ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 13 – บทที่ 14

“ก็ได้…เชิญเก็บเรือ เก็บรถที่ล้ำค่าของนายเอาไว้เลย…มาร์คน่ะ ฉันโทรกริ๊กเดียวก็มารับถึงที่แล้ว คนดีๆ มีน้ำใจซ้ำยังมีมารยาทดีแบบเขาน่ะไม่ปฏิเสธคำขอร้องของฉันหรอก”

เพลงพิณไม่รู้เสียแล้วว่าเธอผลักดันคอนสแตนตินมากเกินไป ความควบคุมตัวของชายหนุ่มขาดผึง ร่างกายร้อนเหมือนกับมีกองไฟทั้งกองคอยสุมอยู่ “เธอกล้าเอามันมาเปรียบกับฉันเลยเหรอหา เธอกล้า…”

ดูเหมือนสัญชาตญาณที่เคยทำงานได้ดีเสมอจะชำรุด เพราะหญิงสาวยังหาเรื่องให้ตัวเองถึงฆาตด้วยการตอบเสียงดังฟังชัด “ใช่ ดีกว่าเป็นล้านเท่า สุภาพอ่อนโยนกว่า หล่อกว่า ฉันรอที่จะไปล่องเรือยอชต์กับเขาไม่ไหวแล้ว ฉันเบื่อไอ้ปราสาททึมๆ ผู้ชายบ้าๆ อย่างคุณจะตายแล้ว…”

“ถ้ายังงั้นก็ตายไปจริงๆ เลยก็แล้วกัน!”

คอนสแตนตินคำรามเสียงก้องแล้วกระชากร่างเล็กเข้ามาปะทะอก จับรวบต้นขาแล้วส่งร่างที่ดิ้นรนพาดบ่า เพลงพิณทั้งดิ้นทั้งพยศ แต่แล้วก็ต้องส่งเสียงกรี๊ด เมื่อมือหนาๆ ฟาดลงมาเต็มเหนี่ยวที่ก้นหนั่นแน่นทำให้เจ็บจนน้ำตาร่วง แต่แทนที่หญิงสาวจะหยุด กลับสุมฟืนใส่ไฟโทสะของเขายิ่งขึ้นเมื่อเธอยังตะโกนด่าเขาไม่หยุด พร้อมกับทุบหลังไหล่ จิกทึ้งผมของเขาอุตลุดไปด้วย…ร่างบึกบึนไม่สะดุ้งสะเทือน ก้าวพรวดๆ ไปข้างหน้าและฟาดฝ่ามือลงมาบนสะโพกตึงแน่นไม่ยั้งจนดังก้องไปหมด

เพลงพิณเจ็บจนแทบจะขอร้องให้เขาหยุด แต่พอเห็นสายตาของมาเรียกับดอร์เซียที่มองมาอย่างสาสมใจก็พูดไม่ออก ยิ่งสายตาสงสารเห็นใจของโซเฟียกับยอร์โก้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียศักดิ์ศรี เหล่าคนงานที่หลบวูบวาบยามคอนสแตนตินเคลื่อนกายผ่านทำให้ยิ่งอับอาย พอเขาแบกเธอมาถึงชานบันได หญิงสาวก็ทนไม่ไหว เลิกต่อสู้และดิ้นรน เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเท่านั้น ฝ่ามือหนักๆ ที่ฟาดตามลงมาทุกครั้งหลังคำผรุสวาทของเธอก็หยุดลงเช่นกัน

คนที่สติหลุดจนใช้กำลังกับผู้หญิงเป็นครั้งที่สองในชีวิต (แต่กับผู้หญิงคนเดิม) เองก็อึ้งไปกับสิ่งที่ตัวเองทำ แต่เธอก็ช่างรนหาที่จริงๆ มาพูดลอยหน้าลอยตาต่อหน้าคนงานร่วมร้อยและครอบครัวของเขาว่าจะออกไปหาผู้ชายคนอื่นทั้งที่เขาซึ่งเป็นสามียืนอยู่ทนโท่ แล้วยังจะมาชื่นชมเห็นว่ามันวิเศษกว่าเขา ทั้งที่ไม่เคยรู้อะไรเลย…คอนสแตนตินเม้มปาก ที่จริงอยากจะบอกเธอถึงสิ่งที่ได้จากการสืบเรื่องในอดีตของมาร์ค ซี เทต ซึ่งล้วนแต่ดำมืดและชั่วร้าย แต่เธอก็คงไม่เชื่อ ดีไม่ดีอาจเอาที่เขาบอกไปพูดกับฝ่ายนั้นเข้า ซึ่งเป็นการรนหาที่ตายอีก เธอเห็นไอ้บ้านั่นดีกว่าเขาทั้งที่พบกันไม่กี่ครั้ง…คอนสแตนตินคิดแล้วก็ร้อนไปทั้งหัว ผู้หญิงบ้า ที่โดนไปนี่ก็สมควรแล้วเหมือนกัน

คนตัวโตหน้าถมึงทึงเดินแบกเพลงพิณที่หยุดร้องไห้แล้วแต่ยังสะอึกถี่ๆ เข้ามาในห้องชุดที่ชั้นสี่ ก่อนจะโยนภรรยาตัวป่วนลงไปบนเตียงอย่างไม่ทะนุถนอม พอเห็นใบหน้ารูปหัวใจที่เปรอะเปื้อนน้ำมูกน้ำตาไปหมดแสดงอาการเหยเกทันทีที่สะโพกกระทบกับที่นอน ตัวต้นเหตุก็ใจกระตุกนิดหนึ่ง

อันน่าเดินตัวลีบหน้าซีดเซียวเข้ามารอรับใช้ คอนสแตนตินกำลังจะเอ่ยปากสั่งงาน แต่เพลงพิณกลับโวยวายฟูมฟายขึ้นมาก่อน

“ฉันจะหย่า…ฉันจะไม่ทนกับคนบ้า คนเฮงซวย เส็งเคร็ง ไอ้ผีดูดเลือดไร้หัวใจ ไอ้…ไอ้ลูก…ไอ้คนไม่มีใครรัก” เพลงพิณร้องออกมาก่อนเป็นชุด ปิดปากคอนสแตนตินที่กำลังจะสั่งให้อันน่าเข้ามาดูแลเธอเสียสนิท ความจริงคำสุดท้ายหญิงสาวกำลังจะด่าว่าเขาเป็นไอ้ลูกหมา แต่เธอคิดว่านั่นมันน่ารักเกินไปจนเหมือนคำชม