อเล็กซิสระเบิดหัวเราะชอบใจ ดึงภรรยาให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน ยื่นริมฝีปากไปจุมพิตหน้าผากนูนแดงระเรื่อแล้วหันไปแซวพี่ชายอย่างอารมณ์ดี “อะไรกันพี่ชาย แต่งงานมาพักใหญ่แล้วนะ ภรรยาสาวยังไม่เข้าใจอีกว่าคนเราท้องได้ยังไง ฮ่าๆๆ”
เพลงพิณเพิ่งเข้าใจว่าที่เธอหลุดปากไปมันดูน่ากระดากขนาดไหน หญิงสาวตวัดตามองคอนสแตนตินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เดี่ยวตัวที่อยู่ตรงข้าม พอเห็นดวงตาสีน้ำเงินของเขามีประกายวับวาวบางอย่างก็หันหน้าหนี…เธอยังไม่หายโมโหเขาเลยที่ทำตัวเป็นอันธพาล เป็นคนบ้าอำนาจเมื่อช่วงสายนี้
โซเฟียเห็นสองสามีภรรยาทำท่ามึนตึงต่อกันก็เอ่ยเป็นทำนองชวนคุย “ยังไงย่าก็รอเหลนจากคอนอยู่นะ…ว่ายังไงเพลงพิณ มีแววบ้างไหม แต่งงานก็ห่างกับคู่ของอเล็กซิสไม่นานนะ”
เพลงพิณยิ้มแหย อยากจะโพล่งบอกทุกคนออกมาจริงๆ ว่ารสนิยมของคอนสแตนตินเป็นแบบไหน แต่พอมองไปเห็นดอร์เซียกับมาเรียทำหน้าตาหมั่นไส้เธอเหลือเกิน หญิงสาวก็เลยตอบเสียงอ่อนและช้อนตามองสามีอย่างสุดรัก “เพลงกับคอนก็…พยายามกันหามรุ่งหามค่ำอยู่ทุกคืนเลยค่ะ”
อเล็กซิสหัวเราะ ส่วนย่าของคอนสแตนตินมีสีหน้ากระดากก่อนจะยิ้มเป็นเชิงรับ ทว่ามาเรียสูดลมหายใจเหมือนช็อก ดอร์เซียเองก็ทำดูถูกราวกับว่าเธอพูดเรื่องต่ำๆ สัปดนออกมากลางงานเลี้ยงระดับชาติ ไม่ใช่การนั่งเล่นพูดคุยกันในครอบครัว
เพลงพิณชักหมดอารมณ์จะนั่งต่อ หันไปขอตัวกับทุกคน อ้างว่ามีงานค้างก่อนจะชวนเพื่อนรักด้วยสายตาให้ตามเธอออกมาด้วย
“หมั่นไส้ หงุดหงิด อึดอัดน่ะสิ…” เพลงพิณตอบเพื่อนอย่างหัวเสีย เมื่ออีกฝ่ายถามเธอว่าเป็นอย่างไรบ้างในทันทีที่พวกเธอเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น
ณิชาอมยิ้ม เอียงหน้ามองเพื่อนที่เธออยู่ข้างๆ “เป็นอะไรไปจ๊ะ เพิ่งแต่งงานแท้ๆ” ท้ายประโยคแผ่วหวาน เอียงอาย คล้ายเจ้าตัวกำลังนึกถึงช่วงเวลาของตนเองกับสามี
เพลงพิณชักรู้สึกคับอกคับใจ อยากจะเล่าให้เพื่อนรักฟังเสียให้หมดเปลือก ทั้งที่ตอนแรกไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงและหาว่าเธอเสียสติ แต่ตอนนี้เพิ่งเห็นข้อเสียของการเก็บความลับจากเพื่อน ก็คือเธอไม่สามารถปรับทุกข์ระบายอารมณ์กับใครได้เลย และมันก็จะทำให้เธอคลั่งตาย
“แหมๆ ก็เพลงไม่ค่อยว่างนี่นา วุ่นกับเรื่องตกแต่งปราสาทน่ะ…แต่ถึงจะยุ่งก็มีความสุขดีนะ ได้ทำงานที่รัก”
ณิชาอมยิ้ม “แล้วตกลงอะไรหรือใครทำให้หมั่นไส้ หงุดหงิด แล้วก็อึดอัดล่ะจ๊ะ นี่ณิชไม่ได้เห็นเพลงหน้าบึ้งอารมณ์เสียมานานแล้วนะ…ครั้งหลังสุดก็ตอนที่เพลงมาที่นี่กับณิชแล้วก็บอกว่าเกลียดๆ พี่คอนสแตนตินน่ะ”
เพลงพิณเปิดประตูห้องชุด หันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนแล้วก้าวเข้าไปทิ้งตัวนั่งยังห้องนั่งเล่น “แหม อย่าเอ่ยถึงชื่อนี้เลยน่า ยิ่งเอือมๆ อยู่” พอเห็นเพื่อนรักทำท่าจะซัก หญิงสาวก็พูดขึ้นมาก่อน “เพลงโมโห ขัดตา ยายคุณอามาเรียกับลูกสาวน่ะ รู้ไหมว่าลับหลังคอนสแตนตินนะ สองคนนี้แย่มาก คอยแต่จะวุ่นวายกับเพลงตลอดเลย แหม น่าแก้แค้นให้เข็ดจริงๆ…ว่าแต่กับณิชล่ะ มีปัญหาอะไรแบบนี้บ้างหรือเปล่า เล่ามาๆ จะได้แก้แค้นไปในแพ็กเกจเดียวกันเลย”
เห็นเพื่อนทำท่าเหมือนจะเคี้ยวกระดูกคน ณิชาก็กลัวใจ รีบปลอบให้ใจเย็นลง “อย่าโมโหไปเลยน้า เพลง ณิชไม่ได้ถูกรังแกอะไรหรอกจ้ะ คงเพราะย่ากับคุณอาน่ะคาดหวังกับพี่คอนสแตนตินมากกว่าอเล็กซ์มั้งจ๊ะ…อเล็กซ์บอกณิชว่าตอนนี้อาๆ กำลังแย่ ติดหนี้สินรุงรัง ตอนแรกย่ากับอามาเรียพยายามจะให้พี่คอนสแตนตินแต่งงานกับดอร์เซียด้วยซ้ำ แต่ไม่สำเร็จ…ก็ดีแล้วเนอะ ไม่งั้นเพื่อนรักของณิชก็คงไม่ได้เป็นที่รักของพี่คอนสแตนติน”