ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 11 – บทที่ 12

“โห พวกปาปารัซซี่ที่นี่น่ากลัวจังเลยอ่ะ”

“นี่ยังดีนะครับ ถ้าเป็นที่อเมริกา แม้แต่จะเดินช็อปปิ้งที่ถนน คุณเพลงพิณก็คงไม่มีโอกาสได้ทำ” บุชพูดขึ้นเรียบๆ เขาเคยทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับดาราซีรี่ส์ชื่อดังของอเมริกามาก่อน

เพลงพิณนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง ถึงพวกปาปารัซซี่จะกระหายเรื่องของเธอจนน่ากลัว แต่เธอก็อยากให้ตัวเองเป็นข่าวบ้างประปราย เป็นการโปรโมตตัวเองไปในตัว…เอาไว้คราวหน้าที่สถานการณ์เป็นใจกว่านี้ก็แล้วกัน หญิงสาวคิด

“ยังไม่ทันได้ลาผู้ชายคนนั้นเลย…เขาใจดีเหมือนกันนะ ฉันตัดหน้ารถเขาจนต้องเบรกเสียรถแทบหมุนขนาดนั้น ยังไม่ว่าอะไรสักคำ…นี่ถ้าเป็นคอนสแตนติน มีหวังโยนฉันให้รถคันอื่นทับแน่” หญิงสาวเชื่อใจว่าทีมของเธอรวมถึงอันน่านั้นรู้จักปิดปากเงียบ เธอจึงกล้าบ่นถึงท่านเคานต์ต่อหน้าทุกคน

ทันทีที่ได้ฟัง ชายทั้งสี่และอันน่าต่างก็มองหน้ากันอย่างเคร่งเครียด…พวกเขาไม่แน่ใจว่าควรเล่าเรื่องมาร์ค ซี เทตให้เพลงพิณฟังหรือไม่ แต่แล้วก็ตัดสินใจเงียบไว้…นายหญิงจอมแก่นคงไม่มีโอกาสได้พบกับผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว จะมีประโยชน์อะไรที่จะให้เธอไม่สบายใจ

อันน่าเองแม้จะรู้มาบ้างเลาๆ ว่ามาร์ค ซี เทตเป็นคนที่น่ากลัว แต่ตอนนี้หญิงสาวกลัวท่านคอนสแตนตินมากกว่า เสียงนุ่มที่เต็มไปด้วยความกังวลจึงจำต้องถามนายหญิงที่กำลังเพลินกับการเอาลูกสุนัข ลูกแมวมาลูบเล่น “คิริอาเจ้าคะ…คิริอาจะเอาเจ้าสี่ตัวนี้ไปปราสาทด้วยเหรอเจ้าคะ ท่านคอนสแตนตินต้องไม่พอใจมากแน่ๆ…”

เพลงพิณย่นคิ้ว ตอนแรกเธอก็กะว่าจะเอาลูกๆ ทั้งสี่ไปกวนประสาทคอนสแตนติน แต่นึกไปตอนที่เขาบอกว่าจะโยนอลันลงหน้าผาเมื่อเช้านี้แล้วก็คอย่น…เจ้าของกินทั้งสี่คงชะตาขาดแน่นอน หญิงสาวคิดไปคิดมาก็เผยยิ้มเมื่อหาทางออกได้

เริ่มดึกแล้ว แต่เพลงพิณยังคงนั่งทำงานกับโน้ตบุ๊กชื่อพี่บิ๊กแม็คอยู่บนเตียงสี่เสาของตัวเอง ได้ทำงานร่วมกับอลันมาสามสี่วัน อะไรๆ ก็คืบหน้าไปมาก ตอนนี้เธอรู้สึกไฟแรงเสียจนลืมเวลานอน อยากจะทำงานในส่วนที่ตั้งใจไว้ให้เสร็จก่อนที่ทีมงานชุดแรกจะลงมือในวันมะรืน

อยู่ๆ ขณะที่เธอกำลังอยู่ในภวังค์ ประตูห้องที่เชื่อมกันก็เปิดออก หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะเธอสั่งให้อันน่าไปพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำ แต่พอเธอเงยหน้าขึ้นจากงานตรงหน้าก็เห็นว่าเป็นท่านบุรุษรัตติกาลในชุดคลุมสีดำเช่นเคยกำลังยืนอยู่ที่ประตู ก่อนจะหมุนตัวเหมือนจะจากไป

“นี่คุณคอนสแตนตินเจ้าคะ ว่างมากหรือไงถึงได้มาเปิดประตูห้องคนอื่นเขาเล่นเนี่ย” เพลงพิณส่งเสียงถามประชด ดวงตารูปเม็ดอัลมอนด์ค้อนควัก เธอยังไม่ญาติดีกับเขาเลยจากเรื่องเมื่อตอนสาย เมื่อค่ำนี้หลังจากที่เธอกลับจากเอาลูกๆ ทั้งสี่ไปไว้กับคนงานบ้านอเล็กซิสกับณิชาที่ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่อังกฤษ เธอก็ขึ้นมาอยู่บนห้องและสั่งให้พ่อครัวทำอาหารค่ำชุดใหญ่ขึ้นมาเสิร์ฟ ไม่อยากนั่งมองหน้าบึ้งๆ ของคอนสแตนตินที่โต๊ะให้ความเจริญอาหารมันหดหาย

คอนสแตนตินหันกลับมา ใบหน้าคมสันครึ้มไปด้วยเคราอยู่ในเงาสลัวๆ ดูลึกลับ “มาดูว่าหลับหรือยัง” นั่นเป็นความจริง จากการที่เขานอนหลับได้เพียงแค่สองสามชั่วโมงต่อคืนมาหลายคืนติดกัน เขาจึงแทบรอให้เพลงพิณมาเป็นยานอนหลับของเขาแทบไม่ไหว ที่เข้ามานี่ก็เพราะปกติช่วงเวลานี้หญิงสาวหลับจนลืมโลกไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าคืนนี้จะมาขยันทำงานจนดึกให้เขาหัวเสียเล่น