ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 11 – บทที่ 12

บอดี้การ์ดหนุ่มหันไปมองเพื่อนร่วมอาชีพอีกสองคนแล้วส่ายหน้าน้อยๆ เป็นเชิงบอกว่าไม่ได้ผล ทั้งคู่ถึงกับทำหน้าเมื่อยขึ้นมาทันที…โชคร้ายอะไรหนอที่ต้องมาเจอมาร์ค ซี เทตที่นี่ ท่าทีหว่านเสน่ห์เข้าหาโดยไม่สนใจว่านายสาวของพวกเขาแต่งงานแล้วมันช่างดูน่าขัดใจและไม่สบายใจไปพร้อมๆ กัน ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมีแผนการอะไรหรือไม่…ที่สำคัญนายหญิงของพวกเขาก็เหลือเกินจริงๆ ดื้อรั้น ไม่ฟังคำเตือน เห็นอะไรเป็นเรื่องเล่นไปหมด

สตีเฟ่นเดินไปยืนในมุมหนึ่งที่จับตามองเพลงพิณได้ชัดเจนขึ้น ดวงตาสีฟ้าสดเห็นหญิงสาวตักอาหารมากมายใส่จานแล้วไปนั่งตั้งต้นกินอย่างเอร็ดอร่อย คนรู้จักมากมายเข้ามาหาและชวนพูดคุยจนกลายเป็นว่าหญิงสาวอยู่ในวงล้อม ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ…ขอให้นายหญิงของเขาวุ่นวายกับของกินและเพื่อนๆ จนลืมเรื่องผู้ชายคนนั้นไปซะ…ภาวนาให้หลังจากวันนี้เธอไม่มีโอกาสได้พบกับผู้ชายที่อันตรายคนนั้นอีก การปรับปรุงปราสาทที่ได้เริ่มต้นไปแล้วคงจะดึงเวลาของหญิงสาวไปจนหมด

กว่ามาร์คจะกลับมาที่โซฟาอีกครั้งก็ยี่สิบนาทีต่อมา หนุ่มเจ้าเสน่ห์หัวเสียเมื่อเห็นว่าโซฟาว่างเปล่า สายตาคมกล้ามองไปยังกลุ่มคนกลางห้องที่กำลังสนุกสนานกับการเต้นเพลงจังหวะเร็ว เห็นเพลงพิณกำลังหัวเราะสดใส วางจานในมือลงกับโต๊ะว่างๆ ก่อนจะเข้าไปร่วมสนุกกับกลุ่มคนที่พากันรบเร้าร้องเรียก

เธอไม่สนใจที่จะมองมายังโซฟานี่ด้วยซ้ำ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาบอกให้รอ แล้วไม่รอ…ไม่สนใจเลยสักนิด

ความต้องการแอบแฝงที่จะเข้าหาเพลงพิณ บวกกับนิสัยนักล่าและชอบเอาชนะของมาร์คที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ทำให้ชายหนุ่มเลือดในกายฉีดพล่าน นานเหลือเกินแล้วที่เขาไม่รู้สึกสนุกและท้าทายแบบนี้ อดีตพระเอกดังของฮอลลีวูดเสยผมค่อนข้างยาวที่ตัดมาอย่างประณีตขยับปกเสื้อให้เข้าที่ ก่อนจะเดินอย่างมั่นใจไปยังกลุ่มคน…ได้เวลาหว่านเสน่ห์และโชว์สเต็ปขั้นเทพของเขาแล้ว

เกือบสองชั่วโมงต่อมา ขณะที่เขาติดพันอยู่กับผู้กำกับหนังคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าเวลาเมาแล้วไม่เคยหยุดพูด เพลงพิณก็หายตัวไปจากงานเลี้ยงเสียแล้ว มาร์คแสร้งทำเป็นว่ามีเรื่องด่วนก่อนจะปลีกตัวออกมาจากคู่สนทนา พอถามพนักงาน อีกฝ่ายก็รายงานว่าหญิงสาวเพิ่งเดินทางกลับ ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ห้องโถงของโรงแรม โดยไม่รอช้า ร่างสูงรีบตามขึ้นไปในทันที

เพลงพิณกำลังล่ำลาเพื่อนคนนั้นคนนี้ที่ตามมาส่ง พอหญิงสาวเห็นมาร์คกำลังเดินตรงมาก็ยิ้มกว้างและโบกมือให้ไม่ต่างกับที่ลาเพื่อนคนอื่น มาร์ครู้สึกแปลกๆ อยู่บ้างที่เขาซึ่งมีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังตลอด กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเขาเป็นพิเศษ ถึงจะพูดคุยเต้นรำอย่างสนุกสนานสุดเหวี่ยงด้วยกันเป็นชั่วโมงๆ เธอก็ไม่ได้หว่านเสน่ห์ ไม่ได้ถามช่องทางการติดต่ออะไรเลยทั้งสิ้น

ชายหนุ่มตามเธอทันที่หน้าโรงแรม รถคันยาวสีดำจอดรอห่างออกไปไม่กี่เมตร ปาปารัซซี่ที่ยืนออคอยอยู่ด้วยความอดทนพากันถ่ายรูปไม่หยุด ซ้ำยังตะโกนถามคำถามมากมาย หูของมาร์คแว่วได้ยินชื่อ ‘คิริอาเพลงพิณ’ บ้าง ‘คิริอาอันเกลอส’ บ้าง…

คิริอาอันเกลอส…นั่นสินะ เธอเป็นภรรยาของไอ้คอนสแตนตินนั่น เป็นเป้าหมายของเขา

ดวงตาสีฟ้าของมาร์คหรี่ลงเมื่อนึกอะไรดีๆ ได้ เขาร้องเรียกชื่อของหญิงสาวเสียงดัง ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปประชิดร่างบางแล้วจับมือเธอไว้ รับรู้ถึงสายตาของบอดี้การ์ดทั้งสามที่แสดงความไม่พอใจจากด้านหลังและเสียงเอ็ดอึงของปาปารัซซี่ที่ได้ข่าวเด็ด แต่เขาก็ไม่สนใจ ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกล่องของขวัญเล็กๆ ที่เตรียมไว้วางลงในอุ้งมือน้อยที่กุมอยู่ราวกับทั้งคู่อยู่ตามลำพัง