คนสนิทลอบมองมาที่นายสาวอย่างสงสารเห็นใจขณะเดินนำถาดอาหารไปไว้ที่โต๊ะเล็ก แต่พอแอบสังเกตดีๆ ท่าทางที่คนตัวเล็กผิวขาวจัดตกอยู่ในอกกว้างที่ปกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำมันก็ดูให้ความรู้สึกตรงข้ามกันอย่างโรแมนติก ไหนจะมือเล็กเรียวที่ถูกบีบรวบไว้แน่นนั่นอีก เหมือนเจ้าชายอสูรกับหญิงงามไม่มีผิด…บางทีสองคนนี้ได้ทะเลาะระบายความเครียดและกดดันที่มีระหว่างกันไปบ้างก็ดี…ปิรันญากับฉลามแท้ๆ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันเอาเสียเลย
คอนสแตนตินเห็นสายตาเพ้อๆ ของอันน่าก็มองเน้นด้วยสายตา ทำเอาคนที่กำลังคิดอะไรเหลวไหลถึงกับหน้าถอดสี พอเสียงดุสั่งให้เธอนำยามาส่งกับมือแล้วออกไปจากห้องได้ หญิงสาวก็รีบกุลีกุจอทำตามด้วยใจระทึก
“นอนคว่ำลง” เสียงเข้มพูดมะนาวไม่มีน้ำหลังสาวใช้ลับตัวไป พอเพลงพิณขยับร่างช้าไม่ทันใจ เขาจึงจับเธอคว่ำลงซะเอง ก่อนจะนึกอะไรได้จึงพลิกเธอนอนหงายอีกครั้ง นิ้วแกร่งปลดกระดุมกางเกงขาสั้นอย่างไม่มีความนุ่มนวลสักเสี้ยว ก่อนจะพลิกร่างบางคว่ำลงแล้วถกกางเกงลงไปกองที่ขาอ่อนแบบรวดเดียว
การกระทำดังกล่าวกินเวลาไม่กี่วินาทีซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เพลงพิณอยู่ในความช็อกเช่นกัน “เฮ้ยๆๆ ไอ้ลามก คนบ้า…ทำอะไรเนี่ย” เพลงพิณที่เพิ่งหายช็อกร้องโวยวายและดิ้นรนจะไปให้พ้นจากการเกาะกุม…ตอนนี้ก้นตึงแน่นของเธอมีเพียงกางเกงชั้นในสีขาวลายสนูปปีตัวเดียวติดอยู่ ซ้ำยังเลื่อนลงไปตั้งเกือบครึ่ง…อะ…ไอ้คนบ้านี่จะทำอะไรกับเธอเนี่ย
กลิ่นยาลอยมาแตะจมูกคนที่เอาแต่ดิ้นรน ซึ่งก็ไม่มีประโยชน์เพราะมือหนาเท่าใบลานกดช่วงเอวเธอไว้
“จะทายาให้…อยู่นิ่งๆ สักห้านาที ไม่งั้นฉันจะจับเธอลอกเสื้อผ้าออกทั้งตัว แล้วขืนใจยาวจนถึงพรุ่งนี้เช้า เอาให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย”
เหมือนตัวละครในภาพยนตร์ที่ถูกกดสต็อป เพลงพิณนิ่งสนิทจนแทบไม่หายใจ…ขะ…ขืนใจ…เขาพูดออกมาแบบนี้ได้ยังไง เขาเป็นเกย์ไม่ใช่เรอะ! หรือว่าเขาไม่มีผู้ชายตกถึงท้องมานานแล้วเลยตาลายไปหมด…หรือว่าขะ…เขา…เป็นพวกนิยมชายแต่ใช้หญิงแก้ขัดไปพลางๆ ได้ อ๊ากกก…ละ…แล้วเขา…เฮ้ย แล้วนี่เพิ่งเที่ยงๆ ถ้าถึงพรุ่งนี้เช้า…อะ…อ๊ายยย
เธอมัวแต่อึ้งตะลึงสับสน รู้สึกตัวอีกทีกางเกงชั้นในก็ถูกดึงลงไปแล้ว ยาเย็นๆ ถูกป้ายลงบนก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นที่ปวดแสบปวดร้อนจากแรงฟาดไม่ยั้ง เพลงพิณขนลุกซู่ไปทั้งตัว รู้สึกถึงนิ้วของเขาที่เคลื่อนจากจุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่ง แล้วไม่ใช่แค่ลากปราดๆ ไปเหมือนป้ายแยมบนขนมปัง แต่มีการนวดคลึง เคล้นไปเคล้นมาเหมือนกำลังนวดแป้งพาย หญิงสาวรู้สึกเหมือนก้นตัวเองกว้างเป็นตารางเมตร เพราะดูเหมือนนานเป็นปีๆ แล้วแต่เขายังทาไม่เสร็จเสียที
ไอ้คำขู่ของเขามันรวมถึงการพูดด้วยไหมเนี่ย…แล้วยังไงล่ะ จะให้เธอนอนนิ่งให้เขามาคลึงก้นเล่นเหมือนพวกโรคจิตแบบนี้น่ะเหรอ…เธอคือเพลงพิณนะ ความแสบของเธอไปไหนหมด ฮึ้ย “มีความสุขไหมฮะที่ทำแบบนี้…ทำเหมือนฉันเป็นปลาซาบะ พลิกไปพลิกมาแล้วก็ทาเกลือ พอกเครื่องเทศเตรียมอบน่ะฮึ” หญิงสาวแดกดัน ขยับแขนที่ถูกบีบไว้นิดๆ เป็นการลองเชิง
มันเป็นสถานการณ์ที่น่าตะขิดตะขวงใจสำหรับคอนสแตนตินที่สุด นิ้วมือหยาบๆ ของเขากำลังเลื่อนไปบนผิวเนื้อขาวสะอาดที่นุ่มที่สุดที่เขาเคยสัมผัส นุ่มกว่าผิวของเหล่านางแบบ ดารา ม่ายสาว หรือผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยมีสัมพันธ์ด้วย แถมคนที่เขาสัมผัสไม่ได้ร้องครางหรืออะไรทั้งนั้น แต่กลับปากดีเปรียบตัวเองเป็นปลาบ้าอะไรนั่นอีก
นิ้วมือกดแรงขึ้นเหมือนลงโทษ ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแหย แต่ก็ยังไม่วายทำกล้าถลึงตาเรียวๆ เหมือนจะดุดันใส่เขา…คอนสแตนตินไม่อยากให้สิ่งที่ทำอยู่ยืดเยื้อไปกว่านี้ เขาจึงพูดเหี้ยมๆ
“ข่มขืน…หรือนิ่งๆ”
เพลงพิณหุบปากสนิทเหมือนหอยกาบ แต่ในใจยังคิด… ‘ไม่มีปลาตัวใดถูกย่างไม่เลิกรา’ …หญิงสาวได้ภาษิตส่วนตัวสดๆ ร้อนๆ…เธอถูกตีซะน่วม ถูกล็อกไว้จนแทบขยับเขยื้อนไม่ได้ ถูกข่มขู่อย่างชั่วร้ายที่สุด และคนบ้าอำนาจนี่ยังมาลูบอวัยวะที่ควรปกปิดของเธอไปมาอีก ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือก ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอให้เรื่องบ้าๆ นี่จบลง…เก็บความเดือดดาล ความแค้นไว้รอเวลาแก้คืนให้สาสมดีกว่า…นายแดร็กคิวล่านี่ต้องเจอฤทธิ์เดชของเธอสักตั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป…
