ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 13 – บทที่ 14

บทที่ 14…บทลงโทษ

วันรุ่งขึ้นเพลงพิณลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงตัวเอง หญิงสาวกลิ้งตัวไปมาและร้องกรี๊ดใส่หมอนอย่างดีใจที่อาการละเมอของเธอน่าจะหายแล้ว หรือไม่อย่างนั้นอาการกำเริบก็อาจเว้นระยะห่างลง ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีมาก หญิงสาวอาบน้ำและตะโกนร้องเพลงไปด้วยอย่างมีความสุข ตั้งใจจะลงไปออกกำลังกายสักเล็กน้อยแล้วพาสาวน้อยมิลล์เฟยหรือไม่ก็หนุ่มน้อยมาการอง ม้าดำและน้ำตาลที่เธอตั้งชื่อให้เป็นของกินได้ตามเคยออกไปควบเล่น

สาวน้อยที่ร่าเริงสดใสเดินผ่านห้องทึมๆ ทึบๆ ของคอนสแตนติน แม้จะเบื่อขี้หน้าแต่ก็อดที่จะปรายตามองไปยังเตียงของเขาไม่ได้ แล้วเธอก็ต้องแปลกใจที่เห็นเพียงเตียงเรียบตึง ในใจนึกสงสัยว่าคอนสแตนตินตื่นเร็วผิดปกติหรือเขาไปนอนที่อื่นกันแน่ แต่แล้วหญิงสาวก็ยักไหล่ ตาอันธพาลคนนั้นจะทำอะไรไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอสักนิด…ร่างเล็กวิ่งบ้างกระโดดบ้างอย่างร่าเริงลงบันไดมาชั้นล่าง คนงานหลายคนที่กำลังทำหน้าที่พากันยอบกายให้และทักทาย หญิงสาวพูดเจื้อยแจ้วกับพวกเขาอย่างสนิทสนมก่อนจะผละไปหาอันน่าที่ยืนยิ้มอยู่กับสตีเฟ่นที่ทำหน้าขรึมๆ ตามปกติอยู่ที่ทางเดินตรงไปสู่ห้องอาหาร

เพลงพิณมองบอดี้การ์ดกับคนสนิทด้วยสายตาล้อเลียน “ทำไมวันนี้มาอยู่ด้วยกันได้ล่ะเนี่ย…หรือว่าตกลงเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้ว” หญิงสาวทักยิ้มๆ ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าสองคนนี้ดูเหมือนจะมีเคมีบางอย่างระหว่างกัน

อันน่าอายหน้าแดง เหลือบตามองชายร่างใหญ่ที่ยืนทำหน้านิ่งไม่ห่างตนนักด้วยความประหม่า “มะ…ไม่ใช่นะเจ้าคะ…พอดีเป็นเวรของคุณสตีเฟ่นที่จะทานอาหารเช้าเป็นเพื่อนคิริอา…แล้ว…”

เพลงพิณรีบตัดบท “แหม แซวเล่นจ้ะ ทำเป็นตื่นเต้นไปได้” เธอคว้าแขนอันน่าให้ออกเดิน “มาเถอะ ฉันหิวจะตายแล้วเนี่ย เมื่อคืนก็กินไปนิดเดียว…เบื่อคนอ่ะ เลยพานอิ่ม”

มื้ออาหารเมื่อคืนเป็นอะไรที่ฝืดคอมาก นอกจากเบื่อคนที่นั่งทื่อเป็นก้อนหินไร้อารมณ์อยู่ตรงหัวโต๊ะแล้ว เธอยังรำคาญครอบครัวเพี้ยนๆ นั่นจริงๆ ทั้งโซเฟียกับมาเรียที่เป็นผู้ดีจัด มารยาทไร้ที่ติเสียจนเธอเห็นแล้วหมดอารมณ์จะกิน ยังดีที่วันนี้ทั้งหมดจะกลับกันแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงคลั่งใจตายแน่

“วันนี้มีอะไรกินบ้างล่ะจ๊ะ เออ ว่าแต่อีตา…เอ่อ สามีฉันน่ะตื่นเช้าผิดปกติ เขาจะไปธุระที่ไหนหรือเปล่า” เพลงพิณเดาว่าคอนสแตนตินคงมีธุระด่วน ไม่อย่างนั้นคงไม่ตื่นเช้าขนาดนี้ แล้วถ้าอันน่ารายงานว่าเขาจะออกไปทำธุระทั้งวัน เธอก็จะดีใจสุดๆ

เหม็นหน้ารกๆ ไปด้วยขนนั่นจะตายแล้ว…ชิ

อันน่ายิ้มแหยๆ น้ำเสียงสั่นนิดๆ “ท่านคอนสแตนตินยังไม่ได้นอนเลยเจ้าค่ะ ตอนนี้ทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหารเจ้าค่ะ”

ขาเรียวหยุดกึก ดวงตารูปเม็ดอัลมอนด์เบิกโต

…ว้าย คอนสแตนตินไม่ได้นอนทั้งคืน…งานเข้าแน่ๆ

หญิงสาวคิดในใจอย่างเซ็งๆ ปนสยอง…เธอเคยเห็นมาสองสามครั้งแล้วเวลาที่ท่านเคานต์แดร็กไม่ได้นอน เขาก็เหมือนปีศาจดีๆ นี่เอง…คิดแล้วก็อยากกินไส้กรอก แฮม เบคอนดับกลุ้มสักถาด

อันน่ายังรายงานต่อไปว่า “คุณโซเฟีย คุณมาเรียกับสามี แล้วก็คุณยอร์โก้ตอนนี้อยู่ในห้องอาหารเจ้าค่ะ ส่วนคุณดอร์เซียกำลังแต่งตัว อีกสักครู่คงตามลง…”