ทดลองอ่านนิยาย ย้อนกาลสารทวสันต์ เล่ม 1 บทที่ 3 – บทที่ 4

ฉู่หวังกลับมาถึงในตอนกลางวันก็ยุ่งอยู่กับเรื่องในราชสำนัก ยังไม่ได้ไปเยี่ยมคำนับพระมารดา เวลานี้มู่ฟูเหรินส่งคนมาเร่งรัด ฉู่หวังก็ได้แต่ต้องเร่งรุดไป รถม้าจอดที่หน้าประตูวัง เพียงเห็นแสงเทียนสว่างไสว คนในวังมารอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นฉู่หวังเสด็จมาถึงก็พากันทำความเคารพ

ในห้องโถง เสียงพิณดังแผ่วโผย ตอนฉู่หวังก้าวเข้ามาได้ยินเสียงหัวเราะเสียงพูดคุย มองไปก็เห็นมู่ฟูเหรินนั่งในตำแหน่งสูง กำลังสนทนากับกุยสวิน ขุนนางแคว้นไช่ พอเห็นฉู่หวังเข้ามา ทุกคนต่างรีบทำความเคารพ

“ต้าหวังกลับมาแล้ว” มู่ฟูเหรินยิ้มแย้มเบิกบาน

“คารวะเสด็จแม่” ฉู่หวังเข้าไปทำความเคารพ มู่ฟูเหรินประคองเขาให้ลุกขึ้น แล้วมองเขาอย่างพินิจพิจารณา “แม่ได้ยินว่าต้าหวังออกตระเวนสังเกตการณ์ด้านตะวันออกและไปถงซาน คงลำบากไม่น้อย”

“การเดินทางสะดวก ไม่ลำบากอะไร” ฉู่หวังพูดจบก็มองไปด้านข้าง สายตาจับนิ่งไปยังร่างของเจิ้งจีซึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างพิณ

“ต้าหวัง” มู่ฟูเหรินเอ่ย “กุยต้าฟูมาถึงอิ่งตูตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน แต่ทำอะไรไม่ได้ด้วยต้าหวังไม่อยู่ จึงได้แต่มาอยู่เป็นเพื่อนข้ายายเฒ่าผู้นี้แก้เบื่อ”

กุยสวินรีบกล่าว “ฟูเหรินตรัสอะไรเช่นนั้น กระหม่อมได้รับพระบัญชาจากท่านเจ้าแคว้นให้มาเป็นทูตยังแคว้นฉู่ ย่อมสมควรรอคอยด้วยความเคารพ”

ไช่จวงโหวสิ้นพระชนม์ไปเมื่อปีที่แล้ว ไท่จื่อขึ้นสืบทอดตำแหน่งเป็นเจ้าผู้ครองแคว้นไช่คนใหม่ ปีที่แล้วกุยสวินก็เคยมาเจริญสันถวไมตรี แจ้งให้แคว้นฉู่ทราบเรื่องเจ้าผู้ครองแคว้นคนใหม่ขึ้นสืบทอดตำแหน่ง เพื่อสืบต่อความสัมพันธ์อันดีของสองแว่นแคว้น มู่ฟูเหรินกับไช่โหวคนใหม่เป็นอาหลานกัน กับฉู่หวังจึงนับว่ามีความสัมพันธ์ฉันญาติต่อกัน ฉู่หวังออกต้อนรับกุยสวินด้วยตนเอง จัดงานเลี้ยงต้อนรับและทำพิธีเซ่นไหว้ศาลบรรพชน* ตามโบราณราชประเพณี

หลังจากนั้นแคว้นจิ้นเพราะไช่จวงโหวเคยปฏิเสธการไปร่วมเป็นพันธมิตรที่เมืองซินเฉิง จึงยกทัพมารุกรานแคว้นไช่ โอบล้อมเมืองหลวงไว้ สุดท้ายไช่โหวขอเจรจาสงบศึก ทัพจิ้นจึงยกทัพกลับแคว้น หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ไช่โหวก็เกลียดชังแคว้นจิ้นอย่างลึกซึ้ง และยิ่งเพิ่มความเอนเอียงมาทางแคว้นฉู่ กุยสวินมาในครั้งนี้ก็เพื่อจะแสดงไมตรีจิตต่อฉู่หวัง

ฉู่หวังสีหน้ามีอัธยาศัยไมตรี คารวะตอบกุยสวินตามมารยาทอันควรแล้วต่างลงนั่ง ฉู่หวังถามถึงไช่โหวเล็กน้อย กุยสวินตอบไปทีละเรื่อง

“ข้าจำได้ว่าฟูเหรินของไช่โหวเป็นบุตรสาวของฉีกั๋วกงกงซุนเฮย ไม่ผิดกระมัง” หลังจากถามสารทุกข์สุกดิบกันแล้ว มู่ฟูเหรินก็เอ่ยถามขึ้น

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ” กุยสวินตอบ

มู่ฟูเหรินยิ้มแล้วว่า “ตอนไช่โหวยังเป็นไท่จื่อ เคยเป็นทูตมาเยือนแคว้นฉู่ ตอนนั้นข้าได้พบกับเขา ได้ยินเขาเอ่ยถึงเรื่องนี้ ยังได้ยินเขาบอกว่ามีบุตรสาวคนหนึ่ง อายุต่างกับต้าหวังไม่กี่ปี ก็เลยจำได้ชัดเจน”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ” กุยสวินรีบเอ่ย “ท่านเจ้าแคว้นกับฟูเหรินมีพระธิดาหนึ่งคนนามซูจี ปีนี้เพิ่งอายุสิบห้า”

คำพูดนี้พอเอ่ยออกมา เจิ้งจีที่คอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายมู่ฟูเหรินอดช้อนตาขึ้นชำเลืองมองฉู่หวังไม่ได้

ใบหน้าฉู่หวังมีรอยยิ้มบางๆ ไม่ได้พูดอะไร ยากจะอ่านสีหน้าได้ออก

“ข้าได้ยินว่าปีที่แล้วชาวจิ้นโจมตีแคว้นไช่ เคยทำลายกำแพงเมือง” ฉู่หวังเอ่ยถาม “ไม่ทราบตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

* ในสมัยโบราณเมื่อกษัตริย์หรือเจ้าผู้ครองแคว้นจะเสด็จประพาส ตรวจราชการ หรือกรีธาทัพจะต้องทำพิธีเซ่นไหว้บอกกล่าวให้บรรพชนรับรู้