ทดลองอ่านนิยายวาย ปราชญ์กู้บัลลังก์ บทที่ 4.1 #นิยายวาย

“นี่เป็นความกตัญญูของน้องรอง เหมันตฤดูในเจียงเป่ยไม่ค่อยหนาว ข้าเก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ท่านพ่อเก็บไว้ให้เขาเถอะ” โหยวฮั่นเกอเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

ตอนพูดนางหวังมองค้อนโหยวฮั่นเกอทีหนึ่ง โหยวเต๋อชวนย่อมมองเห็นกิริยาเล็กๆ น้อยๆ นั่นชัดเจนจึงเอ่ยแค่ว่า “กินข้าวๆ พรุ่งนี้รอข้าคุยกับเจ้าลูกหัวดื้อนั่นอีกที”

วันถัดมาโหยวเหมี่ยวกำลังคิดจะไปเขียนจดหมายตอบจ้าวเฉาในห้องหนังสือ ตอนผลักประตูเปิดก็เจอกับบิดาโดยไม่ทันตั้งตัว โหยวฮั่นเกอก็อยู่ในห้องด้วยและกำลังฟังบิดาถ่ายทอดความรู้

โหยวเหมี่ยวพาหลี่จื้อเฟิงเดินเข้าไป แต่พอเห็นบิดากับโหยวฮั่นเกอก็หมุนตัวกลับทันที

“เข้ามาสิ” โหยวเต๋อชวนเอ่ย “หายป่วยแล้วหรือ”

โหยวเหมี่ยวทำหน้าขรึม หลังจากกินอาหารเช้าแล้วก็เพิ่งกินยาไป ท่านหมอสิงฝีมือดีเยี่ยม เข็มฝังไข้หาย เหลือแค่อาการไอเล็กน้อยเท่านั้น “…อีกสักครู่ข้าค่อยมาใหม่”

“ข้ามีเรื่องจะพูดกับเจ้า” โหยวเต๋อชวนวางพู่กันอย่างไม่รีบร้อน “คืนก่อนพี่ใหญ่เจ้าวิ่งออกไปกลางค่ำกลางคืน ตั้งใจลงจากเขาไปเชิญหมอให้เจ้า คิดว่าเจ้าคงไม่รู้”

“พี่ใหญ่เชิญหมอขึ้นมา ศพข้าคงเย็นชืดแล้ว” โหยวเหมี่ยวพูดเยาะ

“เจ้า…”

พูดคุยกันไม่ถึงสามประโยคโหยวเต๋อชวนก็ถูกโหยวเหมี่ยวกระตุ้นให้บันดาลโทสะแล้ว แต่โหยวฮั่นเกอกลับยิ้มแล้วบอกโหยวเต๋อชวนว่า “หลี่จื้อเฟิงเป็นคนเชิญหมอมา ดีที่มาทันเวลา”

โหยวเต๋อชวนมองสำรวจหลี่จื้อเฟิงขึ้นลง สุดท้ายเอ่ยว่า “ฮั่นเกอเล่าว่าวันนั้นเจ้าวิ่งกลับไปกลับมาสองรอบเป็นระยะหนึ่งร้อยหกสิบลี้อย่างนั้นหรือ”

หลี่จื้อเฟิงแค่รับคำแล้วไม่ได้ตอบอะไรอีก

“ลำบากเจ้าแล้ว ดูแลเจ้าเด็กนี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะโดนตามใจจนเสียนิสัยแล้ว”

ตอนแรกโหยวเต๋อชวนคิดจะขับไล่หลี่จื้อเฟิงไป แต่พอได้ฟังคำอธิบายของโหยวฮั่นเกอก็รู้สึกตื้นตันกับความจงรักภักดีของเขา ไม่สนใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนอะไร ขอแค่ปกป้องคุ้มครองโหยวเหมี่ยวอย่างจริงใจ เขาก็ไม่ควรปฏิบัติตัวกับฝ่ายนั้นอย่างเลวทราม โหยวเต๋อชวนครุ่นคิดแล้วดึงลิ้นชักโต๊ะหนังสือ หยิบเงินออกมาวางบนโต๊ะแล้วเอ่ยว่า “นี่ให้เจ้า”

โปรดติดตามตอนต่อไป…

สามารถอ่านบทอื่นๆได้ที่ >> บทที่ 1.1 | บทที่ 1.2 | บทที่ 2.1 | บทที่ 2.2 | บทที่ 3.1 | บทที่ 3.2 | บทที่ 4.1 | บทที่ 4.2 | บทที่ 5.1 | บทที่ 5.2