ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 1.2 #นิยายวาย

“นะ…นี่…คุณชาย นี่เป็นคำสั่งของนายท่าน…”

“ข้าเสียเงินซื้อเขาตั้งสองร้อยตำลึงเชียวนะ เขายังต้องปรนนิบัติข้า ถ้าขังเขาไว้ เจ้าจะชดใช้ให้ข้าหรือ” โหยวเหมี่ยวไม่สนใจ

“เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้าจะมอบกุญแจให้คุณชายแทน เป็นอย่างไร” พ่อบ้านลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ

“เอามา”

พ่อบ้านใส่กลอนประตู โหยวเหมี่ยวรับกุญแจมาแล้วเปิดประตูต่อหน้าต่อตา พ่อบ้านจึงทำได้เพียงเดินฮึดฮัดจากไป โหยวเหมี่ยวมองเข้าไปในห้องเก็บฟืน หลี่จื้อเฟิงที่นั่งกอดเข่าพิงผนังเงยหน้ามองเขา

โหยวเหมี่ยวเดินจากไป หลายวันต่อมาหลี่จื้อเฟิงก็ทำทุกอย่างเช่นเดิม แค่ต้องอาศัยอยู่ในห้องเก็บฟืนหลังบ้านเท่านั้น ทุกวันต้องตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง จากนั้นไปนั่งอยู่หน้าห้องโหยวเหมี่ยว รอให้เขาตื่นมาเปิดประตู เพื่อจะได้เข้าไปปรนนิบัติ

สาวใช้บ่าวคนสนิทต่างชี้ชวนกันดูคนที่มาอยู่ใหม่ แต่หลี่จื้อเฟิงไม่ได้ปริปากพูดกับคนอื่นเลย อนุแสดงท่าทีชื่นชมบุรุษหนุ่มร่างสูงใหญ่คนนี้ แต่ฮูหยินคิดว่าหลี่จื้อเฟิงแสร้งทำเป็นซื่อสัตย์ภักดี

หลายวันผ่านไป โหยวเหมี่ยวเหลือเงินติดตัวแค่ไม่กี่สิบตำลึงจึงออกจากบ้านไปหาหลี่เหยียนเพื่อถามเรื่องทาสเฉวี่ยนหรงว่าจริงเท็จอย่างไร เขาจำต้องรู้ให้ชัดเจน จะได้ตัดสินใจถูกว่าควรทำอย่างไรกับเจ้านั่น

วันนั้นระหว่างที่โหยวเหมี่ยวกับหลี่เหยียนกำลังนั่งชมการแสดงงิ้วด้วยกัน โหยวเหมี่ยวก็เอ่ยปากถามอีกฝ่าย “นี่”

หลี่เหยียนเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง โหยวเหมี่ยวโอบไหล่อีกฝ่ายแล้วชะโงกหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูอย่างใกล้ชิดสนิทสนม “ข้ามีเรื่องอยากถามเจ้า ทาสเฉวี่ยนหรงนั่น…”

“เขาเปิดบริสุทธิ์เจ้าแล้วหรือ”

“ไม่ใช่ๆ…เจ้าพูดอะไรกัน หา แปลว่าเจ้าเคยโดนเขาเปิดบริสุทธิ์แล้วหรือ ฮ่าๆๆ…”

โหยวเหมี่ยวชี้หลี่เหยียนแล้วหัวเราะลั่น หลี่เหยียนตะคอกด้วยความโกรธจัด “ถ้าขืนเจ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ข้าจะตัดลิ้นเจ้า!”

“ทาสเฉวี่ยนหรงของเล่นชิ้นนี้…เลี้ยงไว้ในเมืองหลวงไม่ได้หรือ” โหยวเหมี่ยวกลับมาทำท่าจริงจังใหม่แล้วถามต่อ

“เจ้าตอบไปว่าข้ายกให้เจ้าก็พอ ถึงจะบอกกันอย่างเปิดเผยว่าเลี้ยงไว้ไม่ได้ แต่ข้าเคยกลัวเจ้าพวกสุนัขกรมอาญาด้วยหรือ”

“ทำไมถึงเลี้ยงไว้ไม่ได้”

“เพราะเป็นศัตรูของบ้านเมืองอย่างไรเล่า มิฉะนั้นจะมีกฎเกณฑ์มากมายเช่นนี้หรือ” หลี่เหยียนตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ร้ายแรงขนาดนั้นเชียวหรือ”

“พวกเจ้าคนทางใต้ไม่รู้อะไร…”

บนเวทีกำลังแสดงเรื่องหวังเจาจวินเดินทางออกนอกด่าน* ส่วนหลี่เหยียนก็อธิบายให้โหยวเหมี่ยวฟังว่าทำไมถึงเลี้ยงทาสเฉวี่ยนหรงเอาไว้ไม่ได้ ที่แท้แคว้นเทียนฉี่มีปัญหาตรงชายแดนมาโดยตลอด เมื่อหนึ่งร้อยปีก่อนทำสัญญากับชน

* หวังเจาจวิน หนึ่งในสี่ยอดหญิงงามแห่งประวัติศาสตร์จีน ได้รับฉายาว่าปักษีตกนภา เพราะงดงามมากจนฝูงนกยังร่วงหล่นจากท้องฟ้า แต่ตอนเข้าวังไม่ยอมติดสินบนจิตรกรที่วาดภาพหญิงสาวทั้งหมดให้ฮ่องเต้เลือกทำให้รูปของนางวาดออกมาไม่เหมือนตัวจริง ฮ่องเต้จึงไม่เคยเลือกนางเข้าเฝ้า ต่อมาเผ่าซยงหนูเดินทางมาผูกสัมพันธ์กับราชวงศ์ฮั่น หวังเจาจวินอาสาแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี ครั้งแรกที่ปรากฏตัวต่อหน้าพระพักตร์ก็ทำให้ฮ่องเต้ตกตะลึงในความงามและเสียดายยิ่งนัก แต่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจึงจำใจปล่อยให้นางเดินทางออกนอกด่านไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีกับเผ่าซยงหนูตามเดิม