ทดลองอ่าน ยอดหญิงเซียนเครื่องหอม เล่ม 6 ตอนที่ 4

มู่หวั่นชิวเลือดสูบฉีด ใบหน้าแดงเรื่อ “จริงหรือ!”

หากเฮยมู่ได้ฐานะพระญาติแคว้นเฉินมา เช่นนั้นโรงธูปไป่เยี่ยก็มีชื่อเสียงสมฐานะแล้ว ต่อไปใครจะกล้ามาคาดหวังอยากได้อีก

แต่ว่า…มู่หวั่นชิวแววตาสลดลงอีกครั้ง “แคว้นเฉินไกลอย่างนั้น ถึงพี่หลีจะซื้อทะเบียนเรือนได้ แต่เวลาแค่วันเดียวก็คงเอากลับมาไม่ได้!”

“หากแสดงตัวว่าเป็นพระญาติ ยังจะมีใครกล้าบีบให้เอาออกมาภายในวันเดียวอีกเล่า” หลีจวินพูดอย่างคลุมเครือ เขาเปลี่ยนประเด็นพูดไป “ในเมื่ออาชิวมาขอร้องข้า เรื่องนี้ข้าต้องช่วยแน่นอน แต่ว่า…” เขายิ้มสดใสพลางมองหน้ามู่หวั่นชิว “อาชิวจะขอบคุณข้าอย่างไร”

“เอ่อ…” มู่หวั่นชิวตกตะลึง

เรื่องนี้นางยังไม่ได้คิดไว้ นางช่วยตระกูลหลีไว้หลายครั้งจึงเชื่อว่าหลีจวินจะไม่พูดเรื่องเงื่อนไขกับนาง สายตาเลื่อนไปที่สัญญาบนโต๊ะ นางพลันเข้าใจเรื่องราวในทันที เขาตั้งใจจะแก้แค้นข้า

ประสานกับสายตาเปื้อนยิ้มของหลีจวินแล้ว มู่หวั่นชิวก็กลืนคำว่าจะใช้สูตรลับแลกเปลี่ยนลงไปแล้วถามอย่างหวาดหวั่นว่า “พี่หลีอยากได้อะไรหรือ”

ในเมื่อเขาตัดสินใจจะคิดบัญชีกับนาง เงื่อนไขก็ให้เขาเป็นคนพูดก่อนดีกว่า

“อืม…” หลีจวินนิ่งเงียบชั่วครู่จึงพูดว่า “ข้าต้องการหุ้นสามในสิบส่วนของโรงธูปไป่เยี่ย” แล้วพูดเน้นย้ำว่า “หุ้นลมสามในสิบส่วน!” ไม่ใช่คิดอยากจะแย่งชิงโรงธูปไป่เยี่ยไปจากนาง แต่มีเพียงการร่วมทำกิจการไปกับนางเท่านั้น เขาจึงจะมีโอกาสอยู่ข้างกายนางได้ตลอดไป

หุ้นลมสามในสิบส่วน?

มู่หวั่นชิวลุกพรวดขึ้นมา

นางก็แค่ฉวยโอกาสตอนที่ตระกูลหลีอยู่ในช่วงลำบากหากำไรเพียงไม่กี่ตำลึงเท่านั้น เขาสิดีจริง ยังย้อนกลับมากัดหุ้นสามในสิบส่วนของโรงธูปไป่เยี่ยเสียได้ อีกทั้งยังเป็นหุ้นลมอีกด้วย!

ถ้ารับปากเขาไปจริง เงินที่ได้กำไรจากตระกูลหลีก็ต้องไหลกลับไปที่ตระกูลหลีอีกน่ะสิ

นางไม่เท่ากับลงแรงไปอย่างเสียเปล่าหรือ!

