ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 3.2 #นิยายวาย

“แล้วตั้งให้เป็นตี๋จื่อ** ตั้งแต่เมื่อไร” โหยวเหมี่ยวถามต่อ

“ปีที่แล้วขอรับ”

“เชิญท่านลุงท่านอาท่านทวดดื่มสุราด้วยหรือไม่”

มู่ฉีพยักหน้า โหยวเหมี่ยวบันดาลโทสะขึ้นมาทันที เรื่องใหญ่โตขนาดนี้กลับไม่มีใครบอกเขาสักคน?!

“คุณชายใหญ่ชื่ออะไร”

“ชื่อตัวแรกของคุณชายใหญ่คือ ‘ฮั่น’ ตัวหลังคือ ‘เกอ’ ”

โหยวฮั่นเกอ…โหยวเหมี่ยวฟังแล้วเข้าใจทันที ในตระกูลนี้คนที่จัดอยู่อันดับสองมักใช้ชื่อที่มีตัวอักษรคำว่าน้ำประกอบอยู่ด้วย***

“บิดาข้าเป็นคนให้กำเนิดอย่างนั้นหรือ ทำไมข้าไม่รู้ ทำไมไม่เคยมีใครบอกข้าเรื่องนี้”

มู่ฉีได้ยินดังนั้นก็แสดงสีหน้าขุ่นเคืองนิดๆ ขบคิดแล้วเอ่ยว่า “ใครเล่าจะรู้ได้ พอนางเข้ามาก็ยึดครองทั้งบ้าน ลุงหวังก็ขอลากลับบ้านด้วยความชรา ทั้งยังเปลี่ยนตัวสมุห์บัญชีคนใหม่อีก…”

โหยวเหมี่ยวพยักหน้านิดๆ อย่างน้อยเขาก็รู้สองเรื่องแล้ว คือหนึ่ง การแต่งตั้งบุตรชายคนโตเป็นเรื่องที่ผู้อาวุโสในสกุลโหยวยอมรับแล้ว สอง บุตรคนโตคนนี้ยังเป็นพี่ชายร่วมบิดาแต่ต่างมารดาของเขา

โหยวเหมี่ยวเดินทางเข้าเมืองหลวงตอนอายุสิบสอง สมัยเด็กเคยได้ยินเรื่องซุบซิบเกี่ยวกับบิดามารดามาบ้าง ทางบ้านท่านน้าเคยเป่าหูและบอกเขาว่าโหยวเต๋อชวนมีคนอื่นอยู่ข้างนอก แต่บุรุษจะมีสามภรรยาสี่อนุก็เป็นเรื่องปกติ ทั้งโหยวเต๋อชวนยังเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยมหาศาล หากเขาคิดจะแต่งงานใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่โหยวเหมี่ยวจะเข้าไปกำหนดกะเกณฑ์ได้ แต่จู่ๆ ก็เกิดเรื่องเช่นนี้ โหยวเหมี่ยวย่อมต้องขุ่นเคืองเป็นธรรมดา

เมื่อหลายปีก่อนโหยวเต๋อชวนเริ่มคิดส่งเขาไปเป็นขุนนางในราชการ บางทีอาจจะวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าแล้วก็เป็นได้

โหยวเหมี่ยวกินอาหารเช้าอย่างใจลอย หลังจากกินข้าวเสร็จก็มีคนมารายงานว่าแม่นมซุนมาหาเขา

แม่นมซุนเป็นแม่นมของโหยวเหมี่ยว เคยเลี้ยงดูเขาจนอายุเจ็ดปีค่อยขอกลับบ้านไป เวลานี้โหยวเหมี่ยวกำลังอัดอั้นตันใจไม่รู้จะระบายกับใคร พอเห็นแม่นมซุนเดินเข้ามาก็ตาแดงก่ำทันที

“เสี่ยวเหมี่ยวจื่อที่น่าสงสารของข้า…” พอแม่นมซุนเข้ามาก็กอดโหยวเหมี่ยวร้องห่มร้องไห้

“อย่าร้อง! แม่นม ท่านอย่าร้องสิ!” โหยวเหมี่ยวรีบโพล่งเสียงดัง

คำพูดของโหยวเหมี่ยวแฝงสะอื้น ไม่กล้ามองแม่นมซุนนานนัก แม่นมซุนร่ำไห้น้ำตานองหน้า เช็ดน้ำหูน้ำตาสูดน้ำมูกร่ำร้องทำนอง ‘แก้วตาดวงใจ’ และ ‘บรรพบุรุษ’ ทั้งสองร่ำไห้กันอยู่ในห้องครู่ใหญ่ โหยวเหมี่ยวประคองแม่นมซุนให้นั่งดีๆ แล้วชงชาให้นางด้วยตัวเอง

“นี่เป็นชะตาลิขิต แม่นม อย่าทำร้ายร่างกายตัวเองเลย” โหยวเหมี่ยวฝืนใจพูดปลอบประโลมแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

** ตี๋จื่อ คือบุตรที่เกิดจากภรรยาเอก

*** ชื่อโหยวเหมี่ยว ( 游淼) คำว่าเหมี่ยวมีตัวอักษรน้ำ (水) ประกอบอยู่ในชื่อ