เชียนโม่รีบฉวยโอกาสนี้ออกจากถังทันที แม้ขาจะชาอยู่บ้าง แต่ร่างกายกลับปราดเปรียวเหนือความคาดหมาย ตอนที่สองเท้าของเธอแตะพื้น คนขับรถยังไม่กลับมา เธอรีบปิดฝาถังให้ดีแล้วดอดหนีไป
เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่บนร่างเป็นเสื้อคลุมยาวตัวกว้างแขนกว้าง เดินในป่าละเมาะไม่สะดวกเอาเสียเลย เชียนโม่คิดถึงกางเกงยีนกับรองเท้าเดินภูเขาของเธอเป็นที่สุด แต่จะทำอย่างไรได้ ถูกริบเอาไปหมดแล้ว ไม่รู้อยู่ไหนแล้ว
เชียนโม่อาศัยตำแหน่งดวงอาทิตย์แยกแยะทิศทาง และเดินไปตามเส้นทางเล็กคดเคี้ยวสายหนึ่ง พยายามเดินไปยังทิศที่ห่างไกลจากถงซาน
ไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงน้ำไหล
อ้อมผ่านพุ่มไม้ที่อยู่เบื้องหน้า หาดป่ากกผืนหนึ่งก็ปรากฏ ถัดไปข้างหน้าก็คือแม่น้ำสายหนึ่ง ในเวลานี้เชียนโม่ได้ยินเสียงพูดคุยดังมา เธอช้อนตามองไป แล้วก็เห็นทาสกลุ่มหนึ่งกำลังเดินผ่านไปไม่ไกลนัก เดินไปทางเนินเขาแห่งหนึ่ง…เนินเขาที่เธอเคยมาตัดหญ้า
ลมพัดโชยมา หญ้ากกที่ริมน้ำซัดส่ายใบเรียวยาวไปมาดุจระบำฉู่
เรือลำใหญ่ลากเรือเล็กสิบกว่าลำ ลอยลำอยู่เหนือคลื่นสีครามใสแจ๋วบนผิวน้ำอย่างมีอิสระราวกับปลา
คนแคว้นฉู่ล้วนเติบโตอยู่ริมน้ำ ยามนั่งเรือออกท่องเที่ยว ทุกคนต่างรู้จักเปลี่ยนมาสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดด้วยผ้าเนื้อหยาบ
อู่จวี่เป็นผู้ควบคุมการล่าจระเข้และยืนอยู่ที่หัวเรือ ถือกระบี่โต้ลม ฉู่หวังกลับคึกคักคันไม้คันมืออยู่นานแล้ว เขายืนอยู่ตรงหน้าอาวุธรูปแบบต่างกันสิบกว่าอัน กำลังเลือกดูที่เหมาะมือที่สุด
กงซุน*หุยแห่งแคว้นเจิ้งรับพระบัญชาจากเจิ้งป๋อ** มาเป็นทูตยังแคว้นฉู่ ครั้นมาถึงเมืองอี๋ ประจวบเหมาะกับฉู่หวังจะมาล่าจระเข้ในครั้งนี้พอดี จึงเชิญเขามาด้วยกัน เขาเห็นฉู่หวังเลือกฉมวกเล่มหนึ่งก็กล่าวประจบ “ต้าหวังช่างองอาจห้าวหาญ”
ฉู่หวังกล่าว “แคว้นเจิ้งไม่มีจระเข้ ท่านติดตามกว่าเหรินไปลองดูได้”
กงซุนหุยรีบบอก “กระหม่อมว่ายน้ำไม่เป็น ไม่กล้าแสดงฝีมือต่ำต้อย”
ฉู่หวังยิ้มแล้วหันไปทางอู่จวี่ “เจ้าไม่ไปหรือ”
อู่จวี่สั่นศีรษะ “กระหม่อมต้องนั่งบัญชาการพ่ะย่ะค่ะ”
ขณะสนทนา ขบวนเรือก็แล่นมาถึงบริเวณที่น้ำค่อนข้างสงบนิ่ง คนเรือที่นำหน้าส่งเสียงเป่าปากยาวออกมาทีหนึ่ง ชาวฉู่ทั้งหลายต่างคึกคักฮึกเหิมขึ้นมา พากันกระโดดลงไปในน้ำ ฟองน้ำสีขาวผุดพรายขึ้นมาเป็นแพตรงโน้นทีตรงนี้ทีระหว่างลำเรือ คนบนเรือเห็นแล้วหัวเราะฮ่าๆ
“ล่าจระเข้ต้องใช้ปลาสดเป็นเหยื่อล่อ ทุกคนจึงได้ลงน้ำไปจับ” คนเรือผู้หนึ่งยืนอยู่ข้างกายกงซุนหุยเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เพิ่งจะพูดขาดคำ ปลาตัวหนึ่งก็ถูกคนโยนขึ้นมาจากในน้ำ ดิ้นกระแด่วๆ อยู่บนพื้นเรือ
ฉู่หวังก็หัวเราะขึ้นมา ถอดเสื้อตัวสั้นออกแล้วก้าวขึ้นไปบนกราบเรือ
* กงซุน ในที่นี้หมายถึงพระนัดดาของเจ้าผู้ครองแคว้น
** ช่วงก่อนยุคชุนชิว หลังจากโจวอู่หวังโค่นล้มราชวงศ์ซางแล้ว ได้ตั้งราชวงศ์โจวขึ้นและเริ่มการปกครองด้วยระบบศักดินา แบ่งแยกแผ่นดินออกเป็นแคว้นต่างๆ และส่งเชื้อพระวงศ์ไปปกครอง โดยพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นกง เจี้ยน โหว ป๋อ จื่อ ภายหลังเปลี่ยนเป็นกง โหว ป๋อ จื่อ หนาน และกลายเป็นลำดับบรรดาศักดิ์ที่ใช้ในสมัยต่อมา