“ไม่ได้!” มู่หวั่นชิวพูดตอกตะปูอย่างหนักแน่นแล้วค่อยๆ นั่งลง “พี่หลีเปลี่ยนเป็นเงื่อนไขอื่นเถอะ” แล้วพูดอีกว่า “ข้าสามารถให้สูตรลับสองสามสูตรแก่ตระกูลหลีโดยไม่คิดเงิน”

เดิมทีคิดจะให้สูตรลับเพียงสูตรเดียว แต่เงื่อนไขที่หลีจวินเสนอออกมานั้นสูงเกินไป นางจึงเปลี่ยนคำพูดกะทันหัน

“สูตรลับตระกูลหลีมีมากมายแล้ว” หลีจวินส่ายหน้า

ถ้าสูตรลับของตระกูลหลีใช้ได้จริง พวกเขาจะเก็บสินค้ากองสุมไว้ในคลังมากมายอย่างนั้นได้อย่างไร

คิดถึงสินค้ากองสุมในคลังของตระกูลหลีแล้ว มู่หวั่นชิวก็เกิดความคิดในใจ “ข้าสามารถช่วยตระกูลหลีปรับแก้เครื่องหอมที่กองสุมเหล่านั้นได้” นางพูดอีกว่า “ไม่คิดเงิน ไม่ขอแม้แต่อีแปะเดียว!”

แม้จะไม่มีตัวเลขที่แน่นอน แต่นางก็รู้ว่าเครื่องหอมของตระกูลหลีที่กองสุมไว้อย่างน้อยต้องมีสองถึงสามล้านเม็ด เงื่อนไขของนางนี้เท่ากับว่านางต้องทำงานให้กับตระกูลหลีโดยไม่ได้เงินอย่างน้อยครึ่งปีถึงหนึ่งปี!

ก่อนหน้านี้ไม่มีชื่อเสียงก็แล้วไปเถอะ แต่นางในตอนนี้อยู่ระดับขั้นปรมาจารย์จะใช้เงินก็ไม่ต้องกังวลใดๆ อย่าว่าแต่ทำงานโดยไม่ได้อะไรเลย ที่สำคัญยิ่งกว่าคือการกระทำของนางยังเป็นการยื้อชีวิตตระกูลหลีเอาไว้ด้วย

นี่เป็นสิ่งยั่วเย้าที่ยิ่งใหญ่มาก

ไม่มีใครปฏิเสธได้ พูดจบ มู่หวั่นชิวก็มองหลีจวินไม่วางตา

“ไม่ได้!” เหนือความคาดหมายหลีจวินกลับพูดปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“นั่นเป็นเครื่องหอมหลายล้านเม็ดเชียวนะ!” มู่หวั่นชิวลุกขึ้นมานั่งตัวตรง

เขาคิดจะทำอะไร

คงไม่ใช่เพื่อมาระบายอารมณ์กับนาง จนไม่ห่วงแม้แต่ความเป็นความตายของตระกูลหลีกระมัง

“เรื่องนั้นข้ามีวิธีจัดการ” หลีจวินห้านิ้วเคาะโต๊ะ แล้วพูดอย่างสบายอารมณ์

“พี่หลีมีวิธีหรือ” มู่หวั่นชิวจ้องหน้าหลีจวิน “พี่มีวิธีอะไร”

หลีจวินไม่ยอมตอบ

มู่หวั่นชิวค่อยๆ นั่งลง เพียงชั่วครู่ก็โน้มตัวมาข้างหน้า “มีเพียงเงื่อนไขนี้จริงหรือ ไม่มีทางอื่นให้เจรจาเลยหรือ”

“ไม่มี” หลีจวินพยักหน้า “ถ้าอาชิวตกลงพวกเราก็ทำสัญญากันทันที”

มู่หวั่นชิวนั่งเงียบๆ มือใต้แขนเสื้อกำแล้วคลาย คลายแล้วกำแน่น ทันใดนั้นนางก็ลุกพรวดขึ้น “พี่หลีไม่จริงใจก็ช่างเถอะ” แล้วก้าวเท้าเดินออกไป

หลีจวินยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับ ห้านิ้วเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ

มู่หวั่นชิวมือจับประตู ร่างพลันชะงักไป ได้ยินด้านหลังยังคงอยู่ในความเงียบ ดูเหมือนหลีจวินจะไม่สนใจกับการจากไปของตนจริงๆ นางจึงถอนหายใจเฮือกแล้วหมุนตัวกลับมาทันใด “ให้ท่านสองส่วน สูงกว่านี้ไม่ได้แล้ว!”

