ทดลองอ่าน เซียมซีทายรัก บทที่ 3

“เซี่ยฟั่งคนนี้ก็เป็นคนหน้าเงิน”

หานฮูหยินกำลังจุดเครื่องหอมอีกเช่นเคย เครื่องหอมนี้เป็นไม้กฤษณาที่เจ้าบ้านสกุลหานชื่นชอบที่สุด อีกทั้งไม้กฤษณายังเป็นของที่มีราคาแพง ซึ่งแสดงถึงฐานะของผู้ใช้ได้อย่างเด่นชัด เพราะฉะนั้นแม้จะสิ้นเปลืองไปบ้าง แต่เจ้าบ้านสกุลหานก็ชอบให้มีกลิ่นหอมนี้ติดอาภรณ์ ไม่เพียงเฉพาะเรือนนี้ แม้แต่ในเรือนของอนุภรรยาอีกสามคนก็ล้วนมีเครื่องหอมกฤษณา และจะจุดเฉพาะเวลาที่เขาไปเท่านั้น

“โลภมากหรือ เหตุใดข้าดูแล้วกลับไม่เหมือน” หานฮูหยินกล่าว “ท่านมองออกได้อย่างไร”

“ข้าอยากรู้ว่าเพราะอะไรเขาจึงลดตัวมาเป็นพ่อบ้าน หากบอกว่าไร้ที่ไปข้าย่อมไม่เชื่อ เนื่องจากเขาดูมิใช่คนไร้ฝีมือ เพราะฉะนั้นข้าจึงให้เขาตรวจนับสิ่งของในห้องเก็บของ แล้วคืนนี้เขาก็มอบบัญชีรายชื่อให้ข้า ข้าพบว่ามีของหายไปทั้งหมดห้าชิ้น มียาราคาแพงรวมถึงของมีราคาด้วย”

หานฮูหยินแปลกใจ “เขาเป็นคนขโมยหรือ”

“นอกจากเขา ยังมีใครที่มีกุญแจในห้องเก็บของอีก”

หานฮูหยินมีสีหน้าหยันเล็กนิด “ฉินอี๋เหนียงก็มี”

ฉินอี๋เหนียงก็คืออี๋เหนียงใหญ่ ซึ่งหานกวงก็คือบุตรชายของนาง

เจ้าบ้านสกุลหานไม่สบอารมณ์ทันที “ฉินฉินไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้น เงินที่ข้าให้นางก็ไม่น้อยแล้ว เจ้าอย่าได้ตั้งแง่กับนางเช่นนี้เลย”

หานฮูหยินสงบปากสงบคำ วาจาเหล่านี้นางเคยเอ่ยอยู่บ่อยครั้ง แต่อย่างไรสามีก็ยังไม่ยอมเชื่อ แล้วจะให้นางพูดมากไปไย นางจุดเครื่องหอมกฤษณาเสร็จแล้วก็เลื่อนเตาไปทางเขา พร้อมโบกพัดเบาๆ ให้กลิ่นหอมโชยไปตรงหน้าสามี “ในเมื่อรู้ว่าเซี่ยฟั่งเป็นคนทำ เช่นนั้นท่านก็ควรเฉดหัวเขาออกไป”

เจ้าบ้านสกุลหานสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง พลางเอ่ยด้วยอารมณ์เบิกบานว่า “ข้าไล่เขาไปไม่ได้หรอก หากเขาไม่โลภอะไรเลยสิ คนเช่นนั้นต่างหากที่จะน่ากลัว คนที่มีความสามารถ แต่ไม่ละโมบอยากได้อะไรทั้งสิ้น มันสมเหตุสมผลแล้วหรือ”

หานฮูหยินเพิ่งเข้าใจเจตนาของสามี นางลอบชื่นชมไหวพริบของเขา ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าสามีของนางฉลาดจนน่ากลัว นางไม่พูดมากอีก เพียงกล่าวคล้อยตาม “นั่นก็ใช่”

“คืนนี้ข้ายกตัวอย่างเรื่องของหายกับเขา เขามิใช่คนโง่ น่าจะพอรู้ขอบเขต แต่ต่อไปของมีค่าที่คนอื่นมอบมายังต้องให้ฮูหยินช่วยบันทึกลงบัญชีแล้ว”

หานฮูหยินช้อนตาขึ้นเล็กน้อย อยากถือโอกาสประชดว่าเหตุใดเขาจึงไม่มอบหมายให้ฉินอี๋เหนียงทำ แต่สุดท้ายก็ห้ามใจตนเองไว้