ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 13 – บทที่ 14

เพลงพิณ…เธอตายแน่

เห็นคอนสแตนตินคำรามทำหน้าบึ้งตึงดุร้าย มาเรียก็นึกกระหยิ่มใจ…ใครใช้ให้นังเด็กนั่นแส่หาเรื่องใส่ตัวล่ะ ยิ่งฝ่ายชายเป็นมาร์ค ซี เทตสารเลวนั่น เธอก็ยิ่งอยากกู่ร้องให้สะใจ อยากให้นังเพลงพิณถูกหลอก ถูกทำร้ายยิ่งกว่าลูกสาวเธอโดน หลังจากนั้นคอนสแตนตินก็ไปตามฆ่าหญิงร้ายชายสารเลวนั่น จะได้เป็นการแก้แค้นให้ดอร์เซีย และกำจัดเสี้ยนหนามที่ขวางทางการเป็นนายหญิงอันเกลอสซะ

“ที่เมียหลานทำแบบนี้เพราะอะไรกันแน่ รูปร่างหน้าตาหลานก็ไม่ใช่จะด้อยกว่า ฐานะยิ่งไม่ต้องพูดถึง หรือว่าหลานให้ความสุขเธอได้ไม่เต็มที่…” มาเรียเห็นคอนสแตนตินทำหน้าเหมือนกำลังจะฆ่าฟันคนเป็นร้อยก็ทั้งเกรงๆ ทั้งดีใจ “ยังไงก็ตาม…หลานต้องรีบแก้ไขเรื่องนี้นะ นายหญิงของอันเกลอสทำเรื่องงามหน้าแบบนี้ ป่านนี้คนในวงสังคมคงหัวเราะเยาะหลานลับหลังกันสนุกปากไปแล้ว…”

โซเฟียถลึงมองลูกสาวด้วยแววตาตำหนิ มาเรียช่างสิ้นคิดจริงๆ ที่ใส่ไฟคนที่กำลังโกรธจัดขนาดนี้…เธอไม่อยากให้คอนสแตนตินอาละวาดออกมา เลยรีบเดินมาเก็บนิตยสารและหนังสือพิมพ์ออกมาจากโต๊ะจนหมด เหลืออยู่เพียงเล่มเดียวที่เขากำลังบีบขยำเสียจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปน

“ที่ย่าเอาเรื่องนี้มาบอกไม่ใช่เพราะเห็นแก่ชื่อเสียงหรือต้องการให้หลานสองคนทะเลาะกันนะ แต่เป็นห่วง…เพลงพิณไปยุ่งกับใครไม่ยุ่ง มาร์ค เทตไม่ใช่คนธรรมดาๆ บางที…” เสียงเบานุ่มแผ่วหายไปครู่หนึ่ง คล้ายคนพูดลังเลและอึดอัดใจที่จะพูดต่อ…ตัวอย่างที่เกิดขึ้นกับหลานสาวของเธอก็มีอยู่ แต่เธอก็ไม่กล้าเล่าให้คอนสแตนตินฟัง “ที่มาร์คพาตัวมาสนิทสนมกับเพลงพิณ ไม่แน่ว่าอาจต้องการแก้แค้นหลานก็ได้นะ”

คอนสแตนตินไม่ตอบรับหรือแสดงความคิดเห็น คำพูดของอาและย่าเขาได้ยินชัด แต่ในหัวเขาตอนนี้มันร้อนเหมือนมีไฟสุม…ไฟโทสะที่ต้องหาทางระบายออกเดี๋ยวนี้เลย มือแข็งแรงขยำนิตยสารในมือแน่นก่อนจะถือติดมือไปด้วยขณะก้าวพรวดๆ ออกจากห้องจนชายเสื้อคลุมสีดำสะบัดพึ่บ

เพลงพิณซึ่งดูงานอยู่ด้านหลังปราสาทติดหน้าผากำลังทึ่งกับกระเช้าของขวัญที่มาร์ค เพื่อนใหม่ของเธออุตส่าห์หาวิธีส่งตรงมาให้ ซ้ำยังเป็นของที่เธอชอบมากจนอดยิ้มออกมาไม่ได้ ในตะกร้าใบโตนั้นคือสิ่งละอันพันละน้อยเกี่ยวกับลูกแมวและลูกสุนัข ทั้งวิตามินเสริม ขนม ของเล่น รวมถึงของแปลกๆ อย่างซีรั่มบำรุงขนให้นุ่ม เล็บยางไว้ครอบเล็บแมว แปรงสีฟันและยาสีฟันสุนัข ยิ่งมองเธอก็ยิ่งชอบใจ คิดถึงความใส่ใจของเขาตาก็พราววิบวับ…ใครเป็นแฟนกับมาร์คคงน่าอิจฉาที่สุด หลายคืนที่คุยโทรศัพท์กับเขา เธอก็เริ่มมองเห็นถึงความมีเสน่ห์ เข้าอกเข้าใจ อบอุ่น ใจดี มีอารมณ์ขัน…ตอนนี้เพื่อนเธออีกสองคนยังเป็นโสด ถ้าเธอวางแผนให้เขากลายมาเป็นเพื่อนเขยเธอได้ก็จะเป็นสิ่งที่วิเศษมาก

หญิงสาววางตะกร้าลงบนกองอิฐสูงขนาดสะโพกที่อยู่ใกล้ เปิดกระเป๋าหยิบเงินเล็กน้อยเป็นสินน้ำใจให้กับคนงานที่นำของมาส่ง “อ่ะ ขอบคุณมากนะ…ว่าแต่เจอคุณมาร์คเขาที่ไหน ถึงได้ฝากมาได้…”

คนงานหนุ่มดีใจที่ได้เงินถึงสองต่อ…ทั้งจากคนให้และคนรับ “คุณมาร์คให้คนมาดักรอที่ท่าเรือ…”

ไม่ทันจะได้ฟังคนงานพูดจบ หญิงสาวก็เหลือบไปเห็นคอนสแตนตินในชุดเสื้อคลุมสีดำที่เหมือนเพิ่งลงมาจากเตียง เดินลิ่วๆ ตรงมาหาคล้ายมีควายป่าไล่ขวิดอยู่ข้างหลัง คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเห็นหน้าคอนสแตนตินขณะกำลังใกล้เข้ามา เธอคิดไม่ออกเลยว่าไปทำอะไรให้ท่านเคานต์แดร็กคิวล่าโมโห จนมองตรงมายังเธอเหมือนต้องการให้สายตาตัวเองเป็นระเบิดทำลายร่างเธอให้เละ เพลงพิณรู้สึกขนคอลุกนิดๆ แต่ก็สูดลมหายใจฝืนทำตัวเข้มแข็ง รอบๆ กายเธอเต็มไปด้วยคนงานที่กำลังปรับปรุงพื้นที่ กว่าที่เธอจะทำตัวให้คนงานตัวโตๆ พวกนี้ยอมรับได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ขืนเธอมาทำตัวขี้ขลาดต่อหน้าพวกเขาตอนนี้ก็จะเสียเชิงหมด