หลีจวินชะงักห้านิ้ว “สองครึ่ง”

ลังเลสักครู่มู่หวั่นชิวจึงพยักหน้าอย่างแรง “ได้!” นางเปลี่ยนประเด็นพูดไป “ต้องใช้ชื่อของท่านเข้าหุ้น โรงธูปไป่เยี่ยไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลี!”

นางไม่อยากรวมเข้ากับตระกูลหลี

ขอแค่นางตอบตกลงก็พอ ส่วนรูปแบบนั้นไม่สำคัญ ได้ฟังคำพูดนี้แล้ว หลีจวินก็ยิ้มอย่างสบายใจ “แล้วแต่เจ้า”

ให้โม่เสวี่ยกลับไปหยิบตราประทับแล้ว การทำสัญญาก็เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว ในมือถือสัญญาที่เสียสิทธิ์หลักนี้ไว้ กำไรสองส่วนครึ่งของโรงธูปไป่เยี่ยถูกคนขุดเอาไปเช่นนี้ มู่หวั่นชิวก็ปวดใจจนแทบกระโดด นางพูดอย่างไม่ยินดีว่า “พูดกันดีแล้วนะ พี่ต้องซื้อการเป็นพระญาติกลับมาให้ได้ ไม่เช่นนั้นอย่าโทษที่ข้าจะยกเลิกสัญญา” นางขบกรามดังกรอดๆ

เห็นท่าทางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของนาง หลีจวินก็รู้สึกพอใจ เขาลุกขึ้นไปที่หน้าโต๊ะหนังสือ แล้วหยิบซองจดหมายฉบับหนึ่งในลิ้นชักออกมายื่นให้นาง

“นี่คืออะไร” มู่หวั่นชิวรับไปอย่างสงสัย หน้าซองไม่ได้ปิดผนึกไว้ นางจึงดึงออกมา แล้วก็ต้องเบิกตาโตในทันที “เหลียนจวิ้นอ๋อง*!” นางมองหน้าหลีจวิน “นี่เป็นฐานะที่ซื้อให้กับเฮยมู่หรือ”

มองดูพระราชโองการบนพื้นผ้าเหลืองที่มีตราประทับหยกของแคว้นเฉินซึ่งแต่งตั้งเฮยมู่เป็นเหลียนจวิ้นอ๋องประทับอยู่ มู่หวั่นชิวก็มือสั่น “เป็นไปได้อย่างไร พี่หลีเอามาได้อย่างไร”

นี่เป็นสิ่งที่เขาแลกมาด้วยชีวิต

ช่วยเหลือจ้าวหงรัชทายาทแคว้นเฉิน ช่วยให้เขาขึ้นครองราชย์ได้อย่างราบรื่น สิ่งแรกที่จ้าวหงทำก็คือทำตามสัญญาสาบานเป็นพี่น้องกับหลีจวิน แต่งตั้งเขาเป็นเหลียนจวิ้นอ๋อง แต่อย่างไรเสียหลีจวินก็เป็นชาวแคว้นต้าโจว ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องจากแคว้นอื่นเช่นนี้ หากฝ่าบาทแคว้นต้าโจวทรงรู้เข้าก็จะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยว่าขายบ้านเมืองได้ เหลือให้เป็นชนักกับคนที่มีใจคิดไม่ดี โดยเฉพาะในช่วงเวลาละเอียดอ่อนนี้ที่อิงอ๋องไม่มีเรื่องใดก็อยากจะคัดกระดูกในไข่ไก่** ออกมาสักสองชิ้น

