ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 1.1 #นิยายวาย

เงินสามพันตำลึงที่บิดามอบให้ติดตัวจนหมดสิ้น เมื่อใช้เงินหมดแล้วก็แบมือขอทางบ้าน บิดาเขียนจดหมายมาด่าทอแต่ก็มอบเงินให้อีกห้าร้อยตำลึง ถ้าสิ้นปีใช้หมดก็ให้กินลมต่างข้าว

“เจ้าเด็กแซ่โหยว” คุณชายจวนอัครเสนาบดีหลี่เหยียนเหลือบตามองเขาขึ้นลง

“มีอะไรหรือ”

โหยวเหมี่ยวขยับตะเกียบแต่ไม่ได้คีบอะไร หลี่เหยียนตักโจ๊กกินพลางเอ่ยอย่างเนิบช้า “ได้ยินว่าองค์ชายสามเรียกเจ้าเข้าวังไปเป็นสหายร่วมเรียนของเขาอย่างนั้นหรือ”

แม้ว่าโหยวเหมี่ยวจะไม่รู้เรื่องแต่ได้ฟังแค่นั้นก็พอจะเข้าใจ… ‘องค์ชายสาม’ ย่อมหมายถึงโอรสองค์เล็กของจ้าวเม่า ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน อัครเสนาบดีหลี่บิดาของหลี่เหยียนและสี่ในหกเสนาบดีล้วนยืนอยู่ฝ่ายรัชทายาท สมัยยังเด็กองค์ชายสามผู้นี้เคยได้รับความโปรดปรานอย่างมาก แต่เพราะมิได้ถือกำเนิดจากฮองเฮาและมิใช่โอรสองค์โตจึงไม่มีอำนาจในวัง

โหยวเหมี่ยวไม่ได้รีบร้อนตอบคำถามทันที แค่เอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “มีเรื่องเช่นนั้นด้วยหรือ เกรงว่าคงเป็นเรื่องล้อเล่นกระมัง”

“ไม่แน่ว่าอีกไม่กี่วันอาจจะมีคนมาจากราชสำนักก็เป็นได้ ได้ยินว่าองค์ชายสามมีนิสัยรักสนุกอยู่นิ่งไม่ได้ ตอนพรรคพวกของเราไปเที่ยวชมโคมไฟในช่วงเทศกาลหยวนเซียว* ของปีนี้ เจ้ายังจำได้หรือไม่” หลี่เหยียนกล่าว

โหยวเหมี่ยวพยักหน้าอย่างลังเล จำได้รางๆ ว่าเทศกาลหยวนเซียวมีโคมไฟติดเต็มท้องถนน ผู้คนมหาศาล เดินเบียดเสียดไหล่ชนไหล่ ใครจะไปจำได้ว่าใครเป็นใครบ้าง

“ได้ยินว่าเขามองเห็นเจ้าไกลๆ แค่ครั้งเดียวก็ถูกตาต้องใจ และสั่งให้อาจารย์เรียกตัวเจ้าเข้าวัง” หลี่เหยียนกล่าวต่อ

โหยวเหมี่ยวหน้าตางดงามหมดจด สวมเสื้อแพรปักดิ้นหรูหรา คิ้วโก่งเรียว ดวงตาทอประกายระยับ นิสัยใจคอดี อีกทั้งครอบครัวมีฐานะร่ำรวย พวกลูกผู้ดีมีตระกูลล้วนชมชอบคบหากับเขา บางครั้งยังแกล้งปล้ำจุมพิตเขาที่ปากด้วย องค์ชายสามจะถูกตาต้องใจเขาก็เป็นเรื่องธรรมดา

“อ้อ” โหยวเหมี่ยวรับคำเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่อว่า “แล้วองค์ชายสามเป็นคนเช่นไร”

หลี่เหยียนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนไม่พอใจ “เจ้าจะสนใจทำไมว่าเขาเป็นคนเช่นไร ข้ากำลังถามเจ้าว่าเจ้าจะไปหรือไม่”

โหยวเหมี่ยวยกขาไขว่ห้างพลางหัวเราะคิกคัก จู่ๆ องค์ชายสามก็มาถูกตาต้องใจตนเองโดยไม่มีสาเหตุ ทั้งยังจะให้เขาเข้าวังไปเป็นสหายร่วมเรียน ถ้าเปลี่ยนเป็นคนปกติทั่วไปคงตื่นเต้นยินดีกับเรื่องนี้อย่างมาก แต่โหยวเหมี่ยวยังรู้จักแยกแยะ เขาเคยได้ยินพวกที่ถือหางรัชทายาทอย่างหลี่เหยียนกล่าวอยู่บ่อยๆ ว่าในภายภาคหน้าอย่างมากองค์ชายสามก็ได้รับแต่งตั้งเป็นอ๋องเท่านั้น ส่วนคนที่ขึ้นครองบัลลังก์จริงๆ คือรัชทายาทต่างหาก

ถ้ายืนอยู่ฝ่ายองค์ชายสามย่อมไม่สามารถผูกไมตรีกับรัชทายาทอีกต่อไป บิดาส่งเขามาศึกษาเล่าเรียนในเมืองหลวงก็เพื่อให้เขาเป็นขุนนางราชสำนัก ดังนั้นจะกระทำเรื่องที่อาจทำลายแผนการในภายภาคหน้าของตัวเองเช่นนี้ไม่ได้เด็ดขาด คงต้องปล่อยให้องค์ชายสามที่อุตส่าห์โปรดปรานเขาผิดหวังเสียแล้ว

“เจ้าว่าอย่างไรก็ว่าตามนั้น เรื่องนี้ก็ต้องฟังเจ้าอยู่แล้วไม่ใช่หรือ” โหยวเหมี่ยวหัวเราะตอบ

สีหน้าของหลี่เหยียนค่อยดีขึ้น “ถ้าเจ้าติดตามเขา มิตรภาพระหว่างเราสองพี่น้องย่อมขาดสะบั้น เจ้าต้องคิดตรองดูให้ดีๆ ใครดีกับเจ้ามากกว่ากัน ข้าหรือองค์ชายสามที่ไม่เคยพบหน้านั่น”

* เทศกาลหยวนเซียว ตรงกับวันขึ้นสิบห้าค่ำเดือนอ้าย มีประเพณีประดับโคมซึ่งเริ่มมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่น จึงอาจเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าเทศกาลโคมไฟ