าเหิงทันที
อวี๋เสี่ยวเถาร้องฮึเสียงเย็นคราหนึ่ง “เสแสร้งแกล้งทำ”
เจียงเซ่าเหิงถามอย่างสงสัยใคร่รู้อย่างยิ่งว่า “นางเป็นใคร”
อวี๋เสี่ยวเถามองเขาอย่างประหลาดใจ “เจ้าไม่รู้จักหรือ นางคืออิงเสวี่ยหรงหญิงงามที่ผู้คนในยุทธภพเชิดชู”
เจียงเซ่าเหิงตระหนักโดยพลัน “ที่แท้ก็เป็นนาง สมคำเล่าลือจริงๆ เสียด้วย”
อวี๋เสี่ยวเถาถามอย่างแฝงความนัย “สนใจนางหรือ”
เจียงเซ่าเหิงได้ยินแล้วก็หัวเราะพรืดเสียงหนึ่ง “แม้นางจะงดงาม แต่ขาดพลังไปส่วนหนึ่ง เทียบไม่ได้กับอวี๋เป่าเอ๋อร์ผู้ได้รับฉายาว่าเทพธิดาดอกเถา*”
อวี๋เสี่ยวเถาตะลึงงัน ดวงตาส่องประกาย จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเจียงเซ่าเหิงผู้นี้ดูแล้วเจริญหูเจริญตาขึ้นเป็นกอง เพราะว่าเทพธิดาดอกเถาอวี๋เป่าเอ๋อร์ที่เขาเอ่ยถึงก็คือตัวตนที่แท้จริงของนางนั่นเอง!
เดิมนางแซ่อวี๋ ได้รับสมญานามจากผู้คนในยุทธภพว่าเทพธิดาดอกเถา ดังนั้นจึงตั้งชื่อปลอมว่าอวี๋เสี่ยวเถา ส่วนอิงเสวี่ยหรงผู้นั้น หลังจากทราบว่านางได้รับสมญานามว่าเทพธิดาดอกเถาแล้วก็ไม่ยอมน้อยหน้า ไม่นานก็มีข่าวสะพัดออกมาว่าอิงเสวี่ยหรงได้รับสมญานามว่าเทพธิดาดอกอิง* จากที่อวี๋เสี่ยวเถาคาดการณ์ นั่นเป็นสมญานามที่อิงเสวี่ยหรงตั้งขึ้นเองเสียแปดส่วนแล้วเที่ยวหาคนช่วยกระจายสมญานามนี้ไปทั่วทั้งสี่ทิศ
เจียงเซ่าเหิงกล่าวว่าอิงเสวี่ยหรงเทียบนางไม่ได้ นางได้ยินแล้วปลื้มปริ่มในใจ ทำดีได้ดีจริงเสียด้วย นางช่วยบุรุษที่ตาถึงเข้าให้เสียแล้ว
นางเกี่ยวนิ้วมือของเขา เป็นนัยให้ยื่นหูเข้ามาใกล้ๆ
“เจ้าฉลาดปราดเปรื่องดีมาก ให้ข้าสอนลวดลายบางอย่างของสตรีให้เจ้ารู้ไว้ อย่าได้ถูกท่วงท่านุ่มนวลอ่อนโยนของอิงเสวี่ยหรงตบตาเอาเด็ดขาด นั่นล้วนแล้วแต่เสแสร้งแกล้งทำทั้งสิ้น ที่แท้แล้วนางถือดีว่ามีรูปลักษณ์งดงาม เอ่ยสาบานว่าจะเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าให้จงได้ พร้อมทั้งหาทางผูกมัดบุรุษให้อยู่ใต้อาณัติด้วยเล่ห์เพทุบายเป็นงานหลัก เมื่อครู่เจ้าสบตากับนางเพียงพริบตาเดียวนั้น นางก็ถือว่าเจ้าเป็นเหยื่อแล้ว”
เจียงเซ่าเหิงถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่านางเห็นว่าข้าเป็นเหยื่อ”
“เพราะนางตื่นตะลึงในรูปร่างหน้าตาของเจ้าอย่างไรเล่า! หากไม่เชื่อ เจ้าลองมองให้ละเอียด สาวใช้ข้างตัวของนางคนหนึ่งกำลังสอบถามเรื่องราวของเจ้าจากเจ้าของร้านอยู่”
พอเจียงเซ่าเหิงได้ยินก็รีบมองไปทางเจ้าของร้านทันที เห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยนางหนึ่งกำลังสนทนากับเจ้าของร้านอยู่ตามคาด และเจ้าของร้านก็กำลังมองเขาอยู่ พอสายตาสบกันก็รีบหลบตาทันที
รอยย่นบนหว่างคิ้วของเจียงเซ่าเหิงกดลึกขึ้น มองมาทางอวี๋เสี่ยวเถา “นางสอบถามเรื่องของข้าไปทำไม”
“ข้าบอกเมื่อครู่อย่างไรเล่าว่านางเอาชนะบุรุษให้อยู่ใต้อาณัติด้วยเล่ห์เพทุบายเป็นงานหลัก เจ้าหล่อเหลาถึงเพียงนี้ หากกลายเป็นบุรุษใต้อาณัติของนาง เป้าหมายการเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าก็อยู่ไม่ไกลแล้ว”
เจียงเซ่าเหิงร้องฮึเสียงเย็นอย่างดูถูก “ตื้นเขินนัก!”
* ดอกเถา หมายถึง ดอกท้อ
* ดอกอิง หมายถึง ดอกเชอรี่หรือดอกซากุระ
