ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 1.1 #นิยายวาย

“คุณชายสั่งว่าวันนี้ต้องทุบตีเจ้าคนนี้ให้ตาย” บ่าวรับใช้คนหนึ่งยิ้มแล้วเอ่ยตอบ

ข้างในกระสอบนิ่งเงียบไปแล้ว

“ทำไมต้องทุบตีเขาให้ตาย” โหยวเหมี่ยวถามต่อ

“เขาล่วงเกินคุณชาย” บ่าวรับใช้ตอบ

อัครเสนาบดีหลี่มีอำนาจล้นฟ้า แค่ทุบตีคนตายไปสักคนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครกล้าทำอะไรสองพ่อลูก อย่าว่าแต่ข้าทาสคนหนึ่งเลย แต่โหยวเหมี่ยวแค่รู้สึกสงสัยเท่านั้น เพราะหลี่เหยียนไม่คล้ายคนใจคอคับแคบ ทาสเฉวี่ยนหรงใช้เงินซื้อมา เล่นเบื่อแล้วมอบให้คนอื่นหรือขายต่อก็ได้ ไยต้องทุบตีให้ถึงตายด้วยเล่า

โหยวเหมี่ยวเดินเข้าไปในห้องโถง หลี่เหยียนจัดงานเลี้ยงสุราอาหาร ผู้คนมากันแน่นห้องส่งเสียงเอะอะวุ่นวาย ทั้งยังมีเวทีแสดงงิ้วด้วย หลายคนรู้จักโหยวเหมี่ยว เจ้าพูดคำหนึ่ง ข้าพูดคำหนึ่ง ต่างทักทายหยอกเย้ากัน พอโหยวเหมี่ยวเดินไปถึงตัวหลี่เหยียนก็วางของขวัญลงแล้วถามว่า “เหตุใดต้องทุบตีคนข้างนอกให้ถึงตายด้วยเล่า”

“ข้าพอใจ” หลี่เหยียนกำลังดื่มสุราเพลินจึงตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก

“งานเลี้ยงวันเกิดทั้งที ทุบตีคนให้ถึงตายคงไม่เป็นมงคล” ไม่รู้ทำไมโหยวเหมี่ยวถึงได้รู้สึกค้างคาใจกับกระสอบใบนั้นจนต้องเอ่ยเช่นนี้

“ข้าสั่งให้พวกเขาทุบตีไปเรื่อยๆ รอพรุ่งนี้ค่อยเอาให้ถึงตายแล้วนำศพไปฝังนอกเมือง”

“ดูเจ้าสิ ไฉนต้องทำอะไรยุ่งยากปานนั้น ถ้าเห็นแล้วขวางหูขวางตาก็ปล่อยเขาไปเสียไม่ดีกว่าหรือ” โหยวเหมี่ยวเอ่ยสั่งสอน

“ข้าพอใจ!” หลี่เหยียนเริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดี ตวาดใส่ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เอาเถอะๆๆ” โหยวเหมี่ยวยอมแพ้ เดิมทีก็ไม่ได้คิดจะพูดอะไรมากอยู่แล้ว

หลี่เหยียนถลึงตาใส่สหายแล้วถามว่า “เขาตะโกนอะไรใส่เจ้าหรือ”

“ไม่ได้ตะโกนอะไร” โหยวเหมี่ยวตอบ

“โหยวเหมี่ยวเจ้าก็สนใจหรือ ถ้าอย่างนั้นคราวหน้าพวกข้าจะพาเจ้าไปซื้อที่หอสังคีตสักคน” ผิงเอ้อร์แทรกตัวเข้ามาถาม

“เขา? แค่ไม่โดนจับขายเข้าหอสังคีตก็ดีถมเถแล้ว” หลี่เหยียนเอ่ยต่อ

“คนผู้นี้เอาไว้ทำอะไรหรือ” โหยวเหมี่ยวถาม

หลี่เหยียนยกนิ้วกวักเรียกแล้วโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหู “ทาสนั่นมีไว้ปรนนิบัติบนเตียง บุรุษเพศ”

โหยวเหมี่ยวหน้าแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์สุราหรือว่าอากาศในห้องโถงร้อนกันแน่ ใบหน้าแดงเถือกไปถึงใบหู คุณชายทั้งหลายหัวเราะครืนใหญ่ โหยวเหมี่ยวมองสำรวจหลี่เหยียนอย่างมีเจตนาแอบแฝงแล้วกล่าวว่า “ที่แท้เจ้าก็มีความชมชอบเช่นนี้หรอกหรือ”

“ความชมชอบเช่นนี้แล้วอย่างไร วันนี้ข้าเป็นเจ้าภาพ หรือเจ้าจะเสนอตัวปรนนิบัติข้าบนเตียงแทน” หลี่เหยียนเอ่ยถาม

เสียงหัวเราะฮ่าๆ ดังก้องห้องโถงจัดงาน บางคนมีความคิดสกปรกอยู่ในหัว อิจฉาริษยาโหยวเหมี่ยวที่มีฐานะร่ำรวยเป็นเศรษฐี เกลียดเขาที่สามารถคบหาสนิทสนมกับหลี่เหยียนจึงแสร้งพูดยั่วยุ

“ยังไม่รู้หรอกว่าใครจะปรนนิบัติใครกันแน่”

พอโหยวเหมี่ยวเอ่ยเช่นนั้นทุกคนต่างหัวเราะครืน แต่หลี่เหยียนหน้าแดงก่ำ โหยวเหมี่ยวเองก็หัวเราะด้วยความพึงพอใจ จากนั้นชนจอกดื่มสุราวนรอบโต๊ะสามรอบ โหยวเหมี่ยวนั่งชมงิ้ว ดูนักแสดงหนึ่งหนุ่มหนึ่งชราขับร้องพลางเดินวน