ทดลองอ่านนิยาย มเหสีป่วนรัก เล่ม 1 บทที่ 5 – บทที่ 6

ต้วนอวิ๋นจ้ง เจ้าเด็กบ้า คราวนี้เจ้าได้ตายแน่

บ้านของไช่จูเก๋อในตรอกสกุลหวง สิ่งอื่นใดล้วนไม่มี จะมีมากที่สุดก็เพียงของสองสิ่ง ได้แก่ติ้วเซียมซีทำนายดวงชะตา กับผ้าเช็ดหน้าปักลายนกยวนยางตัวอ้วน ติ้วเซียมซีเป็นเครื่องมือทำมาหากินของไช่จูเก๋อ ส่วนลายปักนกยวนยางอวบอ้วนบนผ้าเช็ดหน้าแต่ละคู่ ล้วนเป็นฝีมือปักของหย่งฝูมารดาของเฮยพั่งด้วยกันทั้งสิ้น

ไช่จูเก๋อเป็นคนดีที่ชาวบ้านทุกคนต่างรู้จัก เขาตั้งแผงทำนายดวงชะตาอยู่ที่ริมถนน แต่ไหนแต่ไรไม่เคยพูดคำอัปมงคล เพื่อนบ้านทั้งหลายต่างรู้ว่าศาสตร์ทำนายดวงชะตาของไช่จูเก๋อก็เหมือนกับประกาศของกรมพิธีการ หรือรายงานประจำปีของกรมอากรที่ประกาศแต่เรื่องดีไม่ประกาศเรื่องร้าย ไช่จูเก๋อเคยช่วยทำนายดวงชะตาให้เฮยพั่งตัวน้อยของหย่งฝูมาก่อน ตอนนั้นไช่จูเก๋อคิดคำนวณอยู่เป็นนาน ก่อนจะชี้ขาดว่าเฮยพั่งชะตาวาสนาสูงส่งมีดวงเป็นถึงอัครมเหสี

เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องขำขันหลังอาหารของพวกเพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียง และนับแต่นั้นทุกคนก็เห็นการทำนายดวงชะตาของไช่จูเก๋อเป็นเพียงคำอำนวยพรเท่านั้น

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง แผงขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยถูกเซ้งให้กับหญิงม่ายจากซานซีนางหนึ่ง หญิงม่ายเปลี่ยนแผงขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยมาเป็นร้านขายเต้าหู้ซีซือแทน นับตั้งแต่นั้น ผ้าเช็ดหน้าปักนกยวนยางอวบอ้วนของไช่จูเก๋อก็ค่อยๆ ย้ายไปอยู่ที่ร้านเต้าหู้ซีซือแทน ส่วนเต้าหู้นุ่มละมุนลิ้นที่เต้าหู้ซีซือทำ ก็ย้ายเข้าไปอยู่ในท้องของไช่จูเก๋อเป็นจำนวนมาก

นับแต่นั้นเป็นต้นมาผ้าเช็ดหน้าปักนกยวนยางอ้วนๆ ก็ถูกเต้าหู้ซีซือจับยัดไว้ใต้ลัง หลังจากผ่านไปได้ประมาณครึ่งปี ไช่จูเก๋อก็ตัดสินใจรวมติ้วเซียมซีกับโม่หินบดเต้าหู้เข้าด้วยกัน ส่วนผ้าเช็ดหน้าปักนกยวนยางอ้วนพวกนั้นก็ถูกลืมไปจนสิ้น

ด้วยคำอำนวยพรของไช่จูเก๋อแม่นยำมิใช่น้อย ดังนั้นหลายปีมานี้เขาจึงทำเงินได้มากโขอยู่ และด้วยเหตุนี้งานวิวาห์ของเขาจึงถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพื่อนบ้านตลอดทั้งตรอกถูกเชิญให้ไปดื่มสุรามงคลกันอย่างถ้วนทั่ว

ว่ากันว่าช่างปักผ้าหย่งฝูที่ลูกสาวชะตาวาสนาสูงส่งมีดวงเป็นถึงอัครมเหสีกลับไม่รู้จักดูทิศทางลม ถ่อไปร่วมวงครึกครื้นในงานเลี้ยงแต่งงานของอีกฝ่าย

“หย่งฝู ใจเจ้าคิดเช่นไรข้าย่อมรู้ดี แต่ว่าข้ากำลังจะมีครอบครัวแล้ว การที่เจ้ามาทำลายข้าวของในพิธีมงคลของข้า มันหมายความเช่นไรกัน” ไช่จูเก๋อที่มีดอกไม้ไหมสีแดงใหญ่ขนาดเท่าถังล้างหน้าผูกติดอยู่บนหน้าอก เอ่ยปากเตือนหย่งฝูด้วยความหวังดี

แขกเหรื่อที่มาร่วมพิธีต่างพากันห้อมล้อมเข้ามาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในงานเลี้ยง แต่ละคนต่างรู้สึกตื่นเต้น

“คนนี้เองน่ะหรือ ที่ไช่จูเก๋อไม่ยอมเลือก”

“มิน่าเล่า หากเป็นข้า ข้าก็เลือกเต้าหู้ซีซือเช่นกัน”

“เฮ้อ ไร้เหตุผลจริงๆ ถูกผู้ชายสลัดทิ้งแล้วยังจะมาทำลายข้าวของถึงพิธีแต่งงานของชาวบ้านอีก”

หย่งฝูตะลึงมองดูกาน้ำชาที่หล่นแตกอยู่กับพื้น ปากนางขยับขึ้นลง แต่กลับไม่มีคำพูดใดหลุดลอดออกมาแม้แต่ครึ่งคำ

“หย่งฝู เจ้าอายุก็มิใช่น้อยแล้ว ทำไมถึงยังปลงไม่ได้เล่า”