ทดลองอ่านนิยาย เพลง(รัก)ของเจ้าชายอสูร บทที่ 15 – บทที่ 16

บทที่ 16…สัญญาณบางอย่าง

“อ๊ายยย ก้าวหน้านะยะ จูบต่อหน้าคนอีกเป็นสิบๆ เลยเหรอ ว้าววว อิจฉาจัง”

เพลงพิณคำรามใส่โทรศัพท์อย่างเดือดๆ เมื่อเพื่อนรักส่งเสียงวี้ดว้ายดีใจผิดวิสัยเกย์ไฮโซที่ปกติจะเนี้ยบนิ่ง ความจริงเธออยากปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนๆ ในกลุ่มของเธอมากกว่า แต่เพื่อนทั้งห้าคนของเธอไม่มีใครรู้ตื้นลึกหนาบางเรื่องนี้เลย ไม่อยากจะต้องมาเล่ามาเท้าความและผจญกับซีนอารมณ์ยามเพื่อนตัดพ้อต่อว่าเธอที่ปิดบังความจริง ดีไม่ดีความจะแตกไปถึงหูแม่ของเธออีก

“ดีบ้าบออะไรเล่า…ฉันนั่งขัดปากจนปากจะฉีกแล้วเนี่ย…บ้าที่สุด ตกลงไหนนายบอกว่าเขาเป็นเกย์ไงเล่า ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ได้”

อลันหัวเราะคิกคัก “ฉันไม่ได้บอกเสียหน่อยว่าเขาเป็น แค่ปล่อยให้เธอคิดเอาเอง…ว่าแต่เป็นไงบ้างจูบของเขา เร่าร้อน ทำให้ลืมโลกไปเลยหรือเปล่า” เพื่อนหนุ่มใจสาวถามเสียงอยากรู้สุดๆ

ระ…เร่า…เร่าร้อน…ทำให้ลืมโลกเหรอ…เพลงพิณคิดตามอย่างอึ้งๆ มือเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากแผ่วเบาอย่างเผลอๆ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะกิ๊กกั๊กชวนให้ประสาทเสียดังลอดมาจากปลายสายอีกครั้ง หญิงสาวก็เลยยิ่งโมโห

“นี่ฉันแช่น้ำจนตัวจะเปื่อย เอาครีมอาบน้ำมาล้างปากด้วยซ้ำ…เชอะ…ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษ ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร ก็แค่มีอะไรมาสีๆ ปากให้เจ็บเท่านั้นแหละ”

คำพูดของหญิงสาวทำให้ร่างใหญ่หนาในชุดดำที่หยุดยืนฟังอยู่นานแล้วในมุมหนึ่งมีอาการแข็งขืนขึ้น เสียงกัดฟันดังกรอดๆ อยู่ในความสลัวของยามค่ำคืน…ยายปากดีนี่รนหาที่จริงๆ ที่พูดแบบนี้ เดี๋ยวเถอะน่า…เธอจะต้องเสียใจที่สบประมาทเขาให้คนอื่นฟัง

เพลงพิณยังไม่รู้ว่าชะตาตัวเองจะถึงฆาตอีกครั้ง เธอยังบ่นพึมกับเพื่อนรักปลายสายอย่างระบายอารมณ์เพราะคิดว่าเจ้าของปราสาทคงประชุมอีกนาน

อลันชักเอือมกับเพื่อนจอมเฉไฉที่ไม่ยอมรับความรู้สึกที่เขาพอจะจับได้ในกระแสเสียงสั่นๆ ตั้งแต่ตอนรับสาย ผู้มีประสบการณ์ด้านความสัมพันธ์อย่างโชกโชนจึงตั้งคำถามกับเพื่อนสาวจอมรั้น “เอาล่ะๆ ฉันเข้าใจแล้ว เธอว่าเขาเลวร้าย จงใจแกล้งเธอ รสจูบของเขาก็น่าขยะแขยงเหมือนปลาแอนโชวี่หมักสิบปี…แล้วพอเขาจูบเธอ เขาได้แผลไปกี่แผล เขาจูบเธอเสร็จเธอก็ฟาดมือเปรี้ยงไปที่ใบหน้าของเขาเลยใช่มะ”

เพลงพิณถึงกับอึ้ง นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น…เธอไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เพื่อนว่าสักนิด แล้วที่เธอกรี๊ดใส่เขาแล้วตรงเข้าไปทุบตีตอนหลังก็เป็นเพราะโมโหกับท่าทางเย็นชา หันมาสนใจการประชุมต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นของเขามากกว่า

หญิงสาวเป็นคนซื่อสัตย์พอที่จะไม่โกหกเพื่อน “ฉันไม่ได้ทำ…ก็อีตานั่นล็อกแขนฉันไว้ พอ เอ้อ…เขาแกล้งเสร็จฉันก็มัวแต่ช็อกอยู่น่ะสิเลยลืมตบเขาให้หน้าหันบวกกับเตะผ่าหมากอีกยกหนึ่ง” หญิงสาวเข่นเขี้ยวอย่างเสียดาย

อลันเหมือนได้ฟังเรื่องตลก เพราะเอาแต่หัวเราะเหมือนขบขันอย่างเต็มที่ พอเพลงพิณแว้ดๆ ใส่ก็เลยเฉลยความคิดของเขาให้ฟังด้วยน้ำเสียงกระหยิ่ม “ยายเพลงพิณที่รัก…อีกไม่นานเธอเสร็จเขาแน่ ใจเธอคิดอีกอย่าง แต่ร่างกายเธอมันไม่คิดอย่างเดียวกันนะ…ไม่เคยดูหนังเหรอ ถ้าเป็นตัวร้ายปลุกปล้ำนางเอกนะ ยังไงนางเอกก็ดิ้นรนสุดชีวิต แต่ถ้าเป็นพระเอก ถึงนางเอกจะบอกเกลียดนักเกลียดหนา แต่พอเขาคลุกเคล้าเข้าหน่อยก็ตัวอ่อนระทวย งุนงงๆ เหมือนเธอนี่แหละ…ฮ่าๆๆ หนังรักน้ำเน่ากี่เรื่องก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น”