ทดลองอ่านนิยายวาย Glass and Steel บทที่ 6 #นิยายวาย

ร้านอาหารนี้เป็นร้านที่ใหญ่ที่สุดและทันสมัยที่สุดในจิ่นโจว เถ้าแก่ผู้เป็นเจ้าของจำลองแบบจากร้านยอดนิยมในเซี่ยงไฮ้ ด้านหน้าเป็นตึกทรงยุโรปภูมิฐาน ส่วนด้านในตกแต่งอย่างหรูหราด้วยสไตล์จีนประยุกต์ โถงกลางเพดานสูงสามารถมองจากระเบียงชั้นสองลงมายังเวทีการแสดงที่อยู่ด้านล่าง เหนือขึ้นไปบนเพดานประดับแชนเดอเลียขนาดใหญ่ส่องแสงระยิบระยับลงมาบนลานกว้างที่ยามนี้มีหญิงชายหลายคู่เต้นรำกันอยู่

เศรษฐีหวางซึ่งเป็นเจ้าภาพงานนี้เป็นคหบดีผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง นอกจากจะเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงกลั่นน้ำมันทั้งสองแห่งในเมืองแล้วยังมีธุรกิจย่อยๆ อีก

งานเลี้ยงคืนนี้จึงเป็นปาร์ตี้สไตล์ตะวันตกที่จัดอย่างหรูหรา แม้จะอยู่ในยามขาดแคลน แต่กลับมีอาหารมากมายไว้เสิร์ฟแขกซึ่งล้วนเป็นผู้มีอันจะกินหรือข้าราชการชั้นสูง

“คุณชายเฟยหมิง ท่านพ่อไม่มาด้วยหรือคืนนี้”

ผู้เป็นเจ้าภาพเอ่ยทักเมื่อร่างโปร่งเดินเข้าไปทำความเคารพที่โต๊ะตามธรรมเนียม

เฟยหมิงยิ้มรับออกตัวแทนบิดาว่า “ช่วงนี้ท่านพ่อสุขภาพไม่ค่อยดีครับ อากาศหนาวไปสักหน่อยก็เป็นหวัด ท่านส่งผมมาเป็นตัวแทน ฝากขออภัยท่านลุงด้วย”

เศรษฐีหวางโบกมือ “ไม่เป็นไร คนแก่เข้าใจกันดี อายุปูนนี้จะให้แข็งแรงเหมือนพวกหนุ่มๆ ก็คงไม่ไหวละ นี่ลุงไปเชิญท่านนายพลหยางที่จวน ท่านก็ขอตัวว่ามาไม่ได้เหมือนกัน เห็นว่าสถานการณ์ช่วงนี้ไม่ค่อยดีมีงานมากนัก ท่านเลยสั่งคนสนิทให้มาแทน นั่งกันอยู่ชั้นสองโน่น”

พูดแล้วก็พยักพเยิดไปทางระเบียงด้านที่ใกล้กับเวที

ร่างโปร่งชะงักไปนิดหนึ่ง ดวงตากลมโตเหลือบมองไปตามสายตาเจ้าภาพ ระเบียงชั้นสองตรงนั้นค่อนข้างสงบกว่าจุดอื่น มีนายทหารสวมเครื่องแบบยืนอยู่กลุ่มหนึ่ง ส่วนคนที่นั่งอยู่เป็นนายทหารยศพันตรีซึ่งเขาเคยเห็นหน้าบ้าง

ใบหน้าขาวระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ยังดีที่ไม่ใช่…คนคนนั้น

เฟยหมิงคุยกับเจ้าภาพเรื่องธุรกิจที่ทั้งสองตระกูลเกี่ยวข้องกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขอตัวออกมา ชายหนุ่มแวะสนทนากับบรรดาหญิงสาวที่เคยเป็น ‘คู่ควง’ ซึ่งโฉบผ่านมาทักทายเป็นระยะ แต่ไม่ได้ผูกติดอยู่กับใคร สุดท้ายร่างโปร่งก็พบว่าตัวเองมาจบลงที่หน้าเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม

“ว้อดก้า”

เขาบอกบาร์เทนเดอร์ประจำร้านอาหารซึ่งเป็นชาวตะวันตกแต่พูดภาษาจีนได้คล่อง อีกฝ่ายพยักหน้ารับคำก่อนจะเตรียมเครื่องดื่มมาวางให้ เฟยหมิงยกเครื่องดื่มใสแต่ดีกรีสูงนั้นขึ้นมาจิบ ปล่อยให้น้ำอมฤตรสร้อนแรงล่วงผ่านลำคอ เขากวาดตามองไปทั่วห้องพลางนึกย้อนความทรงจำ

เขากับหยู้ฝูใช้ร้านนี้เป็นสถานที่นัดส่งข่าวกันอยู่บ่อยๆ เพราะนอกจากจะมีคนพลุกพล่านทุกคืนจนไม่เป็นที่สังเกตยามสนทนากันแล้ว ยังเป็นที่ที่ทั้งคุณชายเจ้าสำราญของเมืองกับนักข่าวหนังสือพิมพ์ต้องแวะเวียนมาเป็นประจำตามปกติ

ร่างโปร่งนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่

เขารู้ดีว่ารังนกกระจอกของหยู้ฝูนั้นถูกทำลายราบไปแล้ว แต่สายงานอื่นของกองกำลังใต้ดินน่าจะยังปลอดภัยอยู่ เพราะทำงานเป็นเอกเทศไม่ข้องเกี่ยวกัน

นิ้วเรียวเกี่ยวเหรียญเงินเพนนีของอังกฤษที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา

สัญญาณเก่านี้เป็นรหัสของเขากับหยู้ฝู แต่ลองดูก็ไม่เสียหาย