พวกปาปารัซซี่เห็นฉากดังกล่าวก็ถ่ายรูปกันเป็นระวิง ตะโกนถามถึงความสัมพันธ์ของชายหนุ่มหญิงสาวกันขรมไปหมด เพลงพิณยิ้มเจื่อน ก่อนจะรีบขอบคุณและรับของขวัญมาเพราะไม่อยากตกเป็นเป้านานเกินไป…ก่อนหน้านี้เธอตั้งใจจะให้ตัวเองในสภาพเสื้อผ้าหน้าผมเพอร์เฟ็กต์นี้ถูกแร้งกระหายข่าวถ่ายรูปลงหนังสือสักสามสี่เล่มเป็นการโปรโมตตัวเองล่วงหน้า คิดไม่ถึงว่ามาร์คจะตามมาและทำตัวไม่แคร์สื่อ รูปเดี่ยวที่เคยตั้งใจไว้เลยกลายเป็นรูปเธอกับมาร์คจับมือถือแขนกัน…คอนสแตนตินรู้เข้าเอาเธอตายแน่…แค่คิดก็เสียวแล้ว
หญิงสาวชักเหงื่อตก ขอบคุณมาร์คอีกครั้งและส่งสายตาให้บอดี้การ์ดเดินตามมาที่รถ หากชายหนุ่มหน้าตาดีเป็นมิตรกลับร้องถามถึงช่องทางการติดต่อกับเธอ
“เอ่อ…เพลงไม่ได้ติดนามบัตรมาเลยค่ะ คุณมาร์คถามจากอลันได้ไหมคะ” หญิงสาวตอบ โล่งใจเมื่อดอนเปิดประตูรถให้ ตอนนี้กลุ่มปาปารัซซี่กำลังคลั่งไปใหญ่ หลายคนพยายามปีนราวเหล็กที่กั้นไว้เพื่อมาที่ลานหน้าตึกของโรงแรม
มาร์คเห็นความวุ่นวายรอบๆ ก็รีบพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แต่ในใจกระหยิ่มยินดีเป็นที่สุด มองเพลงพิณที่ยิ้มขอโทษขอโพยให้เขาอีกครั้งก่อนจะรีบเข้าไปนั่งในรถ แล้วรถสีดำก็แล่นไปจากหน้าโรงแรมอย่างรวดเร็ว
คนที่ต้องการหว่านเสน่ห์ให้ลับกายไปแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มของมาร์คก็นิ่งขึง ความเบื่อหน่าย เย็นชากลับคืนมาอีกครั้ง ร่างสูงในชุดสูทสีเบจหมุนตัวกลับเข้ามาในโถงโรงแรม เดินมาถึงลิฟต์ส่วนตัวหรูหราด้านหนึ่ง ผู้ช่วยที่เดินตามติดปราดไปกดปุ่มให้อย่างรู้ใจ
มาร์คมองผู้ช่วยในชุดสูทเรียบกริบอย่างประเมิน…ชายคนนี้ทำงานดีไม่มีที่ติ ความจำดี และรอบรู้เรื่องราวในวงสังคมชั้นสูงของกรีซเป็นอย่างดี
“คุณเพลงพิณ ฉันอยากได้ข้อมูลของเธอทั้งหมด รวมถึงช่องทางการติดต่อด้วย…”
ผู้ช่วยเปี่ยมไปด้วยประสิทธิภาพมีท่าทีลังเลนิดหนึ่ง เขาเห็นเจ้านายมีท่าทีสนใจผู้หญิงคนนั้นมาก แต่เขาไม่แน่ใจว่ามาร์ค ซี เทตรู้หรือไม่ว่าจริงๆ แล้วเพลงพิณเป็นใคร มีสถานะอย่างไร ด้วยความที่กลัวเจ้านายจะมาหัวเสียทีหลัง เขาจึงรายงานเป็นชุด
“นั่นคือคิริอาเพลงพิณ อันเกลอสครับ…เป็นภรรยาของคอนสแตนติน อันเกลอส เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึงสามเดือน…เธอเป็นคนไทย เรียนจบการดีไซน์จากนิวยอร์ก ก่อนหน้านี้สองปีก่อนเธอเคยเอาขนมมามัดกับตัวเองแล้วขู่ว่าจะระเบิดพลีชีพที่หน้าบ้านพักประธานาธิบดีครับ เพื่อเรียกร้องให้คอนสแตนตินออกมาพบ…”
มือแข็งแรงโบกให้อีกฝ่ายหยุดพูดได้…เขาพอจะรู้เรื่องตอนนั้นอยู่บ้าง ข่าวนั้นดังไปทั่วโลกและเกี่ยวพันถึงเปโทรส อธานาซิส ผู้ชายที่แม่บอกว่าเป็นพ่อของเขา…เสียดายที่ยังไม่ทันได้สอบถามความจริงนี้ ไอ้สารเลวคอนสแตนตินก็ดับฝันเขาเสียก่อน…นึกมาถึงตรงนี้มือเขาก็กำเป็นหมัดแน่น ไอ้ลูกไม่มีแม่นั่นมันยังสืบข้อมูลของเขามาเป็นปี แล้วตอนนี้มันก็รู้ในสิ่งที่ไม่มีใครบนโลกนี้ควรรู้…
เพลงพิณ อันเกลอสคือคนที่จะทำให้เขาได้สิ่งที่ต้องการ เมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้วเขาก็จะเก็บเธอไว้…ได้ใช้เวลาด้วยกันในคืนนี้เขารู้สึกสนุกและไม่เบื่อเธอเลย เขาไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเคยแต่งงานกับใคร กับศัตรูของเขาคนไหน ผู้หญิงที่เขาต้องการ ต่อให้เป็นเมีย เป็นลูกของใคร เขาก็ไม่สน เขาเคยเป็นชู้ เคยลักลอบมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมานับไม่ถ้วนแล้ว…กับอีแค่ผู้หญิงมีอดีตคนหนึ่งถือว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย
“ไปหาช่องทางติดต่อของเธอมา…เบอร์โทร อีเมล อะไรก็ได้ ด่วนที่สุด”
เธอช่างน่าสนใจ น่าบริหารเสน่ห์ด้วยยิ่งกว่าดอร์เซียจอมเกาะติดนั่นเสียอีก…และที่สำคัญ สำคัญระดับสุดยอดเลยก็คือ…เขาคิดว่าดูไม่ผิด ประสบการณ์ในการผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยเป็นพันของเขา ไม่มีทางที่จะไม่เห็นความจริงเบื้องหลังดวงตาสีน้ำตาลสดใสหวานระยับคู่นั้น…ในนั้นมันมีแต่ความฉลาดสดใส ซุกซน ดื้อรั้น และไร้เดียงสา ไม่ใช่สายตาของคนที่รู้จักความรัก ความเสน่หา หรือเข้าใจแรงปรารถนาของมนุษย์ด้วยซ้ำ…ไม่ใช่แม้แต่ดวงตาของคู่รัก อย่าว่าแต่ภรรยาของใครเลย
มันชักน่าสนุกทุกทีแล้ว…ชัยชนะของเขาคือการทำให้คอนสแตนตินกระอักเลือด ส่วนเพลงพิณแสนบริสุทธิ์สดใสนั้นคือรางวัล
โปรดติดตามตอนต่อไป…
