ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 11 – บทที่ 12

ยิ่งคิดคอนสแตนตินก็ยิ่งเดือด “อย่าให้ฉันเห็นเธอทำตัวใกล้ชิดกับเพื่อนเธอเกินไปอีกนะ ไม่งั้นฉันจะจับไอ้ผู้ชายคนนั้นโยนลงหน้าผาไปเลย”

โห…เพลงพิณอุทานในใจ…คอนสแตนตินนี่บ้าขั้นหนัก “ทำไม เขาเป็นเพื่อนรักของฉัน ทำไมฉันจะทำตัวสนิทกับเขาไม่ได้…ใครจะเหมือนคุณกันล่ะ เพื่อนก็ไม่เห็นมี ไม่มีใครโทรหา ไม่มีใครมาเยี่ยม เชอะ”

คอนสแตนตินสะอึกกับคำพูดนั้น บดกรามจนขากรรไกรสั่น “นั่นมันเรื่องของฉัน…แต่เธอน่ะอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร ทำแบบนี้คิดบ้างไหมว่าคนทั้งปราสาทเขาจะนินทา จะหาว่าฉันเป็นไอ้หน้าโง่ที่เมียไปยุ่งกับ…”

เพลงพิณสวนขึ้นมาทันควัน “ฮะ นี่คุณหึงเหรอ!”

“บ้าน่ะสิ!” คอนสแตนตินโพล่งออกไปเสียงกระชาก “ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะเป็นเพื่อน จะเป็นอะไรกับใคร แต่ต่อหน้าคนของฉัน กรุณาทำตัวให้เหมาะสมด้วย…อย่าลืมว่าฉันจ้างเธอ…”

เพลงพิณทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป นี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว คิดว่าจ่ายเงินค่าจ้างให้เธอแล้วจะเป็นเจ้าชีวิตเธอได้หรือไงกัน “ตะโกนเข้าไปสิ ไอ้เรื่องเงินเรื่องจ้างนั่นน่ะ ตะโกนให้คนเขาได้ยินกันให้ทั่วเลยจะได้ไม่ต้องมาเล่นละครบ้าๆ อีก…แล้วนายน่ะตาถั่วหรือเปล่าฮะ อลันเขาเป็นเกย์ เป็นเกย์น่ะได้ยินไหม…คนเขารู้กันทั้งนั้น วันๆ สังเกตอะไรบ้างฮะคนบ้า…”

เพลงพิณยังบ่นเป็นชุด แต่คอนสแตนตินแทบไม่ได้ยินเลย คำว่า ‘อลันเป็นเกย์’ สะท้อนก้องในหูเขาไม่หยุด แล้วเขาก็รู้สึกแปลกๆ ในหัวใจ คล้ายกับรู้สึกโล่งใจ…ใช่สิ เขาต้องโล่งใจอยู่แล้วที่ลูกจ้างนับหกสิบเจ็ดสิบชีวิตไม่ได้คิดว่าเขาเป็นไอ้หน้าโง่ถูกสวมเขา

ใบหน้าคร้ามเข้มไปด้วยไรหนวดเคราและหมองคล้ำจากอาการนอนไม่หลับติดต่อกันก้มลงมองคนตัวเล็กที่ยืนกำหมัดแน่น หน้าตาแดงเถือกไปด้วยอารมณ์โมโห…ถึงเพื่อนเธอจะเป็นเกย์ นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เธอจะบกพร่องในหน้าที่ที่ต้องเป็นยานอนหลับส่วนตัวให้เขา

“กลับมานอนห้องของตัวเองได้แล้ว…” ชายหนุ่มสั่งเสียงกระด้าง เมื่อเห็นเพลงพิณถลึงตาใส่ ขยับปากเหมือนจะเถียง เขาก็พูดเสียงเย็นชา “ไม่อย่างนั้นผมจะให้เขาไปพักที่อื่น”

เพลงพิณเม้มปากจนฟันเขี้ยวสองซี่แทบจะขบมุมปาก…เธออุตส่าห์นึกดีใจที่อาการนอนละเมอของเธอหายไปแล้ว นี่เธอยังไม่รู้เลยว่ากลับไปห้องเดิมอาการบ้าๆ นั่นจะเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า…ยิ่งอลันบอกว่าที่เป็นแบบนี้เพราะจิตใต้สำนึกของเธอโหยหาเรือนร่างของเขา เธอก็ยิ่งรับตัวเองไม่ได้…ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า ไอ้นายจ้างหน้าเลือด เธอเกลียดอีตาผีดิบนี่จริงๆ

หลังจากปะทะคารมกับคอนสแตนติน เพลงพิณก็ต้องหัวเสียหนักขึ้นเมื่ออลันซึ่งฟังรายละเอียดคร่าวๆ ของเหตุการณ์เสร็จร้องวี้ดวิ่วหน้าตาชื่นบาน ฟันธงว่าคอนสแตนตินเป็นชายแท้ที่กำลังหึงหวงภรรยาตัวน้อยของตัวเองขนาดหนัก ขอให้เพลงพิณเตรียมตัวเตรียมใจให้ดี เพราะเมื่อย้ายกลับไปที่ห้องชุดเดียวกับเขาเมื่อไหร่ จะถูก ‘จับกิน’ แน่นอน…เพลงพิณพยายามจะโต้แย้งอย่างไรอลันก็ไม่ยอมหยุด ยังคงพูดเรื่องบ้าๆ ที่เธอไม่อยากฟัง จนเธอทนไม่ไหวอยากจะลงไปร้องดิ้นกับพื้น ดังนั้นพอถึงช่วงบ่าย เพื่อนของอลันที่เป็นผู้ดูแลจัดงานแต่งงานที่เกาะเอียรอสโทรศัพท์มาขอให้อลันไปช่วยงานด้วยอีกแรง เพลงพิณก็เลยโล่งใจ รีบขับไล่ไสส่งเพื่อนปากมากให้อยู่ห่างๆ จากเธอสักสองวัน

หลังจากเพื่อนเดินทางไปเกาะเอียรอส เพลงพิณก็คิดว่านี่เป็นโอกาสเหมาะที่เธอจะตั้งหน้าตั้งตาหาห้องลับเสียที ต่อให้ต้องลองมุดรู ลองปีนหลังคา เธอก็ต้องไขข้อข้องใจที่มีมานานกว่าสองปีให้จงได้…แต่เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้ง เมื่ออยู่ๆ คอนสแตนตินก็อยากจะทำงานอยู่ที่ปราสาทขึ้นมาเสียเฉยๆ หญิงสาวจึงตัดสินใจสั่งให้นักบินนำเฮลิคอปเตอร์ขึ้นเพื่อไปช็อปปิ้งแก้เครียดในเมืองหลวง