ทดลองอ่านนิยาย เจรจา-ต่อ-ตาย ตอน ราคะ บทที่ 2

เวลาที่ผ่านไปในแต่ละนาทีเพิ่มความเครียดให้กับเจ้าหน้าที่ซึ่งอยู่ภายนอกอาคาร เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รู้เพียงแค่ได้ยินเสียงปืนและมีคนติดอยู่ด้านในนั้นด้วย หากทุกอย่างเรียบร้อยมันก็ควรจะมีคนเดินออกมาจากอาคารบ้าง แต่ตลอดหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาไม่มีสัญญาณความเคลื่อนไหวใดๆ จากธนาคารเลย นอกจากเสียงปืน…

“ฮัลโหล รุสก์…ได้ยินไหม” หัสยุทธทดสอบเสียงกับไมค์ของเขา

“ได้ยินครับ เจ้านายพร้อมรึยัง”

“พร้อม ต่อสายเข้ามาเลย”

“ครับผม”

ปารุสก์เชื่อมต่อสัญญาณหมายเลขโทรศัพท์ของธนาคารเข้าไปยังเครื่องรับซึ่งติดไว้ที่ตัวของหัสยุทธเรียบร้อยแล้ว ซึ่งทุกคนในทีมของ NIC ก็จะสามารถรับฟังการเจรจาต่อรองระหว่างเจ้านายของพวกเขากับคนร้ายได้ด้วย เสียงเรียกเข้าดังเป็นสัญญาณยาวๆ อยู่หลายครั้ง และยังไม่มีใครรับ…

ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด

หัวใจของหัสยุทธเต้นแรง แม้จะทำหน้าที่นี้มาหลายครั้ง แต่เขาก็ตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อรู้ว่ามีคนที่กำลังรอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ อาจจะเป็นหนึ่งคน สองคน หรือแม้กระทั่งหลายคนอย่างในกรณีนี้ พวกเขาเป็นคน เป็นสิ่งมีชีวิต มีลมหายใจที่ต้องการจะออกมาจากสถานการณ์ที่คับขันนั่นอย่างปลอดภัย

“ไม่มีคนรับ” วุฒิภาศพูดเสียงเบา

“อื้ม ให้เวลามันหน่อย” หัสยุทธพูด “รุสก์วางสาย นับหนึ่งถึงห้าสิบแล้วโทรเข้าไปใหม่”

ปารุสก์รับคำแล้วปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

“มันอาจจะกำลังไม่แน่ใจหรือเกี่ยงกันอยู่”

“หัวหน้าคิดว่ามันมีมากกว่าหนึ่งคนเหรอครับ”

“แน่นอน ควบคุมแบบเบ็ดเสร็จได้ต้องมีคนมากกว่าหนึ่ง นายอย่าลืมสิว่าพนักงานไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะกดกริ่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ”

“จริงด้วย”

“แต่ฉันคิดว่าพวกมันคงไม่อยากเผชิญหน้ากับตำรวจหรอก”

“แสดงว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเลยเถิดเหรอครับ”

วุฒิภาศขอความเห็นของผู้บังคับบัญชา และหัสยุทธก็พยักหน้ารับ เขายกกล้องส่องทางไกลในมือขึ้นมาทาบกับดวงตา มันไม่ช่วยให้มองทะลุเข้าไปด้านในได้ชัดเจน แต่เขารู้สึกเห็นแสงวูบวาบในนั้น

“หากเกิดการตอบโต้ นั่นจะเป็นเพราะอารมณ์และความพยายามเอาตัวรอด เพราะฉะนั้นเราต้องใจเย็นให้มากที่สุด ต้องรู้ให้ได้ว่าเสียงปืนที่ดังขึ้นก่อนหน้าทำให้มีคนเจ็บหรือคนตายรึเปล่า”

เสียงนับเลขเบาๆ ของปารุสก์กระตุ้นทุกคนให้เตรียมตัวอีกครั้ง เพราะมันใกล้จะถึงห้าสิบแล้ว และเมื่อมันสิ้นสุดปารุสก์ก็เตือนให้ทุกคนรู้ว่าเขาจะกดเรียกหมายเลขเดิมอีกครั้ง หัสยุทธภาวนาให้คนในนั้นรับสายเพื่อเจรจากับเขา

ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด

กึก…

“รับแล้ว” วุฒิภาศพูดเสียงเบาแล้วบันทึกเวลาที่มีคนรับสายไว้ในสมุดของเขา

หัสยุทธสูดลมหายใจลึกก่อนพูด “ฮัลโหล”