ดังนั้นฮ่องเต้แคว้นเฉินจึงเสนอให้เขาเปลี่ยนฐานะในแคว้นเฉิน คิดว่าเขาก็กำลังอยากสร้างฐานะให้เฮยมู่ที่มู่หวั่นชิวปลอมตัวอยู่เช่นกัน หลีจวินจึงใช้ชื่อเฮยมู่ซึ่งเป็นชื่อปลอมที่มีอยู่นี้เสียเลย จากการดำเนินการของจ้าวหงฮ่องเต้แคว้นเฉิน ไม่เพียงทำทะเบียนเรือนที่สมบูรณ์ให้แก่เฮยมู่ ยังยกที่ดินที่แคว้นเฉินสร้างจวนอ๋องไว้ให้เขาอีกด้วย

หลีจวินในตอนนี้ก็คือท่านอ๋องของแคว้นเฉินอย่างเต็มตัวแล้ว

เล่าเหตุการณ์ให้มู่หวั่นชิวฟังอย่างง่ายๆ สุดท้ายหลีจวินก็พูดว่า “เอกสารนี้เป็นฐานะของข้าในแคว้นเฉิน แค่อาชิวรู้ไว้คนเดียวก็พอ อย่าบอกให้คนนอกรู้” เพราะมีสาเหตุมาจากมู่หวั่นชิว แม้แต่บิดาก็ยังไม่ทราบฐานะนี้ของเขา

“นี่ก็หมายความว่าเฮยมู่ก็เปลี่ยนเป็นพี่หลีอย่างนั้นหรือ” ในสมองมึนงง มู่หวั่นชิวยังรู้สึกไม่เข้าใจ

คิดถึงคำพูดที่มู่หวั่นชิวบอกว่านางกับเฮยมู่หมั้นหมายกัน มุมปากหลีจวินก็ยกยิ้ม เพียงพริบตาสีหน้าของเขาก็กลับมาสงบนิ่งดังเดิม “พี่บุญธรรมให้ข้าตั้งชื่อได้ตามใจชอบ ข้าเองก็คิดชื่ออะไรดีๆ ไม่ออกจึงใช้ชื่อเฮยมู่ ใต้หล้านี้มีคนชื่อซ้ำกันมากมาย ถ้าอาชิวไม่ยินดีก็แล้วไป” แล้วยื่นมือไปหยิบพระราชโองการกับเอกสารทะเบียนเรือนในมือมู่หวั่นชิวมา “แล้วข้าจะเขียนจดหมายถึงพี่บุญธรรมให้เขาทำฐานะใหม่ให้เจ้าอีกฉบับ”

เหม่อมองสองมือที่ว่างเปล่า ผ่านไปครู่ใหญ่มู่หวั่นชิวจึงดึงสติคืนมา แล้วเข้าไปแย่งเอกสารทะเบียนเรือนมาทันที “สัญญาก็ทำไปแล้ว ใช้อันนี้ก็แล้วกัน” เขาฉลาดอย่างนั้น เหตุใดจะคิดชื่อดีๆ ไม่ได้ นี่เห็นได้ชัดว่าเขาอยากช่วยเหลือนางตั้งแต่แรกแล้ว ถึงตัวจะพูดเหมือนไม่ใส่ใจเช่นนี้ แต่มู่หวั่นชิวก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจ ปากพูดกลับเสียงแข็งไปว่า “เหลือแค่วันเดียวแล้ว ข้าก็ใช้ฉบับนี้แหละ”

หลีจวินยิ้มส่ายหน้า

ขอเพียงเฮยมู่มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ สุดยอดสูตรลับของนางก็สามารถเอาออกมาได้หมดแล้ว ในที่สุดโรงธูปไป่เยี่ยก็สามารถทำการใหญ่ได้!