ทดลองอ่านนิยาย ย้อนกาลสารทวสันต์ เล่ม 1 บทที่ 3 – บทที่ 4

ในห้องเก็บตำรา เชียนโม่กำลังสอบถามเรื่องซุบซิบนินทา ในยุคสมัยนี้เชียนโม่ยังคงไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนัก จึงสอบถามอู่จวี่ถึงเรื่องของแคว้นฉู่กับแคว้นต่างๆ อย่างเช่นฉู่หวังจะทำสงคราม จะทำสงครามกับใคร เพราะอะไรต้องทำสงคราม เวลานี้ราชวงศ์โจวแห่งจงหยวนคือกษัตริย์องค์ไหน แคว้นใหญ่ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นมีใครเป็นผู้นำเป็นต้น ความรู้เฉพาะด้านเหล่านี้เธอมีไม่มาก หวังจะได้ยินชื่อที่คุ้นหูจากปากของอู่จวี่สักชื่อสองชื่อ เสียดาย ไม่มีคนไหนทำให้เธอรู้สึกคุ้นหูเลย ตอนเธอได้ยินอู่จวี่เอ่ยถึงแคว้นฉีก็ถามขึ้น “แคว้นฉีมีเหิงกงหรือไม่”

“มี” อู่จวี่กล่าว

เชียนโม่นัยน์ตาเปล่งประกาย

“สิ้นพระชนม์ไปสามสิบปีแล้ว”

เฮ้อ…ท่าทางดีอกดีใจของเชียนโม่แข็งค้างอยู่บนใบหน้า

“เพราะเหตุใดจึงถามถึงฉีเหิงกง เจ้ารู้จักกับชาวฉีหรือ” อู่จวี่ถาม

เชียนโม่รีบสั่นหัว “แค่เคยได้ยินเรื่องของฉีเหิงกงมาบ้างเล็กน้อย” พูดแล้วเธอก็เริ่มครุ่นคิด ยังมีใครที่พอรู้จักอีกหรือไม่ แคว้นฉู่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ เธอตรวจดูแผนที่ในสมอง คิดออกเพียงแคว้นอู๋กับแคว้นเยวี่ย จากนั้นก็เขียนชื่อฟูไชกับโกวเจี้ยน* ลงไปบนแผ่นไม้แล้วว่า “ฟูไชแห่งแคว้นอู๋ โกวเจี้ยนแห่งแคว้นเยวี่ย ต้าฟูเคยได้ยินหรือไม่”

“ฟูไช…โกวเจี้ยน” อู่จวี่มองแผ่นไม้ สั่นศีรษะด้วยความประหลาดใจ “ไม่รู้จัก อู๋ป๋อนามจวี้เปย เยวี่ยโหวนามอู๋เหริ่น” พูดจบเขาก็สนอกสนใจขึ้นมา “ฟูไช โกวเจี้ยนที่เจ้าพูดถึงเป็นใครหรือ”

เชียนโม่ยิ้มเหย คนมีชื่อเสียงขนาดนี้อู่จวี่ยังไม่รู้จัก แสดงว่าแปดส่วนสองคนนี้คงยังไม่เกิด ทว่าเรื่องของสองคนนี้มหัศจรรย์พันลึกอย่างที่สุด ตัดเบื้องหลังสำคัญบางส่วนออก นำมาเป็นเรื่องพูดคุยเล่นก็ไม่เลว เชียนโม่กำลังคิดจะเริ่มสนทนาเรื่องซุบซิบนินทากับอู่จวี่ พลันนึกขึ้นได้ว่าระหว่างสองคนนี้ยังมีบุคคลสำคัญอีกคนชื่ออู่จื่อซวี** ดูเหมือนยังมีความสัมพันธ์กับแคว้นฉู่ด้วย ไม่รู้…

อู่จวี่เห็นนางลังเล ขณะคิดจะถามต่อ พลันเห็นคนผู้หนึ่งยืนอยู่นอกประตูก็อดตะลึงงันไม่ได้

“ต้าหวัง” เขารีบลุกขึ้น ทำความเคารพฉู่หวัง

เชียนโม่พลันได้สติ หันมองไปที่ประตู แล้วก็ต้องตื่นตระหนก รีบฟุบหมอบไปที่ด้านข้าง

บรรยากาศรื่นรมย์เมื่อครู่สลายไปหมด หัวใจของเธอแขวนลอยขึ้นมา ไม่รู้ดึกดื่นค่อนคืนเช่นนี้ ฉู่หวังเหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่

ฉู่หวังมองพวกเขา ยิ้มแล้วเดินเข้ามากล่าวกับอู่จวี่ “ไม่ต้องมากมารยาท กว่าเหรินนึกถึงเรื่องกรีธาทัพ นอนไม่หลับ เลยอยากมาปรึกษาหารือกับเจ้า” พูดจบก็มองเชียนโม่ที่หมอบอยู่กับพื้น

* ช่วงปลายยุคชุนชิว แคว้นเยวี่ยและแคว้นอู๋ซึ่งอยู่ติดกัน โกวเจี้ยนขึ้นครองแคว้นเยวี่ยต่อจากบิดา อู๋หวังเหอหลี่ว์เห็นเป็นโอกาสดีจึงยกทัพมาตีแคว้นเยวี่ยแต่กลับพ่ายแพ้ได้รับบาดเจ็บและสิ้นพระชนม์ ฟูไชผู้เป็นบุตรจึงขึ้นครองแคว้นอู๋สืบต่อมา โกวเจี้ยนเกรงว่าปล่อยไว้วันหน้าอาจเป็นภัยต่อแคว้นเยวี่ยจึงยกทัพไปตี แต่ฟูไชเตรียมการรับมือไว้อย่างดี โกวเจี้ยนพ่ายแพ้ถูกจับเป็นเชลยอยู่แคว้นอู๋สามปี ระหว่างนั้นโกวเจี้ยนพยายามทำตัวนอบน้อมให้ฟูไชตายใจ และปล่อยโกวเจี้ยนกลับแคว้นเยวี่ย ภายหลังโกวเจี้ยนได้ยกทัพไปตีแคว้นอู๋จนพ่ายแพ้ยับเยิน ฟูไชฆ่าตัวตาย แคว้นอู๋ล่มสลายลง

** อู่จื่อซวีเป็นบุตรของอู่เช่อ อู่เช่อเป็นอาจารย์ของรัชทายาทเจี้ยนแห่งแคว้นฉู่ ต่อมารัชทายาทถูกใส่ร้ายว่าก่อกบฏ อู่เช่อถูกสังหาร อู่จื่อซวีลี้ภัยไปแคว้นอู๋ และได้ช่วยเหอหลีว์ขึ้นเป็นอู๋หวัง ต่อมาอู่จื่อซวีได้กราบทูลทัดทานให้ฟูไชสังหารโกวเจี้ยนหลายครั้งแต่ไม่เป็นผล ภายหลังฟูไชได้ประทานกระบี่ให้อู่จื่อซวีปลิดชีพตนเอง