ทดลองอ่าน เซียมซีทายรัก บทที่ 8

ใกล้ถึงช่วงเที่ยง อาเหม่าเองก็ตามเถาฮวาไปเตรียมมื้อเที่ยงและรับใช้นายท่านกับฮูหยินกินข้าวกันด้านนอก ระหว่างที่นางถือจานเดินไปยังโถงใหญ่ก็เห็นเซี่ยฟั่งกำลังยืนอยู่ด้านนอก ถือถุงหอมใบหนึ่งในมือ

นั่นเป็นถุงหอมที่หานเยียนเพิ่งให้หมัวมัวโยนทิ้งเมื่อครู่ เซี่ยฟั่งหลังจากได้ยินต้นสายปลายเหตุแล้วจึงหยิบถุงหอมขึ้นมาดู ไม่ว่าจะแนวเย็บหรือรูปแบบการเก็บฝีเข็มบนถุงหอมเขาล้วนเคยเห็นมาก่อน

เคยเห็น…บนผ้าเช็ดหน้าที่อาเหม่าให้เขา

แม้ถุงหอมจะถูกแบ่งมาให้ชุ่ยหรง ทว่าสุดท้ายที่เย็บปิดปากถุงกลับเป็นคนอื่น คนคนนั้นอาจเป็นอาเหม่า มิหนำซ้ำดูจากความกินแหนงแคลงใจระหว่างอาเหม่ากับชุ่ยหรงแล้ว เรื่องนี้ต้องเป็นการกระทำของอาเหม่าเป็นแน่

เซี่ยฟั่งดูอยู่นานสองนาน จนดอกไม้เน่าในถุงหอมมีน้ำซึมออกมาเปื้อนมือ เถาฮวาที่เดินผ่านมาจึงเอ่ยทักเขาเสียงเบา “พ่อบ้าน รีบทิ้งไปเถิด สกปรก”

อาเหม่าเองก็อยากให้เขารีบทิ้งหลักฐานความผิดนั้นโดยเร็ว ภายหน้าหากชุ่ยหรงอยากรื้อฟื้นแต่ก็ไร้หลักฐานแล้ว

เซี่ยฟั่งเบี่ยงร่างเล็กน้อย เมื่อเห็นเถาฮวาแล้ว เขาก็เห็นอาเหม่าด้วย สีหน้าของนางไม่สู้ดีนัก หลุบตามองต่ำ คล้ายกับไม่กล้ามองเขา

เขานิ่งเงียบ มองถุงหอมในมือที่สามารถใช้แก้ต่างให้ชุ่ยหรงได้ ก่อนจะกล่าวว่า “ทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ”

…ดอกไม้ในถุงหอมมิได้ถูกสับเปลี่ยน ไม่มีอะไรให้ต้องรื้อคดี

…ชุ่ยหรงทำงานพลาด ไม่เกี่ยวกับคนอื่น

เซี่ยฟั่งรู้สึกว่าใจของเขาเองก็เริ่มแปรเปลี่ยนเสียแล้ว…เพียงเพราะหญิงที่มีนามว่า ‘อาเหม่า’

* ยามจื่อ คือช่วงเวลา 23.00 น. ถึง 01.00 น.