ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 3.2 #นิยายวาย

พอมาลองคิดดู โหยวเต๋อชวนก็ติดค้างนางหวังเยอะมาก มาวันนี้เขามีฐานะร่ำรวยแล้ว ตอนส่งบุตรชายคนรองโหยวเหมี่ยวเข้าไปศึกษาร่ำเรียนในเมืองหลวงก็ตั้งใจว่าจะซื้อตำแหน่งขุนนางให้ ลูกคนนี้ไม่ใช่ตะเกียงขาดน้ำมัน* ทว่ารู้จักแต่หาเรื่องใส่ตัว พอหวนคิดถึงเรื่องราวในอดีตแล้ว โหยวเต๋อชวนก็โคลงศีรษะพลางถอนหายใจ “ข้าติดค้างเจ้ากับฮั่นเกอจริงๆ ตอนนี้แก่แล้ว หาเรื่องใส่ตัวไม่ไหว แค่อยากใช้ชีวิตอยู่กับพวกเจ้าอย่างสงบเท่านั้น”

นางหวังเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นี่ก็ถึงเวลาช่วยพวกเขาหาศรีภรรยา จะได้ช่วยดูแลพวกเขาสองพี่น้อง ข้าว่า…”

“เฮ้อ ไม่ได้” โหยวเต๋อชวนตอบ “ลูกคนโตกับคนเล็กต่างกัน ฮั่นเกอยังไม่ได้จัดการสู่ขอ จะให้โหยวเหมี่ยวแต่งงานก่อนได้อย่างไร…”

นางหวังหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย โหยวเต๋อชวนเอ่ยต่อว่า “เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง ถึงเวลาค่อยๆ ทำไปทีละขั้น ข้าว่าเจ้าเด็กนั่นต้องหาเรื่องอีกแน่ เกรงว่าเจ้าจะทนไม่ไหว”

เดิมนางหวังอยากรีบจัดการเรื่องแต่งงานสู่ขอภรรยาให้โหยวเหมี่ยว จะได้เจรจาเรื่องแยกบ้านออกไปก่อร่างสร้างตัวสะดวก คนในปราสาทเขาปี้อวี่ครึ่งหนึ่งอยู่ฝ่ายนาง เรื่องที่โหยวเหมี่ยวเอะอะโวยวายเมื่อคืน นางหวังย่อมมีแผนการอยู่ในใจ คิดว่าโหยวเหมี่ยวคงอยู่ในบ้านนี้อีกไม่นาน รีบๆ เจรจาเรื่องแต่งงานแล้วไล่ออกไป จะได้ไม่ต้องมาตีหน้าถมึงทึงกันทุกวัน

“แล้วคนที่ติดตามเขา” นางหวังถามต่อ “ท่านพี่คิดจะจัดการอย่างไรกับเรื่องนี้ ดูท่าทางน่ากลัว ไม่รู้จักกฎระเบียบ ข้าเหลือบดูก็ตกใจกลัวแล้ว เกรงว่าคงอยู่ในเรือนนานๆ ไม่ได้”

“รอเจ้าเด็กนั่นหายป่วยก่อน ค่อยมอบเงินให้ก้อนหนึ่งแล้วบอกให้เขาไปจากที่นี่เอง”

* ไม่ใช่ตะเกียงขาดน้ำมัน เป็นสำนวนที่หมายถึงผู้มีปัญญาหลักแหลม มีพื้นภูมิดี หรือมีผู้คอยสนับสนุน

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านบทอื่นๆได้ที่ >> บทที่ 1.1 | บทที่ 1.2 | บทที่ 2.1 | บทที่ 2.2 | บทที่ 3.1 | บทที่ 3.2 | บทที่ 4.1 | บทที่ 4.2 | บทที่ 5.1 | บทที่ 5.2